Φιλιατρινό Φράγμα

Φιλιατρινό Φράγμα

Φιλιατρινό Φράγμα %CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

Φιλιατρινό Φράγμα %CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

Το «έκλεισαν» απαιτώντας τις αποζημιώσεις τους

Το εργοτάξιο του Φιλιατρινού φράγματος «έκλεισαν» από χθες το πρωί κάτοικοι της Χριστιανούπολης και των Φιλιατρών, διαμαρτυρόμενοι επειδή δεν τους έχουν καταβληθεί οι αποζημιώσεις για τις απαλλοτριώσεις των περιουσιών τους.
Οι ιδιοκτήτες γης της περιοχής προχώρησαν σε αυτή τη δυναμική κινητοποίηση εξαιτίας του διαρκούς εμπαιγμού από το αρμόδιο υπουργείο και την Πολιτεία, ενώ είναι αποφασισμένοι να αγωνιστούν μέχρι να δικαιωθεί το αίτημά τους για καταβολή των αποζημιώσεών τους, αφού διαβλέπουν τον κίνδυνο να ολοκληρωθεί το έργο, τους προσεχείς μήνες, και οι ίδιοι να μην έχουν πάρει ούτε ευρώ από τα χρήματα που δικαιούνται.

Μιλώντας δε στο «Θ» εξέφρασαν την οργή και την αγανάκτησή τους για την αντιμετώπιση που έχουν από το κράτος και δήλωσαν τη βούλησή τους για «κλείσιμο» διαρκείας του εργοταξίου.

Χαράλαμπος Αλεξόπουλος: «Εδώ και δύο χρόνια μας είχαν υποσχεθεί πως μέσα στο 2011 θα ξεμπέρδευαν όλες οι διαδικασίες με τις απαλλοτριώσεις και θα είχε πληρωθεί τις αποζημιώσεις για την περιουσία του όλος ο κόσμος. Έχουμε καλοκαίρι του 2012 και δεν έχουμε πάρει απάντηση από κανέναν αρμόδιο, από το υπουργείο και τους εμπλεκόμενους. Εκκρεμούν ακόμα δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες δεν ξέρουμε πότε θα βγουν και τι θα γίνει. Στο μεταξύ, οι περιουσίες μας είναι δεσμευμένες. Δεν μπορούμε να τις καλλιεργήσουμε, δεν μπορούμε να τις αξιοποιήσουμε, δεν μπορούμε να τις πουλήσουμε, αν θέλουμε. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα με τις ίδιες τις περιουσίες μας. Δεν έχουμε καμία ενημέρωση, καμία απάντηση, από το υπουργείο, την εταιρεία, κανέναν. Σε ένα χρόνο το έργο θα τελειώσει, η εταιρεία θα σηκωθεί να φύγει, κι εμείς θα μείνουμε έτσι. Θα χάσουμε τις περιουσίες μας χωρίς ένα ευρώ! Αποφασίσαμε να κλείσουμε το εργοτάξιο και η κινητοποίησή μας θα εξαρτηθεί από την απάντηση του υπουργείου. Απαιτούμε τώρα τις αποζημιώσεις που δικαιούμαστε και μας χρωστούν. Αν δεν έχουμε έγγραφη δέσμευση – απόφαση, από το υπουργείο και την εταιρεία, δε θα κάνουμε πίσω».

Κανέλλα Δημοπούλου: «Δε θα αφήσουμε να συνεχιστεί το έργο μέχρι να πάρουμε τα λεφτά μας. Άμα τελειώσει, δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Ποιος μας διασφαλίζει; Θα μας έχουν πάρει τις περιουσίες μας, για τις οποίες έχουμε χύσει αίμα, έχουμε ρίξει ιδρώτα, έχουμε κουραστεί εμείς, οι γονείς μας, οι παππούδες μας και δε θα έχουμε πάρει τις αποζημιώσεις που μας ανήκουν για τη γη μας. Δύο χρόνια όλο λόγια ακούμε. Καλό θα ήταν, το 60% που λένε να μας δώσουν τώρα, να μας το είχαν δώσει στην αρχή και τώρα το υπόλοιπο, αλλά δεν έχουμε πάρει τίποτα».

Θανάσης Αλεξόπουλος: «Αν δε δώσουν τα λεφτά, δε φεύγω από εδώ! Είμαι 66 χρονών, θα πάω 70 και θα είμαι εδώ! Πήρανε την περιουσία μας. Να δώσουνε τα λεφτά, για να συνεχιστεί το έργο. Μας δουλεύουν συνέχεια. Τα λεφτά τα παίρνουν που δουλεύουν το έργο. Εμάς μας έχουνε γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια».

Νικόλαος Κάης: «Έχουμε μαζευτεί εδώ για να κλείσουμε το εργοτάξιο και να μη συνεχιστούν οι εργασίες μέχρι να πάρουμε τα χρήματά μας. Μας κοροϊδεύουν. Δείξαμε ανοχή, αλλά δεν πάει άλλο. Θα καθίσουμε εδώ και θα το φράξουμε, όχι μόνο με τα αυτοκίνητα και τα τρακτέρ. Θα φτιάξουμε μάντρα ολόκληρη, περίφραξη, να μην μπορέσουν να δουλέψουν καθόλου, εάν δεν πληρωθούμε. Μας κοροϊδεύουν, από τον ένα Μάη στον άλλο μάς πάνε και έχουν περάσει τρεις Μάηδες!».

Μαρία Ξενάκη: «Μας δουλεύουν τρία χρόνια. Πάει το δούλεμα σύννεφο. Όλοι μάς έχουν γραμμένους. Κανένας δεν ενδιαφέρεται για τις περιουσίες μας. Εδώ θα μείνουμε, δε φεύγουμε. Θα την αράξουμε εδώ μέχρι να πάρουμε τα λεφτά μας».

Κωνσταντίνος Νικολόπουλος: «Λένε για τις δικαστικές αποφάσεις. Άμα οι δικαστικές αποφάσεις βγουν σε τρία και πέντε χρόνια, εμείς τι θα κάνουμε; Δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε την περιουσία μας όλα αυτά τα χρόνια. Δείξαμε ανοχή, αφήσαμε να γίνει το έργο, αλλά τι θα γίνει; Άμα τελειώσει το έργο, εμείς τι θα κάνουμε, χωρίς να έχουμε πάρει τις αποζημιώσεις για τις περιουσίες μας;».

Σπύρος Κωτσόβολος: «Σεβόμαστε και αναγνωρίζουμε την αξία και τη σημασία του φράγματος. Όμως, βρισκόμαστε εδώ για να εμποδίσουμε τη συνέχιση του έργου, διότι εδώ και δύο χρόνια μας έχουν υποσχεθεί ότι θα πληρωνόμασταν σύντομα, σε έξι μήνες, τις αποζημιώσεις μας, αλλά έχει περάσει ενάμισης χρόνος από τότε και δεν έχει γίνει τίποτα. Εκκρεμούν δικαστήρια και δεν έχουμε καμία επίσημη ενημέρωση για το πότε θα βγουν οι αποφάσεις και πότε θα πάρουμε το ποσοστό των χρημάτων, 60%, που μας είχαν υποσχεθεί. Κανένας δε μας έχει ενημερώσει επίσημα. Δείξαμε ανοχή, αλλά το έργο σε 8 – 10 μήνες θα τελειώσει κι εμείς δε θα έχουμε πάρει ούτε το 60%. Οι περιουσίες μας είναι δεσμευμένες, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι και είμαστε έρμαια. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Κλείσαμε το εργοτάξιο και θα μείνουμε εδώ μέχρι επίσημα να μας ενημερώσουν και να μας δώσουν τουλάχιστον το 60% που μας είχαν υποσχεθεί και έπρεπε να έχουμε πάρει. Επίσης, θέλουμε να μας ενημερώσουν επίσημα και για το αν εμείς οι Χριστιανιώτες θα έχουμε κάποια οφέλη στην άρδευση από το φράγμα ή το νερό θα πηγαίνει μετά όλο στον κάμπο».

Γιώτα Δούκα: «Περιμέναμε, περιμέναμε, δείξαμε ανοχή, αλλά δεν πάει άλλο. Πήρανε τις περιουσίες μας για να γίνει το φράγμα. Πολύ σημαντικό έργο είναι, αλλά μη μας κοροϊδεύουν με τις αποζημιώσεις μας. Κλείσαμε το εργοτάξιο και απαιτούμε τα χρήματά μας, τα χρήματα από τις περιουσίες μας, τη γη μας».

Βενέτα Καή: «Καλή τη πίστει είπαμε να αφήσουμε να γίνει το έργο, γιατι είναι καλό για όλη την περιοχή των Φιλιατρών, αλλά, δυστυχώς, το κράτος μας κοροϊδεύει. Μέχρι τώρα δε μας έχει δώσει κάτι ως αποζημίωση. Εμείς τους αφήνουμε και δουλεύουν, τώρα κοντεύει το έργο να τελειώσει και το κράτος θα μας κοροϊδέψει πάλι. Δε λειτουργεί το κράτος, δεν εφαρμόζονται οι νόμοι, δε λειτουργεί η δικαιοσύνη, δε λειτουργεί τίποτα. Περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει. Εάν, όμως, δε γίνει κάτι, δε θα τους αφήσουμε να συνεχιστεί το έργο, διότι εάν φύγουν, μετά το ξέρουμε, δεν πρόκειται να πάρουμε τίποτα εμείς».

Ευστάθιος Αλεξόπουλος: «Την άνοιξη του 2009 είχαν έρθει από το υπουργείο στο χωριό και μας είχαν πει πως μέσα στο εξάμηνο θα πάρουμε τις αποζημιώσεις. Το εξάμηνο πέρασε, λεφτά δεν είδαμε, τα δικαστήρια από αναβολή σε αναβολή, τα μισά δικαστήρια βγήκαν και είναι τελείως λάθος, λεφτά δεν έχουμε πάρει, το έργο κοντεύει να τελειώσει και εμείς θα μείνουμε απλήρωτοι. Είμαστε αποφασισμένοι. Μέχρι να δούμε λύση, με πράξεις, και τα λεφτά μας, το 60% έστω της προκαταβολής στις τράπεζες, θα είμαστε εδώ. Έχουμε εγκαταλείψει τις περιουσίες μας. Δεν μπορούμε ούτε να καλλιεργήσουμε ούτε να πουλήσουμε, είμαστε εγκλωβισμένοι».

Παναγιώτης Καλογερόπουλος: «Υπογράψαμε με καλή πίστη πριν από δύο χρόνια κάτι υπεύθυνες δηλώσεις, για να ξεκινήσει το έργο, αλλά δε μας έχουν αποζημιώσει ούτε ένα ευρώ. Το έργο προχωρά και εμείς δεν έχουμε πάρει ούτε ευρώ. Έχουν γίνει κάτι δικαστήρια και όλα είναι στο “φλου”, στον αέρα. Αναγκαστήκαμε να κλείσουμε το εργοτάξιο για να πιέσουμε να πάρουμε τις αποζημιώσεις μας».

Κάτοικος Χριστιανούπολης: «Το αιτιολογικό αυτής της κινητοποίησης είναι αυτό που γίνεται 18 – 20 μήνες με την αποζημίωση στους αγρότες που έχουν χαλάσει τις περιουσίες τους και τους έχουν κάνει αυλή και αλώνι. Ζητούν να πάρουν τα λεφτά τους, αλλά τους κοροϊδεύουν. Η δυστυχία και η ταλαιπωρία μας είναι μεγάλη και πρέπει να πέσουν οι αποζημιώσεις για να γίνει το έργο. Από εκεί και πέρα, οι υπεύθυνοι ας λάβουν τα μέτρα τους κι αν θέλουν να μας βοηθήσουν, να μας δώσουν κανένα σπιτάκι του Τσοχατζόπουλου, να πάμε να κάτσουμε στην Αρεοπαγίτου!».

Του Ηλία Γιαννόπουλου

tharrosnews.gr