Κραυγή για την ειρήνη από το Ισραηλινό - σύμβολο

από **ΜΗΔΕΙΑ** Κυρ 3 Αυγ - 18:46

Είναι διάσημος παγκοσμίως ως ο πρώτος Ισραηλινός που συναντήθηκε με τον Παλαιστίνιο ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ στις 3 Ιουλίου του 1982. Ο γεννημένος στη Γερμανία το 1923, Γιούρι Αβνερι, είναι εδώ και πολλές δεκαετίες από τους ανθρώπους που αγωνίζονται για την ισραηλινοπαλαιστινιακή ειρήνη.

Κραυγή για την ειρήνη από το Ισραηλινό - σύμβολο Assets_LARGE_t_420_54381257_type12713

Κραυγή για την ειρήνη από το Ισραηλινό - σύμβολο Assets_LARGE_t_420_54381257_type12713

Ο 91χρονος σήμερα Αβνερι, ο οποίος έχει γράψει μια σειρά από βιβλία για τις σχέσεις Ισραήλ και Παλαιστίνης και συνεχίζει να αρθρογραφεί σε διάφορα έντυπα, έγινε το 1993 ιδρυτής του κινήματος ειρήνης «Gush Shalom» επιδιώκοντας τη λύση των «δύο κρατών» και υπήρξε μέλος της Κνεσέτ (κατά τις περιόδους 1965-74 και 1979-81). Πολύ νωρίτερα, το 1938, σε ηλικία μόλις 15 ετών ο Αβνερι εντάχθηκε στη σιωνιστική παραστρατιωτική οργάνωση Ιργκούν γράφοντας σε εσωτερικές της δημοσιεύσεις, για να αποχωρήσει τέσσερα χρόνια αργότερα, επειδή, όπως εξομολογήθηκε, δεν ενέκρινε «τις μεθόδους τρομοκρατίας που εφάρμοζαν εκείνη την περίοδο». Ο Αβνερι, ο οποίος μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία μετανάστευσε το 1933 στην Παλαιστίνη (περίοδος βρετανικής εντολής), ήταν ιδιοκτήτης του ισραηλινού περιοδικού «HaOlam HaZeh» από το 1950 έως το κλείσιμό του το 1993, το 1972 ήταν μεταξύ των ιδρυτών του Ισραηλινού Συμβουλίου Ισραηλινοπαλαιστινιακής Ειρήνης, ενώ το 2001 τιμήθηκε ο ίδιος και η γυναίκα του, Ρέιτσελ, με το βραβείο Right Livelihood, γνωστό και ως «εναλλακτικό βραβείο Νόμπελ».

Να βάλουμε τέλος στην εκτόξευση ρουκετών στο Ισραήλ από τη Λωρίδα της Γάζας, Μια Για Πάντα! Να βάλουμε τέλος στον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας από το Ισραήλ και την Αίγυπτο, Μια Για Πάντα! Λοιπόν, γιατί οι δύο πλευρές δεν πλησιάζουν η μία την άλλη δίχως ξένη παρέμβαση και συμφωνούν σε «οφθαλμόν αντί οφθαλμού»; Μπορούν όχι επειδή δεν μιλούν μεταξύ τους. Μπορούν να σκοτώνουν η μία την άλλη, αλλά δεν μπορούν να μιλήσουν μεταξύ τους. Θεός φυλάξοι.

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας. Ο ίδιος ο πόλεμος είναι μια πράξη τρομοκρατίας. Καμιά πλευρά δεν έχει στρατηγική, εκτός του να τρομοκρατεί τον άμαχο πληθυσμό της άλλης πλευράς.

Οι ένοπλες παλαιστινιακές οργανώσεις στη Γάζα προσπαθούν να επιβάλουν τη θέλησή τους με την εκτόξευση ρουκετών σε ισραηλινές πόλεις και χωριά, με την ελπίδα ότι αυτό θα σπάσει το ηθικό του πληθυσμού και θα τον εξαναγκάσει να τερματίσει τον αποκλεισμό που μετατρέπει τη Λωρίδα της Γάζας σε μια «υπαίθρια φυλακή».

Ο ισραηλινός στρατός βομβαρδίζει τον πληθυσμό της Λωρίδας της Γάζας και καταστρέφει ολόκληρες γειτονιές, με την ελπίδα ότι οι κάτοικοι (όσοι επιβιώνουν) θα αποτινάξουν την ηγεσία της Χαμάς.

Οι ελπίδες και των δύο πλευρών είναι, φυσικά, ανόητες. Η ιστορία έχει δείξει ξανά και ξανά ότι το να τρομοκρατείς έναν πληθυσμό οδηγεί στη συσπείρωσή του στο πρόσωπο των ηγετών του και σε ακόμα μεγαλύτερο μίσος για τον εχθρό. Αυτό συμβαίνει τώρα και στις δύο πλευρές.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ τις δύο πλευρές σε έναν πόλεμο, δύσκολα μπορεί κανείς να αποφύγει να δημιουργήσει την εντύπωση της συμμετρίας. Αλλά αυτός ο πόλεμος απέχει από το να χαρακτηριστεί συμμετρικός.

Το Ισραήλ έχει μία από τις μεγαλύτερες και πιο αποτελεσματικές στρατιωτικές μηχανές στον κόσμο. Η Χαμάς και οι τοπικοί σύμμαχοί της ανέρχονται σε μερικές χιλιάδες μαχητές.

Η πιο κοντινή αναλογία που μπορεί κανείς να βρει είναι η μυθική ιστορία του Δαβίδ και του Γολιάθ. Αλλά αυτήν τη φορά εμείς είμαστε Γολιάθ και εκείνοι Δαβίδ. Η ιστορία είναι σε γενικές γραμμές παρεξηγημένη. Είναι αλήθεια ότι ο Γολιάθ ήταν ένας γίγαντας και ο Δαβίδ ένας μικρός βοσκός, αλλά ο Γολιάθ ήταν οπλισμένος με παλιομοδίτικα όπλα -βαριά πανοπλία, σπαθί και ασπίδα- και μετά βίας μπορούσε να κινηθεί, ενώ ο Δαβίδ είχε ένα μοντέρνο όπλο-έκπληξη, τη σφεντόνα, με την οποία μπορούσε να σκοτώσει από απόσταση.

Η Χαμάς ήλπιζε να επιτύχει το ίδιο με τις ρουκέτες της, η εμβέλεια των οποίων ήταν μια έκπληξη. Αλλά και με τον αριθμό και την αποτελεσματικότητα των σηράγγων τους, οι οποίες φτάνουν στο Ισραήλ. Ωστόσο, αυτήν τη φορά ήταν και ο Γολιάθ εφευρετικός και η αντιπυραυλική ασπίδα Iron Dome αναχαίτισε σχεδόν όλες τις ρουκέτες που θα μπορούσαν να είχαν πλήξει κατοικημένες περιοχές, συμπεριλαμβανομένης της γειτονιάς μου στο Τελ Αβίβ.

Μέχρι τώρα γνωρίζουμε ότι καμία πλευρά δεν μπορεί να υποχρεώσει την άλλη πλευρά να συνθηκολογήσει. Είναι ισοπαλία. Γιατί, λοιπόν, να συνεχίζουν να σκοτώνουν και να καταστρέφουν;

Αχ, νάτο το εμπόδιο. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε ο ένας στον άλλο. Χρειαζόμαστε μεσάζοντες.

ΕΝΑ ΚΑΡΤΟΥΝ στη Haaretz αυτή την εβδομάδα δείχνει το Ισραήλ και τη Χαμάς να μάχονται και μια δέσμη μεσολαβητών να χορεύουν σε κύκλο γύρω τους. Ολοι θέλουν να μεσολαβήσουν. Μάχονται ο ένας τον άλλον, γιατί ο καθένας από αυτούς θέλει να μεσολαβήσει, αν είναι δυνατόν και μόνος του. Η Αίγυπτος, το Κατάρ, οι ΗΠΑ, ο ΟΗΕ, η Τουρκία, ο Μαχμούτ Αμπάς, ο Τόνι Μπλερ και πολλοί άλλοι. Οι μεσολαβητές αφθονούν. Καθένας από αυτούς θέλει να κερδίσει κάτι από τη δυστυχία του πολέμου. Είναι κακομοίρηδες. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι θλιβεροί, μερικοί από αυτούς εντελώς αηδιαστικοί.

Η Αίγυπτος, παραδείγματος χάριν, κυβερνάται από έναν αιματοβαμμένο στρατιωτικό δικτάτορα. Είναι τακτικός συνεργάτης του Ισραήλ, όπως ήταν και ο Χόσνι Μουμπάρακ πριν από αυτόν, απλά πιο αποτελεσματικός. Δεδομένου ότι το Ισραήλ ελέγχει όλα τα άλλα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της Λωρίδας της Γάζας, τα σύνορα με την Αίγυπτο είναι η μόνη διέξοδος της Γάζας προς τον κόσμο.

Αλλά η Αίγυπτος, ο πρώην ηγέτης του αραβικού κόσμου, είναι τώρα ένας υπεργολάβος του Ισραήλ, πιο αποφασισμένος από το ίδιο το Ισραήλ να οδηγήσει τη Λωρίδα της Γάζας σε λιμοκτονία και να σκοτώσει τη Χαμάς. Η αιγυπτιακή τηλεόραση είναι γεμάτη από «δημοσιογράφους» που βρίζουν τους Παλαιστινίους με τα πιο χυδαία λόγια και σκύβουν το κεφάλι στον νέο τους Φαραώ. Αλλά η Αίγυπτος επιμένει τώρα ότι είναι ο μόνος μεσολαβητής για την κατάπαυση του πυρός. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ βιάζεται. Είχε επιλεγεί για το πόστο του από τις ΗΠΑ, επειδή δεν είναι εξαιρετικά έξυπνος. Τώρα φαίνεται θλιβερός.

Αλλά δεν είναι πιο θλιβερός από τον Τζον Κέρι, μια αξιολύπητη φιγούρα που πετούν από εδώ και από εκεί, προσπαθώντας να πείσει τους πάντες ότι οι ΗΠΑ είναι ακόμα μια παγκόσμια δύναμη. Πάνε οι μέρες όταν ο Χένρι Κίσινγκερ διέταζε τους ηγέτες του Ισραήλ και τις αραβικές χώρες τι να κάνουν και τι να μην κάνουν (ειδικά λέγοντάς τους να μη μιλούν μεταξύ τους, αλλά μόνο στον ίδιο.)

Ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του Μαχμούτ Αμπάς; Ονομαστικά, είναι ο πρόεδρος της Λωρίδας της Γάζας. Αλλά δίνει την εντύπωση ότι προσπαθεί να μεσολαβήσει ανάμεσα στην de facto κυβέρνηση της Γάζας και στον κόσμο. Είναι πολύ πιο κοντά στο Τελ Αβίβ παρά στη Γάζα.

Και έτσι η λίστα συνεχίζεται. Η γελοία φυσιογνωμία του Τόνι Μπλερ. Οι Ευρωπαίοι υπουργοί Εξωτερικών προσπαθούν να βρουν μια ευκαιρία να φωτογραφηθούν με τον νεοφασίστα Ισραηλινό ομόλογό τους. Ενα αηδιαστικό θέαμα στο σύνολό του. Θέλω να φωνάξω στην κυβέρνησή μου και στους ηγέτες της Χαμάς: Για όνομα του Θεού, ξεχάστε όλους τους κακομοίρηδες, μιλήστε μεταξύ σας!

ΟΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΕΣ στρατιωτικές δυνατότητες προκαλούν έκπληξη σε όλους, ειδικά στον ισραηλινό στρατό. Αντί να ικετεύει μέχρι τώρα για μια κατάπαυση του πυρός, η Χαμάς αρνείται μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά της, ενώ ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου φαίνεται πρόθυμος να σταματήσει πριν βυθιστεί ακόμα βαθύτερα στο τέλμα της Γάζας - έναν εφιάλτη για τον στρατό.

Ο τελευταίος πόλεμος ξεκίνησε με τη δολοφονία του στρατιωτικού διοικητή της Χαμάς, Αχμάντ αλ-Τζααμπάρι. Ο διάδοχός του είναι ένας παλιός γνώριμος, ο Μοχαμάντ Ντέιφ, τον οποίο το Ισραήλ έχει προσπαθήσει να δολοφονήσει αρκετές φορές, προκαλώντας του σοβαρούς τραυματισμούς. Φαίνεται τώρα ότι είναι μακράν ικανότερος από τον προκάτοχό του - το δίκτυο των σηράγγων, η παραγωγή πολύ πιο αποτελεσματικών ρουκετών, οι καλύτερα εκπαιδευμένοι μαχητές, όλα αυτά μαρτυρούν έναν ικανότερο ηγέτη.

(Αυτό έχει συμβεί και στο παρελθόν. Δολοφονήσαμε έναν ηγέτη της Χεζμπολάχ, τον Αμπάς αλ-Μουσαουί, και ήρθε ο πολύ πιο ταλαντούχους Χασάν Νασράλα.)

Στο τέλος, μια μορφή κατάπαυσης του πυρός θα τεθεί σε εφαρμογή. Δεν θα είναι το τέλος Μια Για Πάντα. Ποτέ δεν είναι.

Τι θα απομείνει;

ΤΟ ΜΙΣΟΣ μεταξύ των δύο πλευρών έχει μεγαλώσει. Θα παραμείνει. Το μίσος πολλών Ισραηλινών για Αραβες πολίτες του Ισραήλ έχει αυξηθεί κατακόρυφα και αυτό δεν μπορεί να διορθωθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η ισραηλινή δημοκρατία έχει πληγεί σοβαρά. Νεο-φασιστικές ομάδες, άλλοτε περιθωριακές, γίνονται πλέον δεκτές ως μετριοπαθείς. Ορισμένα μέλη της κυβέρνησης και της Κνεσέτ είναι εντελώς φασιστικές.

Αναγνωρίζονται πλέον από σχεδόν όλους τους ηγέτες του κόσμου και επαναλαμβάνουν σαν παπαγαλάκια τα περισσότερα ξεφτισμένα συνθήματα της προπαγάνδας του Νετανιάχου. Ομως, εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο βλέπουν μέρα με τη μέρα τις τρομερές εικόνες καταστροφής και θανάτου στη Λωρίδα της Γάζας. Αυτά δεν θα εξαλειφθούν από το μυαλό τους με μια κατάπαυση του πυρός.

Η ήδη επισφαλής θέση του Ισραήλ στον κόσμο θα βυθιστεί ακόμα πιο βαθιά.

Μέσα στο ίδιο το Ισραήλ, αξιοπρεπείς άνθρωποι αισθάνονται όλο και πιο άβολα. Εχω ακούσει πολλές δηλώσεις από τους απλούς ανθρώπους που ξαφνικά μιλούν για μετανάστευση. Η αποπνικτική ατμόσφαιρα στο εσωτερικό της χώρας, ο απαίσιος κομφορμισμός από όλα τα μέσα ενημέρωσής μας (με τη Haaretz να αποτελεί φωτεινή εξαίρεση), η βεβαιότητα ότι ο ένας πόλεμος ακολουθεί τον άλλον για πάντα - όλα αυτά οδηγούν τους νέους να ονειρεύονται μια ήσυχη ζωή με τις οικογένειές τους στο Λος Αντζελες ή το Βερολίνο. Στον αραβικό κόσμο οι συνέπειες θα είναι ακόμη χειρότερα.

Για πρώτη φορά, σχεδόν όλες οι αραβικές κυβερνήσεις έχουν αγκαλιάσει ανοιχτά το Ισραήλ στον αγώνα εναντίον της Χαμάς. Για τους νεαρούς Αραβες οπουδήποτε, αυτό είναι μια πράξη επαίσχυντης ταπείνωσης.

Η Αραβική Ανοιξη ήταν μια εξέγερση ενάντια στη διεφθαρμένη, καταπιεστική και ξεδιάντροπη αραβική ελίτ. Η ταύτιση με τα δεινά του εγκαταλελειμμένου παλαιστινιακού λαού ήταν ένα σημαντικό μέρος αυτής. Από την οπτική γωνία των σημερινών νέων Αράβων, αυτό που συνέβη τώρα είναι ακόμη χειρότερο, πολύ χειρότερο. Αιγύπτιοι στρατηγοί, Σαουδάραβες πρίγκιπες, εμίρηδες του Κουβέιτ και οι ομότιμοί τους σε όλη την περιοχή στέκονται μπροστά στη νεότερη γενιά τους γυμνοί και ποταποί, την ώρα που οι μαχητές της Χαμάς φαντάζουν λαμπρά υποδείγματα. Δυστυχώς, αυτή η αντίδραση μπορεί να οδηγήσει σε ακόμη πιο ριζοσπαστικό ισλαμισμό.

ΚΑΘΩΣ ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ σε μια αντιπολεμική διαδήλωση στο Τελ Αβίβ, μου ζητήθηκε από έναν ευγενικό νεαρό άνδρα: «Εντάξει, αν υποθέσουμε ότι αυτός ο πόλεμος είναι κακός, τι θα κάνατε στις έξι η ώρα μετά τον πόλεμο;« (αυτό ήταν το όνομα μιας διάσημης σοβιετικής ταινίας για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο).

Λοιπόν, για αρχή θα έδιωχνα όλους τους διαμεσολαβητές και να άρχιζα να συνομιλώ απευθείας με τους μαχητές της άλλης πλευράς.

Θα συμφωνούσα να βάλουμε άμεσα τέρμα στον χερσαίο, θαλάσσιο και εναέριο αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας και θα επέτρεπα στους κατοίκους της Γάζας να χτίσουν ένα αξιοπρεπές λιμάνι και αεροδρόμιο. Σε όλες τις διαδρομές, αποτελεσματικοί έλεγχοι θα πρέπει να διασφαλίζουν ότι δεν επιτρέπεται η εισαγωγή όπλων.

Θα ζητούσα από τη Χαμάς, μετά τη λήψη διεθνών εγγυήσεων, να αφαιρέσει σε λογικά στάδια όλες τις ρουκέτες και να καταστρέψει όλες τις σήραγγες κάτω από τα σύνορα.

Θα απελευθέρωνα αμέσως όλους τους κρατουμένους που είχαν ανταλλαχθεί με τον Σαλίτ και που συνελήφθησαν στην αρχή της παρούσας κρίσης. Μια υποχρέωση που έχει αναλάβει υπό πίεση εξακολουθεί να είναι μια υποχρέωση και η εξαπάτηση από μια κυβέρνηση είναι και τότε άσχημη. Θα αναγνώριζα και θα καλούσα τον κόσμο να αναγνωρίσει την Παλαιστινιακή Κυβέρνηση Ενότητας και δεν θα έκανα τίποτα για να εμποδίσω τις ελεύθερες παλαιστινιακές προεδρικές και βουλευτικές εκλογές, κάτω από διεθνή έλεγχο. Θα αναλάμβανα την υποχρέωση να σεβαστώ τα αποτελέσματα, όποια κι αν ήταν αυτά.

Θα ξεκινούσα αμέσως ειλικρινείς ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με την ενιαία παλαιστινιακή ηγεσία στη βάση της Αραβικής Ειρηνευτικής Πρωτοβουλίας. Τώρα που τόσο πολλές αραβικές κυβερνήσεις αγκαλιάζουν το Ισραήλ, φαίνεται να υπάρχει μια μοναδική ευκαιρία για μια ειρηνευτική συμφωνία.

Με λίγα λόγια, βάλτε τέρμα στον πόλεμο Μια Για Πάντα.

ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας. Ο ίδιος ο πόλεμος είναι μια πράξη τρομοκρατίας. Καμιά πλευρά δεν έχει στρατηγική, εκτός του να τρομοκρατεί τον άμαχο πληθυσμό της άλλης πλευράς

ΠΗΓΗ

*www.ethnos.gr