Απ: Μαντινάδες Αγάπης

Μερες αγαπης ηρθανε και να το προσπαθησεις
σ' ολους αυτους που πικρανες συγγνωμη να ζητησεις

Σαββάτο μέρα της χαράς που θ' αρραβωνιαστούμε
και θα' σαι η αγαπη μου τα χρόνια που θα ζούμε.

Μην παίρνεις την αγαπη μου γιατί θα μεγαλώσω
και θα σου δώσω μπαλωτιά στη γης να σε ξαπλώσω.

Μ' ένα πιστόλι δυνατό κι ένα τριανταοχτάρι
θα σε προσέχω αγαπη μου άλλος να μη σε πάρει

Εσύ που με δασκάλευες ήντα θα πει αγαπη
στου χωρισμού σου μάθε με να ζω τον εφιάλτη

Κομμάτια να με κάνουνε για τη δική σου αγαπη
θα ζει να σε ξαναγαπά το κάθε μου κομμάτι

Κερά μου την αγαπη σου δεν την καταλαβαινω
τη μια με βλέπεις σα Θεό την αλλή σαν το ξένο.

Αγάπη σου 'δωσα εγω δεν το 'χες εκτιμήσει
μα κάποια μέρα η ζώη μπούμερανγκ θα γυρίσει

Για σένα η αγαπη μου όλο και δυναμώνει
σαν τον αέρα που φυσά κι' όλα τα ξεριζώνει

Μη φαντασθείς αγαπη μου πως θα σε λησμονήσω,
θα σ' αγαπώ ενόσω ζω κι ας μη σε αποκτήσω.

Κυρά μου την αγαπη σου δεν την καταλαβαίνω
την μια με βλέπεις σα Θεό την άλλη σαν τον ξένο.

Γλυκειά μου η καρδούλα μου πονάει που 'μαι μόνος,
μα σα μας σκέφτομαι αγκαλιά γλυκαίνει λίγο ο πόνος.

Στον ουρανό να πέταγα να ήμουνα κομήτης
να ρχόμουν και να σου λεγα πόσο πολύ μου λείπεις

Τι άλλο πιο πολύτιμο ήθελες να σου δώσω,
από την φτωχή μου την καρδιά που σε λατρεύει τόσο

Γίνε το κύμα και θα 'ρθω σαν άνεμος κοντά σου
να ζεις με τον αέρα μου και γω με τη δροσιά σου

Στην αγκαλιά σου ξύπνησα του ήλιου μου αχτίδα
κι'ταν το ομορφότερο ξημέρωμα που είδα

Στο χριστουγέννω το δεντρί έχω κρουσταλιασμένα
αντί λαμπιόνια δάκρυα και τα'χω κρεμασμένα

Πιάνω μια πέτρα μα κι αυτή παλμό ζωής δεν έχει,
όπως την άπονη καρδιά π´αγάπη δεν κατέχει.

Αν μου'λεγες δεν σ'αγαπώ θα σ'είχα ξεπεράσει.
Τώρα η καρδιά μου όσο ποτέ φοβάται μην σε χάσει.

Η σκέψη σου με ζάλισε το λογισμό μου παίρνει
και ήντα θα κάμω τση καρδιάς που κάθε μέρα ζένει.

Στο ποτηράκι της ρακής σ'εχω ζωγραφισμένη
και βλέπω μες στα μάτια σου που 'σαι δυστυχισμένη

Σ'αγάπησα όπως αγαπά η μάνα το παιδί της
που αν το χάσει κάποτε τελειώνει η ζωή της

Πόσο μωρό μου σ'αγαπώ κι ένας στραβός το βλέπει
κι εσύ μου λες δε γίνεται δε κάνει και δε πρέπει

Σαν μ'άγγιξαν τα χέρια σου φωτιά πήρε η ψυχή μου
κι η μαγεμένη σου ματιά έλιωσε το κορμί μου

Αγάπησά σε κοπελιά καλά-καλά να πάθω
τάξε πως δεν σε κάτεχα κ'ήθελα να σε μάθω