ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΟΥΡΙΟΥ, ΣΑΜΩΝΑ ΚΑΙ ΑΒΙΒΟΥ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΩΝ

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΓΟΥΡΙΟΥ, ΣΑΜΩΝΑ ΚΑΙ ΑΒΙΒΟΥ ΤΩΝ ΟΜΟΛΟΓΗΤΩΝ

Οι Άγιοι Γουρίας και Σαμωνάς, αγωνιζόμενοι για την χριστιανική πίστη, συνελήφθησαν από τον ηγεμόνα Αντωνίνο, κατά το διωγμό επί αυτοκρατορίας Διοκλητιανού. Και αφού υπέστησαν με θαυμαστή υπομονή πολλά βάσανιστήρια, αποκεφαλίστηκαν.
Ο Άγιος Άβιβος έζησε λίγα χρόνια αργότερα και ήταν από ένα χωριό της Έδεσσας που ονομαζόταν Αποθελσαία. Τότε βασιλιάς ήταν ο Λικίνιος, ο γνωστός αντίπαλος του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Άβιβος, λοιπόν, προχειρίστηκε Ιεροδιάκονος και διακρινόταν για τη μεγάλη ευσέβεια, και τον μεγάλο ζήλο του. Ιδιαίτερα, όμως, διακρινόταν για τη θερμή αγάπη του στο Ιερό κήρυγμα,

τηρώντας το θεόπνευστο Λόγο της Αγίας Γραφής, που λέει: «Κήρυξαν τον λόγον, επιστήθι ευκαίρως ακαίρως, έλεγξαν, επιτίμησαν, παρακάλεσαν, εν πάση μακροθυμία και διδαχή». Κήρυξε, δηλαδή, το Λόγο του Θεού, στάσου επιτηρητής και καθοδηγός στους ακροατές σου, όχι μόνο σε κατάλληλες περιστάσεις, αλλά και σ'εκείνες που φαίνονται ακατάλληλες περιστάσεις, έλεγξε, επίπληξε, παρηγόρησε με κάθε μακροθυμία και με κάθε μέθοδο διδασκαλίας. Ο ηγεμόνας Λυσανίας τότε, όταν είδε τον Άβιβο να προσελκύει πολλούς ειδωλολάτρες με το θερμό του κήρυγμα, τον συνέλαβε και αφού τον κρέμασε σε στυλό και τον έσχισε με σιδερένια νύχια, τον οδήγησε έξω από την πόλη, όπου τον έριξε μέσα στη φωτιά, και έτσι ο Άβιβος παρέδωσε την Αγία του ψυχή στον Κύριο.