Θεσμική εκτροπή, στο πόδι

από **ΜΗΔΕΙΑ** Παρ 6 Ιουν - 22:55

Άρθρο από τον Γιάννη Παλαιολόγο

Σε ένα ρεσιτάλ σουρεαλισμού και γνωστικής ασυμφωνίας, ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας έκανε την εξής δήλωση την Πέμπτη: «O κ. Θεοχάρης με τις προσπάθειές του στήριξε καθοριστικά τη φορολογική μεταρρύθμιση και τους στόχους της κυβέρνησης κατά την τελευταία διετία, με ήθος, αίσθημα ευθύνης και ακεραιότητα. Κλήθηκε να ανορθώσει τη φορολογική και τελωνειακή διοίκηση εκ του μηδενός, ξεκίνησε ριζικές μεταρρυθμίσεις θέτοντας τις βάσεις για μια σύγχρονη, ανεξάρτητη και αποτελεσματική λειτουργία της. Το σημαντικότερο, τα έκανε όλα αυτά επιδεικνύοντας σταθερά αποτελέσματα, υπερβαίνοντας συστηματικά όλους τους τεθέντες στόχους, πράγμα που αποτυπώθηκε στα θετικά αποτελέσματα του προϋπολογισμού». Θα υπέθετε κανείς ότι η δήλωση αυτή γινόταν στο πλαίσιο αναβάθμισης ή προαγωγής του αντικειμένου των θερμών αυτών φιλοφρονήσεων.

Φυσικά, το πλαίσιο των δηλώσεων ήταν εντελώς διαφορετικό: Ο κ. Θεοχάρης είχε μόλις υποβάλλει την «παραίτησή» του στον υπουργό, για «προσωπικούς λόγους». Τον είχαν σπρώξει, και έκανε ότι είχε πηδήξει. Πρόκειται για σκάνδαλο πρώτης τάξης, ασύγκριτα πιο σοβαρό και αποκαρδιωτικό για τις προοπτικές της χώρας από το κλείσιμο της ΕΡΤ (ο Ιούνιος φαίνεται ότι βγάζει τον καλύτερο εαυτό της κυβέρνησης Σαμαρά).

Το ζήτημα δεν είναι ότι ο κ. Θεοχάρης είχε ξεκινήσει να κάνει σημαντική πρόοδο στη δημιουργία υποδομών φορολογικής διοίκησης, είσπραξης και μηχανογράφησης, εκεί που προηγουμένως υπήρχε το χάος (αν και είχε). Ούτε ότι ήταν τίμιος και ανεπηρέαστος από πολιτικές ή κομματικές επιταγές (αν και ήταν). Ούτε καν ότι δεν ήταν αυτός υπεύθυνος για τη φορολογική νομοθεσία (αν και προφανώς δεν ήταν), αλλά μόνο για την εφαρμογή της.

Το ατόπημα είναι θεσμικό και είναι βαρύ. Δείχνει ότι, όταν φτάνουμε στην ουσία του πράγματος, στην καρδιά του προβλήματος της χώρας – την ενδημική φοροδιαφυγή και την διαχρονική αποτυχία καταπολέμησής της – το πολιτικό σύστημα δεν έχει καταλάβει τίποτα, δεν είναι διατεθειμένο να αλλάξει καθόλου. Η ευθύνη ανήκει φυσικά στην κυβέρνηση. Αλλά είναι ενδεικτικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που διερρήγνυε τα ιμάτιά του για τη «δημόσια τηλεόραση», ελάχιστα συγκινήθηκε από την εκτροπή που συνιστά η αποπομπή του κατά άλλα πενταετούς θητείας «μόνιμου» και «ανεξάρτητου» (εδώ γελάνε) γραμματέα δημοσίων εσόδων.

Για να θυμηθούμε λίγο το νοσηρό ιστορικό: η τρόικα (οι βρυκόλακες που πίνουν το αίμα του λάου, οι πράκτορες του διεθνούς κεφαλαίου) χρειάστηκε να πιέσει αφόρητα διαδοχικές κυβερνήσεις για να δημιουργήσουν τη θέση του γενικού γραμματέα δημοσίων εσόδων και να της δώσουν τις αρμοδιότητες που έπρεπε να έχει για να μπορέσει να κάνει τη δουλειά της. Κυβερνητικοί και κομματικοί αξιωματούχοι διέρρεαν ότι η συσσώρευση τόσων αρμοδιοτήτων στα χέρια ενός μη εκλεγμένου τεχνοκράτη δεν συνάδει με το δημοκρατικό ήθος, του οποίου είναι αναμφίβολα οι ύψιστοι θεματοφύλακες.

Σύμφωνα με το νόμο 4093/2012, που δημιουργούσε τη νέα θέση, πλην της παραίτησης και της αυτοδίκαιης αργίας, «η θητεία του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων μπορεί επίσης να λήξει, με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου που εκδίδεται μετά από εισήγηση του Υπουργού Οικονομικών, σε περίπτωση μόνιμης αδυναμίας εκτέλεσης των καθηκόντων του λόγω νόσου ή αναπηρίας, σωματικής ή πνευματικής [...]. Κατά την ίδια διαδικασία, ο Υπουργός Οικονομικών μπορεί να εισηγηθεί την πρόωρη λήξη της θητείας του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων σε περίπτωση προφανούς απόκλισης από την επίτευξη των τεθέντων στην παράγραφο 4β του παρόντος άρθρου ποιοτικών και ποσοτικών στόχων, μετά την συμπλήρωση δύο ετών από την τοποθέτησή του.»

Κατά τα λεγόμενα του ίδιου του κ. Στουρνάρα, ο κ. Θεοχάρης είχε υπερβεί τους στόχους που του είχαν θέσει. Ακόμα κι αν δεν τους είχε πετύχει, τα δύο έτη από την τοποθέτησή του δεν είχαν παρέλθει. Επιπλέον, αν εξαιρέσουμε κάποιους από τους πιο σφοδρούς και φαιδρούς πολέμιους του «παραιτηθέντος» γενικού γραμματέα (βλ. πρωτοσέλιδα εφημερίδων περί «σαδισμού Θεοχάρη»), δεν έχει υπονοήσει κανείς ότι πάσχει από πνευματική αναπηρία ή νόσο.

Συνεπώς, τι μένει; Μία σκοτεινή, ατράνταχτη ένδειξη ότι η είσπραξη των φόρων παραμένει φέουδο της εκάστοτε κυβέρνησης, έρμαιο διαπλεκόμενων συνεννοήσεων, αδιαφανών διεργασιών και εκλογικών υπολογισμών. Ο διάδοχος του κ. Θεοχάρη θα ξέρει ότι είναι απλά ένας ακόμα γενικός γραμματέας, χωρίς αυτονομία κινήσεων, και θα αποφύγει κακοτοπιές όπως τη δημοσίευση του επιχειρησιακού σχεδίου της ΓΓΔΕ λίγο πριν από μία εκλογική αναμέτρηση, ακόμα κι αν αυτό είναι μέρος των αρμοδιοτήτων του. Και η Ελλάδα θα παραμείνει μία χώρα «ιδιαίτερη», όπου η ιδιότητα του πολίτη ως ψηφοφόρου δρα ως ασπίδα έναντι των κυρώσεων που επιτάσσει η ιδιότητά του ως φοροφυγά.

ΠΗΓΗ

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.oikonomia&id=34505