Μορφές συνδρόμων πνευ/κής υπερδιάστασης.

Μορφές συνδρόμων πνευ/κής υπερδιάστασης.

Ανάλογα με το σημείο που Θα γίνει η ρίξη του πνεύμονα διακρίνουμε 3 τελείως διαφορετικούς τύπους
πνευμονικού βαροτραύματος της ανόδου.

ΜΕΣΟΘΩΡΑΚΙΟ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΡΕΙΟ ΕΜΦΥΣΗΜΑ

Συμβαίνει όταν γίνει ρίξη στις κυψελίδες του πνεύμονα με συνέπεια την παγίδευση του αέρα ανάμεσα στους
δύο πνεύμονες. 0 αέρας πιέζει την καρδιά και τα μεγάλα αγγεία της περιοχής. Συμπτώματα των επιπλοκών
αποτελούν ο πόνος πίσω από το στέρνο, η τάση για λιποθυμία και η αίσθηση «Βάρους» στον πνεύμονα.
Επειδή δεν υπάρχει ανατομικός φραγμός με τη βάση του τραχήλου (λαιμού), υπάρχει περίπτωση φυσαλίδες
αέρα να κατευθυνθούν στην περιοχή αυτή και να γεμίσουν το λίπος κάτω από το δέρμα του τραχήλου.
Συμπτώματα της περίπτωσης αυτής αποτελούν το πρήξιμο της περιοχής του τραχήλου, ενώ το δέρμα
στην επαφή φαίνεται να τρίζει όπως το χιόνι.

ΑΡΤΗΡΙΑΚΗ ΕΜΒΟΛΗ ΑΕΡΟΣ

Αποτελεί τη δραματικότερη περίπτωση ρίξης πνευμόνων. Στην περίπτωση αυτή η ρίξη γίνεται μέσα στη
μάζα του πνεύμονα (παρέγχυμα) και ο αέρας περνά μέσα στα αγγεία της πνευμονικής κυκλοφορίας.
0 αέρας που θα περάσει σε μορφή φυσαλίδων μπαίνοντας στο κυκλοφορικό σύστημα και όταν φτάσουν σε
μικρότερα αγγεία τα εμβάλουν, αν αυτό συμβεί σε αγγεία του εγκεφάλου παρουσιάζονται σημαντικές Βλάβες
(εγκεφαλική εμβολή).
Εκτός από την περίπτωση της απόφραξης των αγγείων του εγκεφάλου υπάρχει περίπτωση να δημιουργηθεί
πρόβλημα απόφραξης και στα στεφανιαία αγγεία. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα της περίπτωσης αυτής είναι
ο έντονος πόνος και η παρουσία ματωμένων αφρών στο στόμα του πάσχοντα δύτη.

Στις περιπτώσεις αυτές χορηγούμε 100% καθαρό οξυγόνο και οδηγούμε τον πάσχοντα όσο το δυνατό
γρηγορότερα στο θάλαμο επανασυμπίεσης.
Αν χρειαστεί προβαίνουμε σε καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση.
Αποφυγή:
αναδυόμαστε πάντα με σταθερή ταχύτητα 10 μετρα το Λεπτό και αναπνέουμε κανονικά, αν για οποιοδήποτε
λόγο χρειαστεί να αναδυθούμε γρηγορότερα εκπνέουμε συνεχώς μέχρι την επιφάνεια.

ΠΝΕΥΜΟΝΟΘΩΡΑΚΑΣ

Στην περίπτωση που η ρίξη του πνεύμονα συμβεί στην ελεύθερη επιφάνεια του, τότε ο αέρας διαφεύγει προς
το ημιθωράκιο και συγκρατείται μεταξύ πνεύμονα και θωρακικού τοιχώματος. Αν για κάποιο λόγο
συμβεί η συγκεκριμένη περίπτωση, μιά ποσότητα αέρα βγαίνει στην κοιλότητα του θώρακα, αυτή η
ποσότητα αέρα τη συγκεκριμένη στιγμή Βρίσκεται μέσα στο θώρακα αλλά έξω από τον πνεύμονα.
Αν ο αυτοδύτης αρχίσει να αναδύεται τότε μοιραίως ο εγκλωβισμένος αέρας θα αρχίσει να διαστέλλεται
Βάσει του νόμου του Βοyle. Επειδή ο πνεύμονας έχει μαλακή σύσταση θα συμπιεστεί για να επιτρέψει στον
εγκλωβισμένο αέρα να πάρει τον όγκο που πρέπει σύμφωνα με τον νόμο. Σε πραγματικές συνθήκες αυτό
που συμβαίνει είναι συνήθως ακόμη χειρότερο για τον αυτοδύτη.
0 αέρας του πνεύμονα όχι μόνο διαστέλλεται με την αναδυση αλλά σε κάθε αναπνοή καινούργιος αέρας
προστειθεται στον αρχικό.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι ο πνεύμονας συμπιέζεται και συρικνώνεται δημιουργώντας αίσθημα δύσπνοιας
στο δύτη.

katadisi.gr