«ΑΧΕΠΑ» Ασφυκτιά η Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων

«ΑΧΕΠΑ» Ασφυκτιά η Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων

Ένα στενό και μικρό δωμάτιο διαστάσεων μόλις 5 επί 3 τ.μ. Ένα γραφείο και λίγες καρέκλες. Τέσσερις γιατροί και τρεις γραμματείς. Τριγύρω στοιβαγμένοι οι φάκελοι 1.200 ασθενών.
Για να εξεταστεί ένας από αυτούς, ένας άλλος ασθενής πρέπει να βγει στο διάδρομο ή κάποιος γιατρός να σηκωθεί από τη θέση του. Ο χώρος είναι πολύ στενός, για να τους χωρέσει όλους.
Υπό αυτές τις τραγικές συνθήκες λειτουργεί η Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων του «ΑΧΕΠΑ» της Θεσσαλονίκης, η οποία δημιουργήθηκε, για να εξυπηρετεί 150 οροθετικούς, αλλά σήμερα παρέχει τις υπηρεσίες της σε πάνω από 1.200. Καλύπτει περιστατικά από την Κέρκυρα και τα Ιωάννινα έως τη Λάρισα, το Βόλο και την Αλεξανδρούπολη και οι ίδιοι οι ασθενείς την αποκαλούν «ζωοδότρα», γιατί σώζει ανθρώπινες ζωές.
Ωστόσο, παρότι στην Αθήνα λειτουργούν δώδεκα τέτοιες μονάδες, στη Θεσσαλονίκη όχι μόνο δεν έχει δημιουργηθεί μία δεύτερη, αλλά και το χρόνιο αίτημα γιατρών και ασθενών να μετεγκατασταθεί η μονάδα του «ΑΧΕΠΑ» σε μεγαλύτερο χώρο παραμένει στα χαρτιά. Μάλιστα, ενώ ήδη έχει βρεθεί ο χώρος αυτός, πάλι εντός του νοσοκομείου, η μετακίνησή της σκοντάφτει στο κονδύλι των 250.000 ευρώ που απαιτείται. Όλος ο σχετικός φάκελος έχει κατατεθεί στην αρμόδια Υγειονομική Περιφέρεια και από εκεί στο υπουργείο Υγείας και πλέον η πολιτεία αναζητά πόρους είτε μέσω ΕΣΠΑ είτε μέσω δωρεάς.

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ
Όπως εξηγεί στη «ΜτΚ» ο εκπρόσωπος του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδας «Θετική Φωνή» Γιάννης Πρώιος, η Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων του «ΑΧΕΠΑ» διαθέτει μόλις έξι κρεβάτια και στεγάζεται σε έναν χώρο που ασφυκτιά, καθώς υπάρχει ένα στενό γραφείο, όπου εξετάζονται οι οροθετικοί, και ένα δωμάτιο που λειτουργεί ως γραφείο για τέσσερις γιατρούς και τρεις γραμματείς.
«Οι συνθήκες είναι άθλιες, παρότι πρόκειται για μία μονάδα που σώζει ζωές. Η δουλειά που γίνεται είναι εξαιρετική. Ο χώρος όπου στεγάζεται όμως είναι απαράδεκτος. Για να εξεταστεί ένας ασθενής, πρέπει να σηκωθεί κάποιος άλλος. Στο Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης υπάρχει αντίστοιχη μονάδα, αλλά λόγω της μικρής κοινωνίας και του φόβου του στίγματος πολλοί οροθετικοί επιλέγουν να πάνε στη μονάδα της Θεσσαλονίκης ή ακόμη και στην Αθήνα. Έτσι μόλις τέσσερις γιατροί εξυπηρετούν 1.200 οροθετικούς», επισημαίνει ο κ. Πρώιος.
Παράλληλα τονίζει ότι η μονάδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες και εξηγεί ότι, αν έχουμε και στη Θεσσαλονίκη αύξηση κρουσμάτων του AIDS και στους ενδοφλέβιους χρήστες, όπως συμβαίνει στην Αθήνα, τότε θα είμαστε μπροστά σε μία «ανατίναξη» και η πόλη θα είναι ανέτοιμη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τόσα περιστατικά.
«Είναι ανάγκη να εγκατασταθεί η μονάδα σε νέο χώρο. Κι ενώ υπάρχει άλλος χώρος στο ‘ΑΧΕΠΑ’, στο κτίριο όπου στεγαζόταν παλαιότερα η αιμοδοσία, η μετακίνηση σκοντάφτει στις 250.000 ευρώ που θα κοστίσει η όλη διαδικασία. Σε συνάντηση που είχαμε με τον υπουργό Υγείας τού θέσαμε το θέμα, είπαμε ότι δεν πάει άλλο, ενώ τονίσαμε ότι πρέπει να γίνει και δεύτερη Μονάδα Ειδικών Λοιμώξεων στη Θεσσαλονίκη», σημειώνει ο κ. Πρώιος.

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Σύμφωνα με τον ίδιο, αντί η πολιτεία να καταρτίσει ένα εθνικό σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση του AIDS, πέρασε την αντίληψη ότι αφορά μόνον όσους είναι στο περιθώριο και όχι τον καθένα από εμάς, ακόμη και τους οικογενειάρχες. Παράλληλα εξηγεί ότι δεν υπάρχει ένα κανονιστικό πλαίσιο για την καταβολή του επιδόματος αναπηρίας σε οροθετικούς. Όπως σημειώνει, το αν θα πάρει κάποιος το επίδομα κρίνεται από τον αριθμό των λευκών αιμοσφαιρίων που έχει και αυτό είναι λάθος. Διότι με τη θεραπεία αυξάνονται τα λευκά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο ασθενής έχει θεραπευτεί.
«Πολλοί ασθενείς διακινδυνεύουν ακόμη και την ίδια τη ζωή τους κόβοντας τη θεραπεία, ώστε να πέσουν τα λευκά τους και να πάρουν το επίδομα των 600 ευρώ, το οποίο για πολλούς είναι το μοναδικό έσοδο, για να ζήσουν. Οι παλιοί ασθενείς το παίρνουν, ενώ οι νεοδιαγνωσθέντες περνούν από επιτροπή και μόνον με ποσοστό αναπηρίας 67% μπορούν να το πάρουν», λέει ο κ. Πρώιος και προσθέτει ότι, εάν κάποιος σταματήσει την αντιρετροϊκή θεραπεία, εγκυμονεί ο κίνδυνος να την «κάψει», διότι υπάρχουν μόνον πέντε διαθέσιμα σχήματα θεραπείας και οι επιλογές περιορίζονται δραματικά.
«Από τη στιγμή που κάποιος μπαίνει σε αντιρετροϊκή θεραπεία, πρέπει να παίρνει ποσοστό αναπηρίας, για να λαμβάνει και το επίδομα. Το μόνο καλό είναι ότι η πρόσβαση στην αντιρετροϊκή θεραπεία είναι δωρεάν και καθολική», αναφέρει ο κ. Πρώιος.
Ο ίδιος χαρακτηρίζει αγκάθι και το γεγονός ότι το Κέντρο Αναφοράς AIDS Βορείου Ελλάδος, το μοναδικό στην ευρύτερη περιοχή, όπου διενεργείται δωρεάν το τεστ πιστοποίησης για το αν κάποιος έχει μολυνθεί από τον ιό HIV, υπολειτουργεί εξαιτίας της υποχρηματοδότησής του. Έτσι οι ενδιαφερόμενοι αναγκάζονται να πηγαίνουν σε ιδιώτες και να πληρώνουν από 40 έως 120 ευρώ, χρήματα που σε κανέναν δεν περισσεύουν στη δύσκολη εποχή στην οποία ζούμε.

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ «Χρειαζόμαστε μια ανάσα»
Ο διευθυντής της Μονάδας Ειδικών Λοιμώξεων του «ΑΧΕΠΑ» Παναγιώτης Κολλάρας εξηγεί στη «ΜτΚ» ότι είναι δύσκολο και τραγικό για τους γιατρούς να εργάζονται υπό τέτοιες συνθήκες. Ο νέος χώρος για τη μετεγκατάσταση της μονάδας έχει βρεθεί και είναι το παλιό κτίριο της αιμοδοσίας.
«Στη νέα μονάδα τα κρεβάτια θα αυξηθούν σε οκτώ, ο χώρος θα είναι μεγαλύτερος και θα υπάρχει ξεχωριστή είσοδος για τους ασθενείς. Γίνονται προσπάθειες, όπως μας είπαν από το υπουργείο Υγείας, να καλυφθεί το κόστος της μετεγκατάστασης ακόμη και μέσω δωρεάς», τονίζει.
Την ίδια στιγμή αναφέρει ότι καταγράφεται αύξηση των κρουσμάτων του AIDS στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα. Το 2012 είχαμε 120 νέα περιστατικά HIV λοίμωξης, όταν τα προηγούμενα χρόνια κυμαίνονταν γύρω στα 100, ενώ στην περιοχή μας την πρωτιά συνεχίζουν να κατέχουν οι ομοφυλόφιλοι άνδρες.
O διοικητής του «ΑΧΕΠΑ» Γιώργος Βέργουλας δηλώνει ότι τα σχέδια για τη μετεγκατάσταση της μονάδας σε νέο χώρο έχουν κατατεθεί στην αρμόδια ΥΠΕ και το υπουργείο Υγείας και εκκρεμεί η ένταξη του έργου στο ΕΣΠΑ.

Της Νικολέττας Μπούκα- makthes

*seleo.gr