Βιασμός

Βιασμός

Βιασμός δεν είναι μόνο το στερεότυπο που όλοι έχουμε στο νου μας: Ότι έρχεται ένας άγνωστος σε ένα στενό δρομάκι αργά τη νύκτα και επιτίθεται σε μια κοπέλα που περπατάει μοναχή. Τυγχάνει βέβαια και αυτό, αλλά εξ’ ίσου συχνό φαινόμενο είναι ο βιασμός από κάποιο πρόσωπο που μας είναι ήδη γνωστό, είτε αυτό είναι κάποιος με τον οποίο έχουμε μια απλή γνωριμία, είτε κάποιος που νομίζαμε για καλό φίλο, είτε ακόμη κάποιος συγγενής.

Αυτές είναι και οι περιπτώσεις στις οποίες τα πράγματα μπερδεύονται περισσότερο μέσα στον ψυχισμό της κοπέλας, διότι αρχίζουν να αναφύονται ερωτήματα όπως, “τελικά ποιoν μπορώ να εμπιστευτώ;”, ή ακόμη “Στα αλήθεια υπήρξα θύμα βιασμού, ή μήπως αυτό που έγινε ήταν και με τη δική μου θέληση;”

Ένα κριτήριο με το οποίο μπορεί κάποιος να βεβαιωθεί κατά πόσο αυτό που έγινε ήταν ή δεν ήταν βιασμός, είναι η παρουσία του φόβου. Μήπως εκείνη την ώρα υπήρξε κάποια εμφανής ή υπονοούμενη απειλή που μετέδωσε τo συναίσθημα του φόβου και τη σκέψη “Αν αρνηθώ αυτό που ζητά τότε κινδυνεύω”; Αν υπήρχε αυτή η απειλή και αυτός ο φόβος τότε πρόκειται για βιασμό, έστω και αν δεν υπήρξε σωματική αντίσταση από την πλευρά της κοπέλας.

Ακόμη και αν κατά τη διάρκεια του βιασμού η κοπέλα βίωσε απόλαυση, ούτε και τότε αλλάζει ο,τιδήποτε: Η απόλαυση είναι μια αυτόματη φυσιολογική αντίδραση του σώματος στο σεξουαλικό ερεθισμό, και ουδόλως μπορεί να θεωρηθεί ως απόδειξη συναίνεσης.

Είναι σημαντικό να μπορέσει η κοπέλα να δει ένα βιασμό για αυτό που ήταν, και όχι να πεισθεί να τον δει ως “απλά κάτι που έγινε”. Και αυτό, όχι μόνο για να οδηγηθεί ο ένοχος ενώπιον της δικαιοσύνης – είναι και αυτό μια δυνατότητα, αν η ίδια η κοπέλα επιλέξει να κάνει καταγγελία στην αστυνομία – αλλά επίσης ώστε να γίνουν ισχυρότερες οι αντιστάσεις της σε περίπτωση που κάτι ανάλογο προκύψει ξανά στο μέλλον: Αν σε αντίθετη περίπτωση η κοπέλα αποδεχθεί ως “φυσιολογικό και δικαιολογημένο” αυτό που έπαθε, τότε στο μέλλον κινδυνεύει να βρεθεί παγιδευμένη σε μια σειρά καταστάσεων, όπου κάποιος θα την εξουσιάζει με την απειλή χρήσης βίας.

Ο θυμός και η οργή είναι δυο απόλυτα κατανοητές και απόλυτα σεβαστές πρώτες αντιδράσεις στη συνειδητοποίηση ότι έχει προκύψει βιασμός. Με τον καιρό, ο θυμός αυτός είναι καλό να μετουσιωθεί σε δύναμη ψυχής, το δε ένοχο πρόσωπο να ξεχαστεί από τη μνήμη ώστε να πάψει να δηλητηριάζει τα συναισθήματα της κοπέλας με την ενθύμησή του.

Αν το ένοχο πρόσωπο ήταν κάποιος γνωστός, τον οποίον η κοπέλα εμπιστευόταν, τότε προκύπτει και το ζήτημα του ποιον μπορεί να εμπιστευτεί στο μέλλον. Αν για κάποιο διάστημα χρόνου η κοπέλα θελήσει να κλειστεί στον εαυτό της, αυτό είναι απόλυτα κατανοητό, σιγά – σιγά όμως θα χρειαστεί να παλέψει και να νικήσει τους φόβους της ώστε να μπορέσει να εμπιστευτεί ξανά. Μετά από μια τέτοια εμπειρία, η κοπέλα θα έχει η ίδια αποκτήσει μια διαίσθηση σχετικά με το ποιοι άνθρωποι πιθανόν να είναι επικίνδυνοι, και είναι καλό αυτή τη διαίσθησή της να την ακούει.

*help-net.gr