Δεν γίνεται να βάζουμε το ωράριο πάνω από την ανθρώπινη ζωή

από **ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM** Πεμ 6 Μαρ - 18:32

«Δώστε αίμα, σώστε ζωές» (αν έχετε την υπομονή) Του Κωνσταντίνου Ανάργυρου Πρόσφατα διάβασα στο Ίντερνετ την έκκληση να δώσει αίμα όποιος μπορεί για να βοηθήσει μια γυναίκα που έκανε μεταμόσχευση καρδιάς και για την οποία δεν μπορούν να βρουν τις απαραίτητες ποσότητες αίματος που χρειάζεται. Με την παρότρυνση των φίλων μου αποφάσισα να μοιραστώ τις δικές μου εμπειρίες στην προσπάθεια να δώσω αίμα για να βοηθήσω κάποιον.

Θα πάρω τα πράγματα από την αρχή. Έγινα εθελοντής αιμοδότης για να βοηθήσω και εγώ όσο μπορώ τα άτομα σε ανάγκη. Έτσι έμαθα ότι έχω ομάδα αίματος 0 αρνητικό, με άλλα λογία μπορώ να δώσω αίμα σε όλους. Ένα Σάββατο μεσημέρι μου τηλεφώνησε μια φίλη και με παρακάλεσε να δώσω αίμα για μια γνωστή οποία είχε μόλις υποβληθεί σε μια εγχείριση και καθώς είχε τον ίδιο τύπο αίματος με εμένα μπορούσε να δεχτεί μόνο 0 αρνητικό (μας αποκαλούν και πανδότες, άτυχους έπρεπε πιστεύω).

Πηγαίνω όσο πιο γρήγορα μπορώ στο ένα από τα δυο νοσοκομεία της πόλης. Μόλις φτάνω στην μονάδα αιμοδοσίας νιώθω σαν να πατάω σε μια πόλη «φάντασμα» (Κανείς, πουθενά). Εμφανίζεται εν τέλει μια νοσοκόμα η οποία με ένα νεύμα με παροτρύνει να μπω μέσα σε έναν χώρο στα αριστερά. Μέσα βρίσκω μια γιατρό (υποθέτω τουλάχιστον) η οποία παραξενεμένη με ρωτάει τι θέλω. Της εξηγώ ότι θέλω να δώσω αίμα για ένα δικό μου άτομο που το χρειάζεται επειγόντως, αλλά η απάντηση που εξέλαβα με σόκαρε και με εξόργισε ταυτοχρόνως: Ενοχλήθηκε που δεν ήξερα ότι δεν δίνω αίμα σε αυτό το νοσοκομείο το σαββατοκύριακο αλλά κυρίως πως δεν γίνεται να δώσω αίμα τέτοια ώρα (14:30 περίπου). Την ρώτησα τι μπορώ να κάνω τώρα. Η απάντηση της ήταν να πάω να δώσω αύριο. Δεν την ένοιαξε για την ασθενή, δεν την ένοιαξε τίποτα.

Πρότεινα στην φίλη μου να συνεννοηθεί το νοσοκομείο στο οποίο είναι η ασθενής με το δικό μου ώστε να μπορέσω να δώσω. Όμως και το άλλο νοσοκομείο συμφώνησε ότι το ωράριο δεν μπορεί να παραβιαστεί. Τείχος, αυτό ένιωθα ότι συναντούσαμε παντού. Λίγο αργότερα έμαθα από άτομο που κάνει συχνά μεταγγίσεις πως στο νοσοκομείο στο οποίο θα «έπρεπε» να πάω εξαρχής μπορείς να δώσεις αίμα και το απόγευμα. Αναπτερωμένος πηγαίνω εκεί το απόγευμα. Πάλι αποτυχία...

Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι μόνο απογοήτευση, για τα νοσοκομεία, για την ανικανότητα μου να βοηθήσω ,για όλη την κατάσταση. Την επομένη πηγαίνω να δώσω τελικώς αίμα έχοντας παρέα την φίλη που μου ζήτησε εξαρχής να δώσω αίμα και η οποία νιώθει υπεύθυνη για όλη την ταλαιπωρία που νομίζει ότι «τράβηξα». Φτάνουμε, μου κάνουν μια γενική αίματος και εκεί που πιστεύω πως επιτέλους θα βοηθήσω την γυναίκα που το έχει ανάγκη γίνεται μια δική μου ατυχία: Η γενική εμφανίζει ότι έχω αναστροφή τύπου των λευκών (δηλαδή τα λευκά αιμοσφαίρια ξεπερνάνε τα πολυμορφοπύρηνα) πιθανώς λόγω κάποιας ίωσης που δεν κατάλαβα. Εν κατακλείδι, αίμα δεν έδωσα (γιατρός που ρώτησα αργότερα είπε πως η αναστροφή δεν είχε καμία σημασία για την συγκεκριμένη περίπτωση, άρα έπρεπε να είχαν δεχτεί την αιμοδοσία μου), αλλά έμαθα ότι η ασθενής είναι καλύτερα...

Δεν θέλω να απαξιώσω ούτε τα νοσοκομεία, ούτε τους γιατρούς (φοιτητής ιατρικής είμαι)· θέλω όμως να γίνει κατανοητό ότι δεν γίνεται να βάζουμε το ωράριο πάνω από την ανθρώπινη ζωή, δεν γίνεται να απαξιώνουμε και να εμποδίζουμε αυτόν που θέλει να βοηθήσει, δεν γίνεται να χάνουμε την ανθρωπιά μας επειδή ο τομέας της υγείας διαλύεται. Προσωπικά, δεν θα σταματήσω να δίνω αίμα σε όποιον χρειάζεται όσο κι αν δοκιμάζεται η υπομονή μου κάθε φορά...

*lifo.gr