Θάνατος

Θάνατος

Τις περισσότερες φορές όταν είμαστε ακόμη νέοι, ο Θάνατος είναι κάτι που βιώνουμε ως πολύ μακριά από μας: Το μόνο που φαίνεται στο δικό μας νεανικό ορίζοντα είναι ζωή, ζωή και περισσότερη ζωή. Μερικές φορές όμως, ίσως διότι πενθούμε εξ’ αιτίας του θανάτου κάποιου κοντινού μας προσώπου, ίσως διότι εμείς οι ίδιοι κινδυνεύσαμε, ίσως ακόμη και χωρίς κάποια φανερή αιτία, η αίσθηση του επερχόμενου θανάτου έρχεται και σκεπάζει τους ορίζοντές μας.

Όταν έρχεται αυτή η αίσθηση, μερικές φορές μας προσγειώνει: Μας βοηθά δηλαδή να εστιάσουμε την προσοχή μας στα πιο σημαντικά της ζωής, π.χ. στην αγάπη, στη μεταξύ μας ειρήνη, και να ξεπεράσουμε άλλες, ίσως περιττές φιλοδοξίες που μπορεί να είχαμε – το κυνήγι του πλούτου και της απόλαυσης, τη ματαιοδοξία κ.ο.κ. Αν η αίσθηση του θανάτου μάς τρομάζει, αυτό ίσως σημαίνει ότι δεν είμαστε έτοιμοι να εγκαταλείψουμε τις περιττές φιλοδοξίες μας, ότι όντως στηριζόμαστε σε αυτές. Σε αυτή την περίπτωση, από ένστικτο γνωρίζουμε ότι αυτά τα πράγματα δε θα επιβιώσουν στο θάνατο και άρα μας τρομάζει η απειλή ότι κάποια μέρα θα τα χάσουμε. Ας υπερβούμε όμως τον τρόμο μας, ώστε ψύχραιμα να αξιολογήσουμε αυτό που μας φοβίζει.

Πολλές φορές η σκέψη και η αίσθηση του θανάτου μάς οδηγεί σε μια ενασχόληση σχετικά με το "τι ακολουθεί", τι βρίσκεται για μας πέραν από το κατώφλι του θανάτου. Υπάρχει άραγε Θεός, Κόλαση και Παράδεισος, Αιώνια ζωή, Ανάσταση των νεκρών;

Υπάρχει και ένας χειρότερος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να βιώσουμε την αίσθηση του θανάτου: Με μία τάση να μηδενίσουμε τα πάντα, όλους τους στόχους και όλα τα όνειρα που δυνατόν να είχαμε (“Ποιο το νόημα, αφού θα πεθάνουμε;”), παραδίδοντας έτσι τον εαυτό μας στην απάθεια, στην αδράνεια ή στην ασυδοσία. Αυτό συνήθως συμβαίνει αν έχουμε διαβάσει βιβλία – ή ακούσει μουσική - που διακατέχονται από υπαρξιστική ή μηδενιστική φιλοσοφία, και οφείλεται ως επί το πλείστον στην επίδραση αυτής της λογοτεχνίας. Όταν ανοίγεις ένα βιβλίο, λέει μια παλιά παροιμία, αφήνεις το τιμόνι της ψυχής σου στο συγγραφέα. Αφού όμως οι ίδιοι οι συγγραφείς αυτών των βιβλίων (και τραγουδιών) είχαν οι περισσότεροι κακό τέλος, τι ωφέλεια περιμένουμε να βρούμε εμείς;

Μια άλλη εκδοχή, αν μας καταπιέζει πολύ η αίσθηση του θανάτου, είναι ότι ίσως πάσχουμε από κατάθλιψη. Η κατάθλιψη είναι μια ασθένεια, όπως η γρίπη ή το κρυολόγημα, η οποία πιθανόν να μας κτυπήσει σε περιόδους όπου βιώνουμε υπερβολική κούραση ή άγχος, και ένα από τα συμπτώματά της είναι η έμμονη σκέψη του θανάτου.

*help-net.gr