«Μην ξαναπιάσετε στο στόμα σας τον Σμηναγό Σήφη Αναστασάκη»

«Μην ξαναπιάσετε στο στόμα σας τον Σμηναγό Σήφη Αναστασάκη»

Σήμερα συμπληρώνονται τρία χρόνια από το τραγικό δυστύχημα κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής άσκησης τακτικής εναέριας μάχης, στην οποία συμμετείχαν 6 αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας. Ένας λάθος χειρισμός είχε ως αποτέλεσμα να συγκρουστούν στον αέρα ένα μονοθέσιο κι ένα διθέσιο F-16, της 115 Πτέρυγας Μάχης και να συντριβούν νότια της Ιεράπετρας, κοντά στη νήσο Χρυσή. Το τραγικό περιστατικό βυθίζει στο πένθος την πολεμική αεροπορία και συγκλονίζει το πανελλήνιο. Σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες το μονοθέσιο F-16C με πιλότο τον άτυχο σμηναγό Τάσο Μπαλατσούκα 33 ετών, χτύπησε από κάτω προς τα πάνω, περίπου στη μέση το F-16D στο οποίο βρίσκονταν ο σμηναγός Σήφης Αναστασάκης και ο ανθυποσμηναγός Παύλος Μποτζάκης, 25 ετών. Από τη σύγκρουση ο Μπαλατσούκας βρίσκει ακαριαίο θάνατο, ενώ ο Σήφης Αναστασάκης, μετά την παροχή κάθε δυνατής βοήθειας στο νοσοκομείο Ιεράπετρας, μεταφέρεται και νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου με πολύ βαριά τραύματα και μετά από ηρωική αλλά άνιση μάχη, αφήνει την τελευταία του πνοή.

Με τίτλο «η ασέλγεια στη μνήμη ενός ήρωα και οι ραχούλες» ο Δ/ντής Χειρουργικού Τομέα Νοσοκομείου Ιεράπετρας απαντά με το πλέον κατηγορηματικό τρόπο στον Καθηγητή Οικονομικών Υγείας, που ισχυρίστηκε πως αν η αντιμετώπιση του τραυματία σμηναγού γινόταν αλλού, ο πιλότος θα επιζούσε.

Η απάντηση του κ. Μαμαντόπουλου:

Έχουμε συνηθίσει, στο όνομα της επιχειρηματολογίας, να παρακολουθούμε στους δέκτες μας, τον κάθε άσχετο να μετατρέπει τον εαυτό του σε ειδικό καπετάνιο, πιλότο, αστροναύτη ή οικονομολόγο. Δεν περιμέναμε όμως από τον Καθηγητή Οικονομικών της Υγείας κύριο Λιαρόπουλο, στο όνομα της τεκμηρίωσης των λεγομένων του, να ολισθήσει σ αυτό το ατόπημα. Μετατρέποντας τον εαυτό του σε ειδικό επειγοντολόγο τραυματιολόγο γιατρό και στην προσπάθεια του να πείσει, αναφέρεται στην τραγική απώλεια του ήρωα Σήφη Αναστασάκη που χάθηκε μετά από σύγκρουση δύο πολεμικών αεροσκαφών στις 26 Αυγούστου του 2010. Iσχυρίστηκε σε πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΪ πως αν η αντιμετώπιση του γινόταν αλλού, ο πιλότος του μαχητικού F16 θα επιζούσε. Και τελείωσε τη φράση του λέγοντας ότι δεν μπορεί να έχουμε νοσοκομείο «σε κάθε ραχούλα».
Εδώ ραχούλα λοιπόν κύριε Λιαρόπουλε.
Η μοναδική ραχούλα που έχετε στο Λιβυκό πέλαγος. Δεν έχετε άλλη.
Στη ραχούλα αυτή, μόλις ένα χρόνο πριν, τις ίδιες πάλι μέρες του Αυγούστου, 16 βαριά τραυματίες, θύματα μαζικού τροχαίου ατυχήματος, όλοι τους παιδιά και έφηβοι, αντιμετωπίστηκαν συντονισμένα, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι εν ζωή . Όλοι οι ειδικοί στο θέμα αυτό , περιλαμβανομένου του συνομιλητή σας κυρίου Ευθυμίου παραδέχθηκαν ότι αν το συμβάν αυτό αντιμετωπιζόταν οπουδήποτε αλλού, θα θρηνούσαμε πολλά θύματα. Οι Αμερικανοί paramedics με βάση τη βαρύτητα των τραυμάτων , υπολόγισαν ότι αν το ατύχημα αυτό συνέβαινε στις ΗΠΑ, θα είχαν απώλειες ζωής σε 3,5 από τα θύματα. Μη με ρωτήσετε πώς υπολογίζεται το 3,5. Μακάρι να ήταν μαζί μας ακόμα ο Δημήτρης ο Βουρβαχάκης, να μας το εξηγήσει.

Τέσσερα παιδιά χειρουργήθηκαν για ενδοκοιλιακή αιμορραγία, τέσσερα άλλα παιδιά διασωληνώθηκαν με βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση, άλλο ένα με σοβαρή θλάση πνευμόνων και ενδοπνευμονική αιμορραγία και άλλο ένα έκανε ανακοπή καρδιάς μέσα στα χέρια μας από σοβαρή αιμορραγία από επιφυσιόλυση στα ισχία. Βάλε κύριε Λιαρόπουλε , θιασώτη των μεγάλων νοσοκομειακών κάστρων να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο συμβάν .
Στην ίδια ραχούλα, οι γιατροί του Νοσοκομείου παρέλαβαν τον πιλότο μας από το σκάφος του Λιμενικού μας. Πρόλαβε να σηκώσει το χέρι του όταν ρωτήθηκε αν είναι καλά. Αμέσως μετά έχασε τις αισθήσεις του πέφτοντας σε βαρύ ολιγαιμικό shock. Δεν υπήρξε καμία ολιγωρία. Επί τόπου διασωληνώθηκε και άρχισε η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση. Συνεχίστηκε τιτάνιος αγώνας εντός του χειρουργείου για την διάσωση του, πάντα σε επαφή με τους γιατρούς του θαλάμου επιχειρήσεων, γνωρίζοντας ότι οι κακώσεις στα μεγάλα λαγώνια αγγεία της λεκάνης δεν είναι συμβατές με τη ζωή. Σταμάτησε η καρδιά του πολλές φορές, οι κόρες των οφθαλμών του σε ήταν σε συνεχή μυδρίαση, αλλά δεν το βάζαμε κάτω. Ήταν θέμα συναισθηματικό, ήταν ηθικό, ήταν πείσμα απέναντι σε κάθε ιατρικό δεδομένο ή στατιστική. Για μας ο Σήφης ήταν το παλληκάρι μας. Δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε.
Ας μας πει ο κύριος Λιαρόπουλος σε ποιο Νοσοκομείου του πλανήτη επιβιώνουν τέτοιου είδους τραυματισμοί. Η θνητότητα τραυματιών με κακώσεις αντίστοιχες του Σήφη είναι 100%. Αν αρχίσει άμεσα εμβολισμός (τεχνική που εφαρμόζεται σε δύο έως τρία Νοσοκομεία της χώρας) πάλι η θνητότητα παραμένει στο 100% λόγω του μη αναστρέψιμου shock και της εγκεφαλικής βλάβης. Αν πριν την εγκατάσταση του shock αρχίσει ο εμβολισμός και με ταυτόχρονη εφαρμογή όλων των άλλων προβλεπόμενων προσπαθειών, μπορεί το ποσοστό να κατέλθει κατά μερικές εκατοστιαίες μονάδες, αλλά την ευκαιρία αυτή δεν μας την έδωσε ο τραυματίας μας.
Νομίζετε πως πανηγυρίζουμε κύριε Λιαρόπουλε;
Κάθε χρόνο τιμούμε τη μνήμη του, γιατί έτσι είμαστε εμείς οι γιατροί της ραχούλας.
Και τη ραχούλα μας θα τη διατηρήσουμε κύριε Λιαρόπουλε. Γιατί είναι κομμάτι της ζωής μας και γιατί είμαστε έτοιμοι για σκληρούς αγώνες. Το σοκ και το δέος βλέπετε δεν κατάφερε κανείς να το περάσει στην Ιεράπετρα. Έχουμε ακόμα το κεφάλι ψηλά.
Γι αυτό μην ξαναβάλετε στο στόμα σας τον Σήφη τον Αναστασάκη. Μην ασελγείτε στη μνήμη ηρώων. Αν θέλετε να είστε αρεστός στην ηγεσία του υπουργείου βρέστε άλλα επιχειρήματα. Η ανοησία δεν είναι «ίδιον» σοφών καθηγητών πανεπιστημίου.

Ανδρέας Μαμαντόπουλος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών M.D. P.H.D.
Δ/ντής Χειρουργικού Τομέα Νοσοκομείου Ιεράπετρας

*cretalive.gr