Θυμός

Θυμός

Ο θυμός είναι μια δύναμη της ανθρώπινης ψυχής, που συνδέεται στενά με τη βούληση και την αποφασιστικότητα. Το κακό του όνομα, ο θυμός το πήρε διότι συνήθως τον χρησιμοποιούμε με απαράδεκτο τρόπο, για να επιβάλλουμε το δικό μας θέλημα πάνω στους άλλους ανθρώπους.

Ο θυμός μπορεί να παρομοιασθεί με τη φωτιά: Όταν είναι ανεξέλεγκτη, καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά της. Όταν όμως είναι ελεγχόμενη, παράγει πολύτιμη ενέργεια. Έτσι και ο θυμός, όταν μετατραπεί σε τυφλή οργή, πληγώνει τους πάντες στον περίγυρό μας αλλά ακόμη και εμάς τους ίδιους. Όταν όμως ο θυμός πάρει τη μορφή της ανυποχώρητης αντίστασης εναντίον ενός συγκεκριμένου κακού, είτε αυτό βρίσκεται μέσα μας είτε στην κοινωνία γενικότερα, τότε είναι χρήσιμος και παράγει έργο.

Αν το κακό στο οποίο θέλουμε να αντισταθούμε βρίσκει ενσάρκωση μέσα σε ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, χρειάζεται να αποφύγουμε τον πειρασμό να στραφούμε εχθρικά και με προκατάληψη εναντίον αυτού του προσώπου. Το κακό πρέπει να το αντιπαθούμε στη γενική του έννοια, όπου και αν το συναντούμε, τον δε άνθρωπο να τον αγαπάμε και να τον συγχωρούμε χωρίς να τον ταυτίζουμε απόλυτα με τυχόν σφάλματα που διέπραξε σε κάποιο σημείο της πορείας του.

Μερικές φορές θυμώνουμε αποσκοπώντας στον έλεγχο των άλλων δια του φόβου. Ακόμη όμως και αν κατορθώσουμε το σκοπό μας, ώστε ο άλλος να κάνει αυτό που θέλαμε, η νίκη μας θα είναι πύρρειος, απατηλή: Με την πρώτη ευκαιρία, μόλις νιώσει λίγο πιο δυνατός, ο άλλος άνθρωπος θα αποτινάξει το ζυγό μας. Εν τω μεταξύ θα μας καθησυχάζει με ψέματα – τα οποία φυσικά εμείς προκαλέσαμε – ώστε να νομίζουμε ότι συμφωνεί μαζί μας ενώ κατά βάθος μας περιφρονεί. Αν λοιπόν έχουμε αυτή την κακή συνήθεια, να θέλουμε να επιβαλλόμαστε στους άλλους με το θυμό, ας γνωρίζουμε ότι ελάχιστα κατορθώνουμε και ας αναζητήσουμε ένα πιο δημοκρατικό τρόπο να συνυπάρχουμε με τους άλλους.

Αν έχουμε ξεσπάσματα οργής που – αν και γνωρίζουμε ότι δε μας βοηθούν – βρισκόμαστε σε αδυναμία να τα ελέγξουμε, ίσως θα βοηθούσε αν επιδιώκαμε γενικότερα να γίνουμε πιο πειθαρχημένοι στη ζωή μας: Στο φαγητό που τρώμε, στον ύπνο που κοιμόμαστε, στην εργασία που κάνουμε κάθε μέρα. Ο άνθρωπος που γενικά ξέρει να επιβάλλεται στις επιθυμίες του, μπορεί επίσης να επιβληθεί και στα ξεσπάσματα της οργής.

Αν τώρα εμείς είμαστε τα θύματα του θυμού άλλων, τότε ας χρησιμοποιούμε την εξής προσέγγιση: Ούτε να τους φοβόμαστε, μα ούτε και να αντιμιλάμε ή να θυμώνουμε και εμείς, διότι έτσι ρίχνουμε, απλά, περισσότερο λάδι στη φωτιά. Καλύτερα είναι να περιφρονούμε την προκλητική συμπεριφορά, να κάνουμε σαν να μην έγινε, χωρίς όμως αυτή η περιφρόνηση να γενικευθεί ώστε να περιφρονούμε πλήρως τον άλλο άνθρωπο. Αν τηρήσουμε αυτή τη στάση, τότε και εμείς θα απελευθερωθούμε από ανθρώπους που προσπαθούν να μας εξουσιάζουν, αλλά και αυτοί με τη σειρά τους ίσως προβληματιστούν – βλέποντας τις προσπάθειές τους να πέφτουν στο κενό - ώστε κάποια μέρα να αλλάξουν τρόπο και προσέγγιση.

*help-net.gr