Πάχος

Πάχος

Το παράδοξο του καιρού μας είναι ότι από τη μια τα αγαθά που προσφέρονται (φαστφουντάδικα, σοκολάτες, καθιστική ζωή) μας ενθαρρύνουν να ζούμε και να τρώμε ανθυγιεινά – με αποτέλεσμα να παχαίνουμε – ενώ από την άλλη, μέσα από τη μόδα και τον κινηματογράφο, καλλιεργείται ένα εξαιρετικά απαιτητικό ιδεώδες σχετικά με τις σωστές αναλογίες ενός σώματος – με αποτέλεσμα να βιώνουμε άγχος και ντροπή για το γεγονός ότι παχύναμε.

Είναι βέβαια αλήθεια ότι το πάχος επιβαρύνει την υγεία του σώματος, και όπως έλεγαν και οι αρχαίοι πρόγονοί μας, “νους υγιής εν σώματι υγιή” – για να έχει ο νους υγεία πρέπει να είναι σε ένα υγιές σώμα. Το πολύ επιπλέον πάχος μας επιβαρύνει σε όλα τα επίπεδα, με αποτέλεσμα να κουραζόμαστε πιο εύκολα, να σκεφτόμαστε με περισσότερη δυσκολία, και να ατονούν τα κίνητρα μας.

Αν θέλουμε να καταπολεμήσουμε ριζικά την τάση μας να παχαίνουμε, και να ξεφύγουμε από τον ετήσιο φαύλο κύκλο του “κάνω δίαιτα το καλοκαίρι και παχαίνω το χειμώνα”, τότε χρειάζεται να αλλάξει ριζικά η στάση μας απέναντι στο ίδιο μας το σώμα. Χρειάζεται πρώτα να αποδεχθούμε το (μέτριο) αίσθημα της πείνας ως κάτι το φυσικό – με προσοχή όμως να μην καταλήξουμε σε υπερβολές – ώστε να μην έχουμε την ανάγκη να γεμίζουμε συνεχώς το στομάχι μας με κάτι. Έπειτα, χρειάζεται να υπερβούμε – στο βαθμό που εμείς μπορούμε - την έννοια του φαγητού ως “χόμπι”, ως απόλαυση, και να μάθουμε να χαιρόμαστε με άλλα, ανώτερα πράγματα, όπως την αγάπη.

(Χρειάζεται εδώ να σημειώσουμε ότι και στην κατάσταση της ανορεξίας υπάρχει αυτή η "αποδοχή της πείνας" και η "υπέρβαση της τροφής" που αναφέραμε πιο πάνω, αλλά σε ένα υπερβολικό και ίσως επικίνδυνο βαθμό. Τα πρόσωπα που πάσχουν από ανορεξία, πιστεύουν συνήθως ότι έχουν πρόβλημα υπερβολικού πάχους, αν και οι περισσότεροι στον περίγυρό τους επιμένουν πως μάλλον υπερβολικά λεπτές είναι παρά υπερβολικά χοντρές.)

Η άλλη τάση που χρειάζεται να υπερβούμε, είναι η αγάπη της καθιστικής ζωής. Πολλοί από εμάς έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε ότι είναι καλό πράγμα να μην κουραζόμαστε, να μην κοπιάζουμε, να είμαστε σε μια κατάσταση άνεσης όσο το δυνατόν περισσότερο. Είναι όμως ο κόπος που "αναγκάζει" την τροφή που έχουμε φάει, να μετατραπεί σε ενέργεια αντί σε λίπος. Εδώ βρίσκεται και ο σκοπός και το νόημα της γυμναστικής. Σύμφωνα με την αεροβική θεωρία, αρχίζουμε να καίμε επιπλέον πάχος όταν ασκούμαστε για περισσότερο από μισή ώρα ... περισσότερη σημασία έχει η διάρκεια και σταθερότητα της προσπάθειας μας, και λιγότερη σημασία η ένταση της.

Παράλληλα με αυτή την άρνηση της φιλήδονης στάσης, είναι καλό να κινηθούμε ταυτόχρονα και θετικά προς το σώμα, με προσέγγιση υγιή. Αυτό σημαίνει να εκτιμήσουμε το σώμα μας, όχι τόσο ως προς την εξωτερική του εμφάνιση, όσο προς τη λειτουργία που επιτελεί, ως δοχείο και φορέας της συνείδησής μας, του ψυχικού μας κόσμου, της ύπαρξής μας. Σε ολόκληρο το υλικό σύμπαν δεν υπάρχει τίποτε πιο προηγμένο και πιο πολύπλευρο, από το ανθρώπινο σώμα. Το δε φαγητό, είναι το μέσο δια του οποίου αυτό το θαυμάσιο δημιούργημα συντηρείται και ανανεώνεται. Τα φαγητά που τρώμε έχουν μέσα τους χιλιάδες ωφέλιμα συστατικά, που με τη σειρά τους μετατρέπονται από το ίδιο το σώμα σε μύρια άλλα, ώστε το κάθε μέρος του σώματος - τα χέρια και τα πόδια, οι μύες και τα νεύρα, οι πνεύμονες και τα κόκαλα, ο εγκέφαλος και η καρδιά – να έχει ό,τι ακριβώς χρειάζεται για να συντηρηθεί στην ζωή. Είναι, με άλλα λόγια, μεγάλη υπόθεση το φαγητό, και η σωστή του χρήση.

Αν κατορθώσουμε να αλλάξουμε έτσι τις στάσεις μας - απέναντι στο σώμα μας και απέναντι στην τροφή - αν παραμερίσουμε τη φιληδονία και την αντικαταστήσουμε με εκτίμηση, θαυμασμό και φροντίδα, τότε πια με αυθόρμητο τρόπο θα τρώμε σωστά, με αυθόρμητο τρόπο θα χάσουμε το επιπλέον βάρος που τώρα μας αγχώνει.

*help-net.gr