Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας: H γνώση δεν έχει ηλικία

από **elisabeth1** Κυρ 12 Φεβ - 11:50

Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας: H γνώση δεν έχει ηλικία

Μαθητές ετών… 30, 40, 50, 60, 70 ακόμη και 80. Στα χρόνια της εφηβείας άφησαν νωρίς το σχολείο γιατί, όπως λένε, οι ανάγκες ήταν άλλες τότε. Τώρα επιστρέφουν στα θρανία για να τελειώσουν έστω το Γυμνάσιο. Τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) τους δίνουν τη δυνατότητα να κερδίσουν σε γνώση και να πάρουν πίσω τη ζωή τους.

Πενήντα επτά ήταν τα ΣΔΕ σε όλη την Ελλάδα το 2009 και πενήντα πέντε απέμειναν σήμερα. Οχι γιατί λιγόστεψαν οι μαθητές, αλλά γιατί δεν επαρκούν οι αποσπασμένοι καθηγητές ενηλίκων και οι αίθουσες, όπως μας είπαν. Η «Espresso της Κυριακής» μέσα από την έρευνά της επισημαίνει τα προβλήματα και καταγράφει τις εμπειρίες ατόμων που πέρασαν από τα θρανία των ΣΔΕ.

«Τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας υπηρετούν την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού μέσω της εκπαίδευσης. Οι στόχοι τους είναι η επανασύνδεση με την τυπική εκπαίδευση, η διαμόρφωση θετικής στάσης προς τη μάθηση, η απόκτηση βασικών γνώσεων και δεξιοτήτων, και η πρόσβαση στην αγορά εργασίας» πληροφορούμαστε από την ιστοσελίδα τους.

Η συνολική διάρκεια του προγράμματος είναι δύο εκπαιδευτικά έτη και μετά την επιτυχή αποφοίτηση παρέχεται τίτλος ισότιμος του Γυμνασίου. Τα εβδομαδιαία προγράμματα είναι 25 ωρών, τα μαθήματα γίνονται απογευματινές ώρες από Δευτέρα έως Παρασκευή, ενώ τα ΣΔΕ που λειτουργούν σε σωφρονιστικά καταστήματα έχουν πρωινό ωράριο.

ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΕ ΕΓΓΟΝΙΑ

«Η πλειονότητα των εκπαιδευομένων είναι γυναίκες, ίσως γιατί πριν είκοσι και τριάντα χρόνια το κοινωνικό σύστημα, ιδιαίτερα στην επαρχία, “πέταγε” πιο εύκολα τις γυναίκες από την εκπαίδευση. Παρ’ ότι στο σχολείο μας φοιτούν πολλά νέα παιδιά, 18 με 20 ετών, τα οποία δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν το κανονικό σχολείο, οι ηλικίες πο [Αφροδίτη Ζησιοπούλου.] ου συναντάμε συχνότερα είναι 30 με 50 ετών» λέει η κ. Μαίρη Καγιαβή, διευθύντρια του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας του Κορυδαλλού.

Αυτοί οι μαθητές έχουν ήδη οικογένειες και παιδιά, αλλά πάνω από όλα έχουν όνειρα για το μέλλον τους. «Κάποιοι από αυτούς έχουν και εγγόνια! Οπως μια κυρία που είχαμε παλαιότερα, η οποία ήταν γεννηθείσα το 1941, ενώ σε ένα ΣΔΕ της Αττικής γνωρίζουμε ότι μέχρι πέρυσι φοιτούσε ένας κύριος 80 ετών» συμπληρώνει η διευθύντρια.

Παναγιώτης Δογάνης: «Μια ενδιαφέρουσα εμπειρία»

«Ολα ξεκίνησαν από μια αναζήτηση στο Google. Εγραψα τις λέξεις “εκπαίδευση ενηλίκων” και το πρώτο αποτέλεσμα που εμφανίστηκε στη μηχανή αναζήτησης ήταν το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας. Ετσι βρέθηκα εδώ» λέει ο 40χρονος Παναγιώτης Δογάνης, μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Φοιτούντων & Αποφοίτων Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας (ΠΕΦΑΣΔΕ) και συνεχίζει: «Η φοίτηση σε αυτό το σχολείο ήταν ενδιαφέρουσα εμπειρία, καθώς μέσα σε αυτό γνώρισα ανθρώπους διαφορετικών προσωπικοτήτων και εθνικοτήτων. Ενα παζλ με διαφορετικά κομμάτια, αλλά εξίσου σημαντικά. Τα κίνητρα που με ώθησαν να αποφασίσω για τη φοίτησή μου στο συγκεκριμένο σχολείο ήταν η βελτίωση του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου μου, η απόκτηση αναγνωρισμένου τίτλου σπουδών και βασικών γνώσεων και δεξιοτήτων».

Αφροδίτη Ζησιοπούλου: Πορεία στη μάθηση

«Τα κοινωνικά στερεότυπα της επανένταξης ενός ενήλικα στην κλασική μαθητική κοινότητα ήταν αυτά που φρέναραν τις κατά καιρούς σκέψεις και επιθυμίες μου να ενταχτώ και εγώ στο γνωστό σύστημα εκπαίδευσης. Το 1999 ήταν που έμαθα για τον σπουδαίο νέο θεσμό των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας από ένα προσφιλές μου άτομο. Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι, με αποτέλεσμα τώρα να είμαι φοιτήτρια στη Σχολή Διοίκησης Οικονομίας σ [Αθηνά Καπλανίδου.] το τμήμα λογιστικής του ΤΕΙ Πατρών. Αισθάνομαι υπερήφανη που κατόρθωσα να συνδυάσω με επιτυχία τις σπουδές μου παράλληλα με τις οικογενειακές υποχρεώσεις μου και φυσικά έτσι σκοπεύω να συνεχίσω ακάθεκτη ατενίζοντας το μέλλον της Διά Βίου Μάθησης» λέει η 46χρονη κ. Αφροδίτη Ζησιοπούλου.

Ζωή Κουτλάκη: Το καλύτερο δώρο γενεθλίων

«Τελειώνοντας την πρώτη τάξη Γυμνασίου, τα χρόνια περνούσαν και η απόφασή μου για να ξανακαθίσω στα θρανία φάνταζε μακρινή. Ομως μέσα μου υπήρχε ένα κενό, δεν ένιωθα ολοκληρωμένη, κάτι έλειπε. Κατά καιρούς δεχόμουν την απόρριψη και τη διάκριση από άτομα που είχαν τελειώσει το τυπικό σύστημα εκπαίδευσης, τους “μορφωμένους”. Η αλήθεια είναι πως ένιωθα όντως μειονεκτικά και δεν είχα αυτοπεποίθηση. Ετσι έμενα άπραγη γιατί φοβόμουν το άγνωστο» λέει η 55χρονη Ζωή Κουτλάκη. Το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας ήρθε σε εκείνη δώρο στα γενέθλιά της από τον σύζυγό της. Η κ. Ζωή σήμερα είναι μαθήτρια της Γ’ Λυκείου και νιώθει πολύ περήφανη για τη νέα κατάκτησή της.

Λίτσα Βαρελτζή: Θετικές εμπειρίες

«Ο φόβος, η ντροπή και οι ενοχές ήταν οι αρνητικές δυνάμεις οι οποίες με εμπόδιζαν να συνεχίσω το σχολείο από εκεί που το διέκοψα. Για καλή μου τύχη, μίλησα γι’ αυτό με μια αγαπητή φίλη, η οποία ήταν μαθήτρια σε Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας κατά τη σχολική περίοδο 2006/07. Με ενημέρωσε για το καινοτόμο και ευέλικτο πρόγραμμά τους και έτσι με έκανε να ξεπεράσω τους όποιους ενδοιασμούς μου. Υστερα από πολλή σκέψη αποφάσισα να φοιτήσω στο συγκεκριμένο σχολείο παρά τις αμέτρητες οικογενειακές υποχρεώσεις μου, καθώς είμαι μητέρα τριών παιδιών. Πλέον είμαι απόφοιτη και οι εμπειρίες μου από το σχολείο είναι περισσότερο θετικές παρά αρνητικές» λέει η 39χρονη Λίτσα Βαρελτζή, απόφοιτη ΣΔΕ και σήμερα μαθήτρια της Α’ [Ελένη Καψή.] Λυκείου.

Αθηνά Καπλανίδου: Πολύτιμες γνώσεις

«Οι βάσεις της γέφυρας για την απέναντι όχθη στήθηκαν πριν από μερικά χρόνια με την εγγραφή μου στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας. Σε αυτήν την προσπάθεια δεν ήμουν μόνη. Ολοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά, οι καθηγητές μου στήριξαν την προσπάθειά μου για επανένταξη στην εκπαίδευση και στην πρόοδό μου. Ομως πιστεύω ότι ιδιαίτερα σημαντικές για την πρόοδό μου ήταν οι πολύτιμες γνώσεις που αποκόμισα από το συγκεκριμένο σχολείο, οι οποίες μου έδωσαν δύναμη να συνεχίσω στο Λύκειο» λέει η 49χρονη Αθηνά Καπλανίδου.

Μάγδα Μουρατίδου: Σημαντική η βοήθεια των καθηγητών

«Από την πρώτη μέρα που ξανακάθισα στο θρανίο, ένιωσα συναισθήματα ανάμεικτα. Προβληματισμένη, μητέρα με δύο παιδιά μεγάλα πια, σε μια ηλικία ώριμη, που είχα σταματήσει ένα σχολείο πριν από πάρα πολλά χρόνια… Ομως και χαρούμενη, ενθουσιασμένη θα έλεγα, γιατί είχα και τη θετική παρότρυνση της οικογένειάς μου. Το ταξίδι στην παραπέρα γνώση μόλις άρχιζε… Ενα ταξίδι ευχάριστο μαζί με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές μου, άτομα αξιόλογα, με κατανόηση και ήθος περίσσιο. Παρά τις όποιες ηλικιακές διαφορές, γρήγορα δέσαμε σαν ομάδα και γίναμε φίλοι που βιώνουν το ίδιο όνειρο στη γνώση. Καθοριστική στάθηκε η βοήθεια των καθηγητών, οι οποίοι υπήρξαν αξιόλογοι, προοδευτικοί, με υπομονή και κατανόηση, ευγενικοί, αλλά πάνω από όλα ανοιχτόμυαλοι» λέει η 52χρονη Μάγδα Μουρατίδου, σήμερα μαθήτρια της Β’ Λυκείου.

Ελένη Καψή: Να μη χαθεί ο θεσμός των ΣΔΕ

«Οσο δύσκολα και να είναι τα πράγματα στη ζωή, πάντα θα υπάρχει κάτι. Εγώ το βρήκα στο ΣΔΕ Πειραιά. Ενας ουρανός καθαρός, ένας ορίζοντας ανοικτός, ομαδικότητα. Τώρα, στα 55 με δύο παιδιά και τρία εγγόνια, τελειώνω το Γυμνάσιο. Πραγμα [Παναγιώτης Δογάνης.] τικά, ένας άλλος κόσμος πιο αισιόδοξος. Οσα δεν είχα μάθει σαράντα χρόνια τα έμαθα σε δεκαοκτώ μήνες. Ηρθα πιο κοντά με τους ανθρώπους. Ευχαριστώ όλους τους εκπαιδευτικούς μας για την υπομονή, το χαμόγελο, το έργο τους, που είναι μεγάλο και δύσκολο, και ας μην το ξέρουν πολλοί. Ενας θεσμός που κινδυνεύει να χαθεί. Ας μην το αφήσουμε τουλάχιστον όλοι εμείς που περάσαμε από εκεί» λέει η κ. Ελένη Καψή, μαθήτρια Β’ Κύκλου ΣΔΕ.

ΟΙ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΙΟ ΤΟΥ 2013!

Η επένδυση στη γνώση είναι γενικώς η πιο παραγωγική επένδυση μιας κοινωνίας, γιατί είναι επένδυση στο μέλλον. «Ομως για τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας είναι επένδυση στο παρόν και το μέλλον. Τα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας επιχορηγούνται από το πρόγραμμα της Διά Βίου Μάθησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα συνεχίσουν να λαμβάνουν χρήματα μέχρι το 2013» λέει ο διευθυντής του ΣΔΕ Ορχομενού κ. Κώστας Σταράς. Μετά το 2013 το κόστος λογικά θα μετατεθεί στους δήμους που έχουν τέτοια σχολεία.

Ομως το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν φέτος αυτά τα σχολεία είναι η έλλειψη καθηγητών. Το υπουργείο Παιδείας και Διά Βίου Μάθησης απέσπασε φέτος μόνο δύο μόνιμους εκπαιδευτικούς σε κάθε Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας σε όλη την Ελλάδα, με αποτέλεσμα να υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις, οι οποίες καλύπτονται με ωρομίσθιους καθηγητές που θα εργαστούν πρώτη φορά σε ΣΔΕ.

Ακόμη ένα πρόβλημα, όπως λένε καθηγητές και απόφοιτοι, είναι το γεγονός ότι σε πολλά ΣΔΕ υπάρχει περιορισμός στον αριθμό των εκπαιδευόμενων, καθώς δεν υπάρχουν αρκετά μεγάλες τάξεις.

Η ισχύς εν τη ενώσει

Με πρωτοβουλία των σπουδαστών και των αποφοίτων του 1ου ΣΔΕ Κορυδαλλού και σε συνεργασία με τους μαθητές του ΣΔΕ Πειραιά, έπειτα από δύο χρόνια έμπνευσης και ουσιαστικού διαλόγου, η ιδέα της ίδρυσ [Λίτσα Βαρελτζή.] ης ενός συλλόγου έγινε πραγματικότητα. Η Πανελλήνια Ενωση Φοιτούντων & Αποφοίτων Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας έχει ως πρωταρχικό στόχο την επικοινωνία με όλα τα ΣΔΕ ανά την Ελλάδα, τη διατήρηση και τη γνωστοποίηση στην κοινωνία του θεσμού των συγκεκριμένων σχολείων ως θεμέλιος λίθος της Διά Βίου Μάθησης, ώστε κανένας πολίτης να μη μείνει ανενημέρωτος για αυτόν τον σπουδαίο θεσμό.
Espressonews.gr

madata.gr