ΜΕΣΣΗΝΙΑ
2 απαντήσεις
Σελίδα 1 από 1
ΜΕΣΣΗΝΙΑ
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τρι 22 Μάης - 17:09
ΜΕΣΣΗΝΙΑ
Η Μεσσηνία είναι νομός της Ελλάδας που βρίσκεται στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο. Περικλείεται στα βόρεια από τον ποταμό Νέδα και τα Αρκαδικά Όρη, στα ανατολικά από το όρος Ταΰγετος, στα νότια από τον Μεσσηνιακό Κόλπο και στα δυτικά από το Ιόνιο Πέλαγος. Συνορεύει στα βόρεια με το νομό Ηλείας, στα βορειοανατολικά με το νομό Αρκαδίας και στα ανατολικά με το νομό Λακωνίας.
Έκταση: 2991 τ. χλμ.
Πληθυσμός: 176.876 κάτοικοι (απογραφή 2001)
Πρωτεύουσα: Καλαμάτα (95.539 κάτοικοι)
Διοικητική διαίρεση: 29 δήμοι, 2 κοινότητες
Άλλες πόλεις και κομωπόλεις: Φιλιατρά (7882 κατ.), Μεσσήνη (6912 κατ.), Γαργαλιάνοι (6336 κατ.), Κυπαρισσία (5708 κατ.), Χώρα (3458 κατ.), Πύλος (2561 κατ.), Κορώνη (1668 κατ.), Κοπανάκι (1439 κατ.), Μελιγαλάς (1426 κατ.), Βλαχόπουλο (1421 κατ.), Μεθώνη (1249 κατ.)
Άλλες σημαντικές κοινότητες:Σταυροπήγιο
Σημ: Τα παραπάνω στοιχεία είναι από την Απογραφή του 2001 και αφορούν μόνο τα αντίστοιχα δημοτικά διαμερίσματα, όχι τους δήμους
Μορφολογία
Βουνά
Το ψηλότερο βουνό είναι ο Ταΰγετος (2404 μ., κορυφή Προφήτης Ηλίας), τον οποίο μοιράζεται με τη Λακωνία και του οποίου η αλυσίδα συνεχίζεται με άλλες ψηλές κορυφές προς βορειοδυτικά. Στα βορειοανατολικά σύνορα με την Αρκαδία και σε μικρή απόσταση από την Ανδρίτσαινα της Ηλείας βρίσκεται το Λύκαιο (1420 μ.). Στα βόρεια σύνορα με την Ηλεία βρίσκεται το Τετράζιο. Στα δυτικά και προς το Ιόνιο Πέλαγος εκτείνονται από βορρά προς νότο τα όρη της Κυπαρισσίας (όρος Αιγάλεο, 1224 μ), στην προέκταση των οποίων βρίσκεται, στη δυτική μεσσηνιακή χερσόνησο, το όρος Λυκόδημο (960 μ.). Στο κέντρο του νομού και από βορρά προς νότο εκτείνεται η ευφορότατη πεδιάδα της Μεσσηνίας.
Ποτάμια
Μεγαλύτερο ποτάμι είναι ο Πάμισος, ο οποίος διασχίζει την πεδιάδα της Καλαμάτας και χύνεται στο Μεσσηνιακό Κόλπο. Στα σύνορα με την Ηλεία βρίσκεται η Νέδα. Μικρότερα ποτάμια είναι ο Βελίκας και ο Νέδωνας, που διασχίζει την Καλαμάτα.
Οικονομία
Η Καλαμάτα είναι το εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο του νομού, καθώς και σημαντικό λιμάνι. Ο αγροτικός τομέας παραμένει σημαντικός με κύρια προϊόντα τα σύκα, την σταφίδα, τα σταφύλια και το κρασί, τα πορτοκάλια, τις ελιές και το ελαιόλαδο.
Αρχαία περίοδος
Η Μεσσηνία ήταν κατοικημένη από τα προϊστορικά χρόνια, κυρίως λόγω των εύφορων πεδιάδων της. Υπάρχει συνέχεια ευρημάτων από τη Νεολιθική Εποχή.
Κοντά στη Χώρα βρίσκεται τα απομεινάρια του μυκηναϊκού Ανακτόρου του Νέστορα, του μυθικού βασιλιά που αναφέρεται στα Ομηρικά Έπη. Η κάθοδος των Δωριέων τον 12ο αιώνα π.Χ. έθεσε τέλος στον Μυκηναϊκό Πολιτισμό.
Από τον 8ο ως τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Σπαρτιάτες υποδούλωσαν τη Μεσσηνία με τους Μεσσηνιακούς Πολέμους. Οι Θηβαίοι την απελευθέρωσαν το 369 π.Χ., αλλά τελικά κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους το 183 π.Χ..
Μεσαιωνική και νεότερη περίοδος
Ακολούθησε η Βυζαντινή Εποχή και τον 13ο αιώνα κατακτήθηκε από τους Φράγκους, για να περάσει το 1498 ολοκληρωτικά στα χέρια των Τούρκων.
Ο Γρηγόριος Παπαφλέσσας κήρυξε την επανάσταση κατά των Τούρκων στις 23 Μαρτίου 1821 και μετά τις καταστροφές που προκάλεσε ο τουρκοαιγυπτιακός στρατός του Ιμπραήμ, η Ναυμαχία του Ναυαρίνου (20 Οκτωβρίου 1827) οδήγησε στην απελευθέρωση της Πελοποννήσου και στη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους.
Προσωπικότητες της Μεσσηνίας
Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας), ήρωας του 1821
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ήρωας του 1821
Θοδωρής Ξυδιάς, συνθέτης
Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, Πρωθυπουργός της Ελλάδας το 19ο αιώνα
Νικόλαος Πολίτης, λαογράφος
Μαρία Πολυδούρη, ποιήτρια
Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, εφοπλιστής-ευεργέτης
Στέφανος Ληναίος, ηθοποιός
Πάνος Μιχαλόπουλος, ηθοποιός
Προκόπης Παυλόπουλος, πολιτικός
Γιάννης Πουλόπουλος, τραγουδιστής
Αντώνης Σαμαράς, πολιτικός
Γιούλικα Σκαφιδά, ηθοποιός
Μιχαήλ Στασινόπουλος, Πρόεδρος Δημοκρατίας
Μπάμπης Στόκας, τραγουδιστής των ΠΥΞ-ΛΑΞ
Δέσποινα Στυλιανοπούλου, ηθοποιός
Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, πολιτικός
Τάσσος (Τάσσος Αλεβίζος), χαράκτης
Ιωάννης Αλευράς, Πρόεδρος της Βουλής και προσωρινός πρόεδρος της Δημοκρατίας
Yanni, μουσικοσυνθέτης
wikipedia.org
Η Μεσσηνία είναι νομός της Ελλάδας που βρίσκεται στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο. Περικλείεται στα βόρεια από τον ποταμό Νέδα και τα Αρκαδικά Όρη, στα ανατολικά από το όρος Ταΰγετος, στα νότια από τον Μεσσηνιακό Κόλπο και στα δυτικά από το Ιόνιο Πέλαγος. Συνορεύει στα βόρεια με το νομό Ηλείας, στα βορειοανατολικά με το νομό Αρκαδίας και στα ανατολικά με το νομό Λακωνίας.
Έκταση: 2991 τ. χλμ.
Πληθυσμός: 176.876 κάτοικοι (απογραφή 2001)
Πρωτεύουσα: Καλαμάτα (95.539 κάτοικοι)
Διοικητική διαίρεση: 29 δήμοι, 2 κοινότητες
Άλλες πόλεις και κομωπόλεις: Φιλιατρά (7882 κατ.), Μεσσήνη (6912 κατ.), Γαργαλιάνοι (6336 κατ.), Κυπαρισσία (5708 κατ.), Χώρα (3458 κατ.), Πύλος (2561 κατ.), Κορώνη (1668 κατ.), Κοπανάκι (1439 κατ.), Μελιγαλάς (1426 κατ.), Βλαχόπουλο (1421 κατ.), Μεθώνη (1249 κατ.)
Άλλες σημαντικές κοινότητες:Σταυροπήγιο
Σημ: Τα παραπάνω στοιχεία είναι από την Απογραφή του 2001 και αφορούν μόνο τα αντίστοιχα δημοτικά διαμερίσματα, όχι τους δήμους
Μορφολογία
Βουνά
Το ψηλότερο βουνό είναι ο Ταΰγετος (2404 μ., κορυφή Προφήτης Ηλίας), τον οποίο μοιράζεται με τη Λακωνία και του οποίου η αλυσίδα συνεχίζεται με άλλες ψηλές κορυφές προς βορειοδυτικά. Στα βορειοανατολικά σύνορα με την Αρκαδία και σε μικρή απόσταση από την Ανδρίτσαινα της Ηλείας βρίσκεται το Λύκαιο (1420 μ.). Στα βόρεια σύνορα με την Ηλεία βρίσκεται το Τετράζιο. Στα δυτικά και προς το Ιόνιο Πέλαγος εκτείνονται από βορρά προς νότο τα όρη της Κυπαρισσίας (όρος Αιγάλεο, 1224 μ), στην προέκταση των οποίων βρίσκεται, στη δυτική μεσσηνιακή χερσόνησο, το όρος Λυκόδημο (960 μ.). Στο κέντρο του νομού και από βορρά προς νότο εκτείνεται η ευφορότατη πεδιάδα της Μεσσηνίας.
Ποτάμια
Μεγαλύτερο ποτάμι είναι ο Πάμισος, ο οποίος διασχίζει την πεδιάδα της Καλαμάτας και χύνεται στο Μεσσηνιακό Κόλπο. Στα σύνορα με την Ηλεία βρίσκεται η Νέδα. Μικρότερα ποτάμια είναι ο Βελίκας και ο Νέδωνας, που διασχίζει την Καλαμάτα.
Οικονομία
Η Καλαμάτα είναι το εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο του νομού, καθώς και σημαντικό λιμάνι. Ο αγροτικός τομέας παραμένει σημαντικός με κύρια προϊόντα τα σύκα, την σταφίδα, τα σταφύλια και το κρασί, τα πορτοκάλια, τις ελιές και το ελαιόλαδο.
Αρχαία περίοδος
Η Μεσσηνία ήταν κατοικημένη από τα προϊστορικά χρόνια, κυρίως λόγω των εύφορων πεδιάδων της. Υπάρχει συνέχεια ευρημάτων από τη Νεολιθική Εποχή.
Κοντά στη Χώρα βρίσκεται τα απομεινάρια του μυκηναϊκού Ανακτόρου του Νέστορα, του μυθικού βασιλιά που αναφέρεται στα Ομηρικά Έπη. Η κάθοδος των Δωριέων τον 12ο αιώνα π.Χ. έθεσε τέλος στον Μυκηναϊκό Πολιτισμό.
Από τον 8ο ως τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Σπαρτιάτες υποδούλωσαν τη Μεσσηνία με τους Μεσσηνιακούς Πολέμους. Οι Θηβαίοι την απελευθέρωσαν το 369 π.Χ., αλλά τελικά κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους το 183 π.Χ..
Μεσαιωνική και νεότερη περίοδος
Ακολούθησε η Βυζαντινή Εποχή και τον 13ο αιώνα κατακτήθηκε από τους Φράγκους, για να περάσει το 1498 ολοκληρωτικά στα χέρια των Τούρκων.
Ο Γρηγόριος Παπαφλέσσας κήρυξε την επανάσταση κατά των Τούρκων στις 23 Μαρτίου 1821 και μετά τις καταστροφές που προκάλεσε ο τουρκοαιγυπτιακός στρατός του Ιμπραήμ, η Ναυμαχία του Ναυαρίνου (20 Οκτωβρίου 1827) οδήγησε στην απελευθέρωση της Πελοποννήσου και στη δημιουργία του νέου ελληνικού κράτους.
Προσωπικότητες της Μεσσηνίας
Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας), ήρωας του 1821
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ήρωας του 1821
Θοδωρής Ξυδιάς, συνθέτης
Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, Πρωθυπουργός της Ελλάδας το 19ο αιώνα
Νικόλαος Πολίτης, λαογράφος
Μαρία Πολυδούρη, ποιήτρια
Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, εφοπλιστής-ευεργέτης
Στέφανος Ληναίος, ηθοποιός
Πάνος Μιχαλόπουλος, ηθοποιός
Προκόπης Παυλόπουλος, πολιτικός
Γιάννης Πουλόπουλος, τραγουδιστής
Αντώνης Σαμαράς, πολιτικός
Γιούλικα Σκαφιδά, ηθοποιός
Μιχαήλ Στασινόπουλος, Πρόεδρος Δημοκρατίας
Μπάμπης Στόκας, τραγουδιστής των ΠΥΞ-ΛΑΞ
Δέσποινα Στυλιανοπούλου, ηθοποιός
Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος, πολιτικός
Τάσσος (Τάσσος Αλεβίζος), χαράκτης
Ιωάννης Αλευράς, Πρόεδρος της Βουλής και προσωρινός πρόεδρος της Δημοκρατίας
Yanni, μουσικοσυνθέτης
wikipedia.org
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:12, 2 φορές συνολικά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
Χώρα : 
Φύλλο : 
Όνομα : Βασίλης
Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας
Ηλικία : 45
Δημοσιεύσεις : 41153
Έλαβες ευχαριστώ : 320
Browser : 
-
Καλαμάτα
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τρι 22 Μάης - 17:51
Καλαμάτα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Καλαμάτα, παλαιότερα Καλάμαι, είναι πόλη της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, πρωτεύουσα του νομού Μεσσηνίας και λιμάνι της νότιας ηπειρωτικής Ελλάδας. Ο δήμος Καλαμάτας έχει πληθυσμό 70.130 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Η πόλη είναι κτισμένη στους πρόποδες του όρους Καλάθι (παρυφή του Ταϋγέτου), στην καρδιά του Μεσσηνιακού κόλπου. Απέχει 223 χιλιόμετρα από την Αθήνα, 215 από την Πάτρα και 715 από τη Θεσσαλονίκη. Έχει εύκρατο μεσογειακό κλίμα με ζεστό χειμώνα και ήπια καλοκαίρια. Καθημερινά στο ευρύτερο αστικό κέντρο της Καλαμάτας έρχονται και εργάζονται πάνω από 100.000 άνθρωποι από τις διπλανές πόλεις Μεσσήνη, Θουρία, Μελιγαλά, Άρι κ.α.
Αρχαία ιστορία
Η ιστορία της Καλαμάτας ξεκινάει από τον Όμηρο, ο οποίος αναφέρει τις Φαρές, αρχαία πόλη χτισμένη περίπου εκεί που βρίσκεται σήμερα το φράγκικο κάστρο της πόλης. Παλιότερα θεωρούσαν ότι, κατά την αρχαία εποχή, η θάλασσα κάλυπτε όλη την έκταση της σημερινής πόλης, αλλά τα ευρήματα πρωτοελλαδικής και αρχαϊκής (ιερό Ποσειδώνα) περιόδου στα Ακοβίτικα και κλασικής, ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής γύρω από το κάστρο βεβαίωσαν το αντίθετο. Επίσης, επιγραφικό υλικό που βρέθηκε στη Γιάννιτσα (Ελαιοχώρι) επιβεβαίωσε την ταύτιση της αρχαίας κώμης των Καλαμών (και όχι των Φαρών) με εκείνη τη θέση.[1]
Η Καλαμάτα (Φαραί) έχει περιορισμένη σημασία κατά την αρχαία περίοδο, καθώς βρίσκεται κάτω από λακωνική κυριαρχία από τα μέσα του 8ου αιώνα π.Χ. μέχρι τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Ακόμη και μετά την απελευθέρωση της Μεσσηνίας από τους Θηβαίους υπό τον Επαμεινώνδα, οι Φαρές επισκιάζονται, αυτή τη φορά από τη νέα πρωτεύουσα των Μεσσηνίων, την Μεσσήνη (στο σημερινό Μαυρομάτι). Ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος μάλιστα υπήγαγε την πόλη των Φαρών στη δικαιοδοσία των Λακώνων, αν και αμέσως μετά ο Τιβέριος την επανέφερε στους Μεσσήνιους.
Ο περιηγητής Παυσανίας στα Μεσσηνιακά-Ηλιακά του (160-170 μ.Χ.) αναφέρει τις Φαρές, στο δρόμο του από τη νότια Λακωνία προς τη Μεσσήνη. Αναφέρει μάλιστα οτι πιο πριν συνάντησε πηγή "αλμυρού νερού", πιθανότατα την υφάλμυρη πηγή που ακόμη και σήμερα εκβάλλει στη θάλασσα, στον παλιό υδρόμυλο στο προάστειο Μικρή Μαντίνεια. Στις δε Φαρές, επισκέφθηκε τους ναούς της Τύχης και του Καρνείου Απόλλωνα με το άλσος του.[2] Μέχρι και τα πρωτοχριστιανικά χρόνια πάντως, η σημασία του οικισμού εξακολουθεί να είναι μικρή για την ιστορία της περιοχής, σε σύγκριση π.χ. με τη γειτονική Θουρία όπου τα αρχαιολογικά ευρήματα είναι πολύ σημαντικότερα. Όμως, στον κατάλογο πόλεων Συνέκδημος του Ιεροκλή (535 μ.Χ.) διατηρούνταν ακόμη το αρχαίο όνομα Φαραί.[3].
Μεσαιωνική ιστορία
Τα διαθέσιμα στοιχεία για την ιστορία της πόλης κατά τη μεσοβυζαντινή περίοδο και μέχρι το 10ο αιώνα μ.Χ. είναι ελάχιστα. Πιθανολογείται ότι, στα πλαίσια της ενιαίας αυτοκρατορικής αμυντικής πολιτικής εναντίον των επιδρομών των Αβαροσλάβων στα Βαλκάνια, μετασχηματίστηκε σε πόλισμα-φρούριο με ενίσχυση του πληθυσμού της από απειλούμενους οικισμούς, όπως και η Κορώνη την ίδια εποχή (6ος-7ος αιώνας).[4].
Το σύγχρονο όνομά της η Καλαμάτα μάλλον το πήρε από ένα παλιό βυζαντινό μοναστήρι (πιθανά στη θέση του κάστρου)[5], το οποίο ήταν αφιερωμένο στην Παναγία την Καλομάτα, απ' όπου με αφομοίωση του όμικρον σε άλφα, προήλθε η ονομασία Καλαμάτα.[6]
Αποκτά αίγλη μετά την Δ' Σταυροφορία (1204 μ.Χ.), όταν το κάστρο πέφτει, μετά από συνθηκολόγηση, στα χέρια των Φράγκων υπό τον Γουλιέλμο Σαμπλίτη και στη συνέχεια το Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο το 1205.[7] Ο τελευταίος ανοικοδομεί το μέχρι τότε μικρό και ερειπωμένο κάστρο και έτσι ξεκινάει η οικονομική ακμή της πόλης. Η Καλαμάτα υπήρξε η αγαπημένη πόλη των Βιλλεαρδουίνων, σε σημείο ο Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος να αποκαλείται και "Καλαμάτας".[5][8].
Το 1293, το κάστρο κατελήφθη από τους επαναστάτες Έλληνες και Σλάβους της Γιάννιτσας (τώρα Ελαιοχώρι), που είχαν αρχηγούς τους Λιανόρτη, Φανάρη και Λαβούλκα, στο όνομα του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου. Ξαναδόθηκε όμως στους Φράγκους με απάτη, από τον Πρωτοαλογάτορα του Μυστρά Γεώργιο Σγουρομάλλη (περιγραφή αυτού του επεισοδίου υπάρχει στο γνωστό μυθιστόρημα του Άγγελου Τερζάκη Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ). Στα 1341, το κάστρο βρίσκεται στα χέρια του Νικολό Ατσαγιόλι και το 1381 υπό τους Ναβαρέζους ιππότες του Πέτρου ντε Σαν Σουπεράν. Το 1396 καταλαμβάνεται για λίγο από τους Τούρκους του στρατηγού Εβρενός. Από το 1410 ως το 1459 ανήκει στους Παλαιολόγους του Μυστρά.[9]
Νεότερη ιστορία
Το 1459 την Καλαμάτα την καταλαμβάνουν οι Οθωμανοί Τούρκοι του Μωάμεθ Β' Πορθητή. Το 1464, το κάστρο κατέλαβε ο Βενετός Φραγκίσκο Τάνο, αλλά το 1540 εγκαταλείπεται από τους Βενετούς που το έκαψαν. Το 1685 καταστρέφεται οριστικά από το Βενετό στρατηγό Μοροζίνι, όταν το κατέλαβε κατά τη νικηφόρα εκστρατεία του στην Πελοπόννησο. Επιστράφηκε οριστικά στους Οθωμανούς το 1715.[9]
Το σημαντικότερο γεγονός της μακρόχρονης ιστορίας της πόλης είναι η απελευθέρωσή της από τους Τούρκους στις 23 Μαρτίου του 1821. Την ημέρα εκείνη ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ο Παπαφλέσσας και άλλοι μπήκαν μέσα στην πόλη ως απελευθερωτές. Συμμετείχαν στην πανηγυρική δοξολογία που τελέστηκε στον ιερό ναό των Αγίων Αποστόλων (μικρή βυζαντινή εκκλησία του 10ου αιώνα που σώζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί σύμβολο της πόλης).
Στους Αγίους Αποστόλους ευλογείται η επαναστατική σημαία και από εδώ ξεκινάει η Επανάσταση του 1821. Από την Καλαμάτα η Μεσσηνιακή Γερουσία συντάσσει δύο σπουδαία κείμενα την "Προειδοποίηση προς τας ευρωπαϊκάς αυλάς" και την "Προκήρυξη" με αποδέκτες τους Αμερικανούς. Στα τέλη του 19ου αιώνα χτίζεται το λιμάνι της Καλαμάτας, το οποίο λειτουργεί μέχρι και σήμερα και η πόλη παρουσιάζει σημαντική ανάπτυξη και ακμή. Μασσαλία του Μωριά τη χαρακτήριζαν. Η πόλη έρχεται σε επαφή με τη δύση και την κουλτούρα της, δημιουργείται μια αστική τάξη που διαμορφώνει μια σημαντική πολιτιστική βάση και κληρονομιά. Από το 1920 και μετά όμως αρχίζει μια μακρά περίοδος οικονομικής ύφεσης που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το Σεπτέμβριο του 1986 η Καλαμάτα χτυπήθηκε από δύο ισχυρούς σεισμούς, που προκάλεσαν εκτεταμένες ζημιές και δυστυχώς και θύματα. Παρ' όλα αυτά η πόλη ανασυγκροτήθηκε γρήγορα από τη μεγάλη αυτή καταστροφή.
H πόλη σήμερα
Η Καλαμάτα, μια πόλη 70.130 κατοίκων, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Πελοποννήσου μετά την Πάτρα. Είναι σημαντικό αστικό, οικονομικό και εμπορικό κέντρο της περιοχής, καθώς και διοικητικό κέντρο του νομού Μεσσηνίας. Καθημερινά στο ευρύτερο αστικό κέντρο της Καλαμάτας έρχονται και εργάζονται πάνω από 100.000 άνθρωποι από τις διπλανές πόλεις Μεσσήνη, Θουρία, Μελιγαλά, Άρι κ.α. Έχει έντονη νυχτερινή ζωή χειμώνα και καλοκαίρι, το χειμώνα σε διάφορα κουτούκια και bars στο ιστορικό κέντρο, ενώ το καλοκαίρι σε clubs και beach bars δίπλα στη θάλασσα και στο προάστιο της πόλης την Βέργα χτιζμένη στους πρόποδες του όρους Καλάθι όπου υπάρχουν υπέροχα bars και clubs με καταπληκτική θέα στη θάλασσα και την πόλη της Καλαμάτας. Στην Καλαμάτα εδρεύει ΤΕΙ και σχολές του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Η πόλη διαθέτει πλήρεις και σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις, όπου μπορεί καθένας να αθληθεί. Τέλος διαθέτει νέο, σύγχρονο νοσοκομείο καθώς επίσης και διεθνές αεροδρόμιο.
Ιστορικό Πληθυσμού
Έτος Πληθυσμός Πόλης
1981 42,075
1991 43,625
2001 61,373
2011 70,130
Αξιοθέατα
Η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, το σύμβολο της πόλης, είναι μια μικρή βυζαντινή εκκλησία (μέσα 11ου-12ος αι.) με μερικές τοιχογραφίες του 14ου αι.[10] Το φράγκικο Κάστρο προσφέρει πανοραμική θέα της πόλης. Το πάρκο σιδηροδρόμων βρίσκεται στα νότια του κέντρου της πόλης και είναι υπαίθριο σιδηροδρομικό μουσείο, το μεγαλύτερο στην Ελλάδα και βραβευμένο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.[εκκρεμεί παραπομπή]
Στο Μπενάκειο Μουσείο Καλαμάτας φυλάσσονται σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα από την ευρύτερη περιοχή της Μεσσηνίας, τα οποία χρονολογικά καλύπτουν την περίοδο από την Εποχή του Χαλκού μέχρι και τους ρωμαϊκούς χρόνους. Το Στρατιωτικό Μουσείο της Καλαμάτας φυλάσσει όπλα και στρατιωτικές στολές των Ελλήνων σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Το Λαογραφικό Μουσείο Καλαμάτας της πόλης στεγάζει εκθέματα που έχουν να κάνουν με τις παραδοσιακές τέχνες της περιοχής, με παλαιά χρηστικά και μη αντικείμενα, εργαλεία και παραδοσιακές φορεσιές. Στην πόλη λειτουργούν η Δημοτική Πινακοθήκη και η Πινακοθήκη Σύγχρονης Ελληνικής τέχνης με περίπου 500 εκθέματα. Η Λαϊκή Βιβλιοθήκη της πόλης λειτουργεί από το 1933 και σήμερα διαθέτει πάνω από 90.000 τόμους βιβλίων, 60.000 τεύχη περιοδικών καθώς και αρχείο 100.000 φύλλων μεσσηνιακών εφημερίδων από τον 19ο αιώνα έως σήμερα.[11]
Κάτω από το Κάστρο βρίσκεται ο ναός της Υπαπαντής του Σωτήρος (εγκαινιάστηκε το 1873[10]), ο οποίος είναι και ο μητροπολιτικός ναός της πόλης. Στην Ιερά Μονή Καλογραιών εκτίθενται διάφορα μεταξωτά υφαντά και τα περίφημα καλαματιανά μαντήλια, καθώς και οι αργαλειούς με τους οποίους υφαίνονταν.
Αρχιτεκτονική
Στην αρχιτεκτονική φυσιογνωμία των διατηρητέων κτηρίων της Καλαμάτας έχουν επιδράσει τα νεότερα ευρωπαϊκά ρεύματα (γερμανικός κλασικισμός, ιταλική αναγέννηση, art nouveau κ.ά.), η αθηναϊκή κλασική αρχιτεκτονική, αλλά και η ενετική αρχιτεκτονική και τα πρότυπα της Τουρκοκρατίας.[12] Παλαιότερα όλων είναι τα κτίσματα λαϊκού τύπου (πριν από το 1850). Πρόκειται για ισόγεια ή διώροφα κτήρια που δεν ακολουθούν κάποιο συμμετρικό κανόνα και έχουν απλά μορφολογικά στοιχεία. Αρκετά από αυτά βρίσκονται στο ιστορικό κέντρο και ορισμένα έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα.
Τα πρώιμα νεοκλασικά (ως το 1880) αποτελούν μεταβατική μορφή μεταξύ παραδοσιακής και νεοκλασικής αρχιτεκτονικής. Σε αυτά ο όροφος χρησιμοποιείται ως κατοικία, ενώ το ισόγειο ως κατάστημα, βιοτεχνικό εργαστήριο ή αποθήκη. Τα περισσότερα νεοκλασικά κτήρια χρονολογούνται στην περίοδο 1880-1920, βρίσκονται διάσπαρτα σε όλες τις περιοχές της πόλης που οικοδομήθηκαν αυτή την περίοδο αλλά κυρίως γύρω από την οδό Αριστομένους. Είναι συνήθως κατοικίες και σπανιότερα συνδυασμός κατοικίας (όροφος) και καταστήματος (ισόγειο).
Τα κτήρια που ακολουθούν τον εκλεκτικιστικό ρυθμό τοποθετούνται χρονικά στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι. και, ενώ βασίζονται στο νεοκλασικισμό, είναι επηρεασμένα και από άλλα ευρωπαϊκά πρότυπα (μπαρόκ, γοτθικός ρυθμός, rustique, art nouveau) και τις νέες τάσεις της αθηναϊκής αρχιτεκτονικής. Αποτελούνται από έναν ενιαίο διώροφο όγκο.
Ένας ακόμη χαρακτηριστικός τύπος είναι τα κτήρια του Μεσοπολέμου, τα οποία βρίσκονται διάσπαρτα στις καινούριες περιοχές. Είναι συνήθως διώροφα με ενιαίο όγκο και χαρακτηρίζονται από τη χρήση του νέου υλικού (μπετόν-αρμέ) το οποίο αρχίζει να κάνει αισθητή την παρουσία του στη μορφολογία των κτηρίων.[13]
Πολλά νεοκλασικά κτήρια έχουν αγοραστεί από το Δήμο Καλαμάτας και στεγάζουν υπηρεσίες ή δραστηριότητές τους. Το Δημαρχείο της πόλης είναι επίσης στεγασμένο σε νεοκλασικό κτήριο. Σημαντικότατο ρόλο στη διάσωση των περισσότερων αξιόλογων κτηρίων είχε το πρόγραμμα «πιλότος» για την πόλη της Καλαμάτας, όπου μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1986 ελήφθησαν τα παρακάτω μέτρα:
Έγινε άμεση καταγραφή των παλαιών κτηρίων της πόλης και προχωρεί ο χαρακτηρισμός των αξιολογότερων.
Δημιουργήθηκε Γραφείο (Κλιμάκιο ΥΠΠΟ) στην πόλη, το οποίο διευκόλυνε τις επαφές των ενδιαφερομένων πολιτών με το ΥΠΠΟ.
Διατέθηκαν κονδύλια συμβολικής επιδότησης των ιδιοκτητών για την εκπόνηση των μελετών επισκευής και εργασίες αποκατάστασης των όψεων των διατηρητέων κτηρίων.
Τα προαναφερθέντα μέτρα είχαν ως αποτέλεσμα την επισκευή των δύο τρίτων από τα 123 (κατ' άλλους 150[14]) διατηρητέα κτήρια της πόλης.
Οικονομία
Η Καλαμάτα είναι σημαντικό οικονομικό κέντρο της Πελοποννήσου. Η οικονομία της περιοχής στηρίζεται στην αγροτική παραγωγή με πιο γνωστή μάλιστα την παραγωγή ελαιολάδου και ελιάς. Επίσης η περιοχή παράγει σύκα, σταφίδα και άλλα είδη, όπως οπωροκηπευτικά. Στο βιομηχανικό τομέα υπάρχουν αρκετές βιομηχανίες τυποποίησης και μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, ποτοποιίες κ.α. Σημαντική βιομηχανική μονάδα της περιοχής είναι η καπνοβιομηχανία Καρέλιας, ενώ παλιότερα λειτουργούσε στην πόλη μεγάλο εργοστάσιο της Levi's.
Συγκοινωνίες
Οδικώς η Καλαμάτα συνδέεται με την Τρίπολη και κατ' επέκταση με την Αθήνα, με οδικό δίκτυο, το οποίο σήμερα δε βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Με την κατασκευή όμως της Ανατολικής Οδού Πελοποννήσου και, πιο συγκεκριμένα, με την ολοκλήρωση του αυτοκινητοδρόμου Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα, αναμένεται να βελτιωθεί σημαντικά η πρόσβαση στην πόλη. Ο αυτοκινητόδρομος αυτός αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2010. Δυτικά η Καλαμάτα συνδέεται με τον Πύργο Ηλείας και με την Πάτρα με οδικό δίκτυο. Μελετάται όμως η κατασκευή της Ιονίας Οδού, ή οποία θα συνδέει την Καλαμάτα με όλη τη δυτική Ελλάδα μέχρι την Κακαβιά στα ελληνοαλβανικά σύνορα και θα αποτελεί νέο οδικό άξονα με συνολικό μήκος 460 χιλιομέτρων. Σύμφωνα με τις μελέτες, μετά την ολοκλήρωση του έργου η απόσταση Καλαμάτα - Πάτρα θα μπορεί να καλυφθεί σε λιγότερο από 2 ώρες.
Η Καλαμάτα δεν συνδέεται πλέον με την Αθήνα και την Πάτρα με σιδηροδρομικό δίκτυο, όπως συνέβαινε στο πρόσφατο παρελθόν. Στο τμήμα Καλαμάτας - Αθήνας εκτελέστηκαν βέβαια τα απαραίτητα έργα για τη βελτίωση της υπάρχουσας γραμμής, τα οποία όμως δεν είναι γνωστό αν θα χρησιμοποιηθούν στο μέλλον λόγω της διακοπής λειτουργίας των δρομολογίων του ΟΣΕ, ένεκα των οικονομικών περικοπών.
Η Καλαμάτα διαθέτει πολιτικό αεροδρόμιο (IATA: KLX), από το οποίο πραγματοποιούνται πτήσεις προς Aθήνα και Θεσσαλονίκη, καθώς και πτήσεις τσάρτερ προς διάφορες πόλεις της Ευρώπης. Η απόσταση από την πόλη της Καλαμάτας είναι 7 km στη Ν.Α. πλευρά της 120 Π.Ε.Α.
Επίσης, στο λιμάνι της Καλαμάτας υπάρχει μικρή επιβατική κίνηση, συγκεκριμένα με δρομολόγιο προς Κύθηρα και Κρήτη τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ σκόπιμο είναι να αναφέρουμε την αύξηση της κίνησης των κρουαζιερόπλοιων που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω του ιδιαίτερα όμορφου φυσικού τοπίου της πόλης και του διάχυτου πολιτιστικού στοιχείου συνδυάζοντας την ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 με την τέχνη.
Τέλος, η Καλαμάτα διαθέτει αστικό σύστημα λεωφορείων με πέντε γραμμές και οργανωμένη μαρίνα για τον ελλιμενισμό ιδιωτικών σκαφών με πλήρεις παροχές προς τους χρήστες της.
Πολιτισμός
Η επαφή της πόλης με το δυτικό πολιτισμό δημιούργησε μια σημαντική πολιτιστική κληρονομιά στην Καλαμάτα. Μια παράδοση που ξεκινάει με τις μαντολινάτες παλαιότερων εποχών και φτάνει μέχρι σήμερα, όπου η πόλη έχει μια έντονη πολιτιστική ζωή με φορέα της τη ΔΕΠΑΚ (Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Καλαμάτας) το ΔΗΠΕΘΕΚ (Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καλαμάτας και άλλους ιδιωτικούς φορείς.
Το Δημοτικό Ωδείο, η Σχολή Χορού και το Εικαστικό Σχολείο είναι οι τρεις σχολές της ΔΕΠΑΚ. Επίσης το ΔΗΠΕΘΕΚ, καθώς και άλλα ιδιωτικά θεατρικά σχήματα, κάνουν έντονη την παρουσία τους στην πόλη. Η πολιτιστική ζωή συμπληρώνεται με διάφορες εκθέσεις ζωγραφικής που γίνονται στη δημοτική πινακοθήκη, με σεμινάρια ιστορίας, φιλοσοφίας και άλλα που διοργανώνουν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, καθώς και με διάφορες άλλες εκδηλώσεις, που οργανώνονται από φορείς της πόλης. Επίσης, συχνή είναι η παρουσία στην πόλη σημαντικών καλλιτεχνών σε διάφορες εκδηλώσεις. Τέλος, το σπουδαιότερο πολιτιστικό γεγονός της πόλης είναι το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού, στο οποίο συμμετέχουν μεγάλα ονόματα από το διεθνή χώρο του χορού και διοργανώνεται μια φορά το χρόνο από το 1995.
Αθλητισμός
Η Καλαμάτα είναι έδρα σημαντικών αθλητικών συλλόγων, όπως ο ποδοσφαιρικός σύλλογος Καλαμάτα, που έχει αγωνιστεί και στην Α΄ Εθνική και ο ιστορικός Μεσσηνιακός Γ.Σ., που έχει τμήματα ποδοσφαίρου (έχει αγωνιστεί στη B΄ Εθνική), στίβου, βόλεϊ (έχει αγωνιστεί στην Α΄ Εθνική) και άρσης βαρών.
Στην πόλη λειτουργούν ακόμα οι εξής ποδοσφαιρικές ομάδες που το 2007-08 αγωνίζονταν στις τοπικές κατηγορίες της Ε.Π.Σ.Μεσσηνίας:
Α΄ κατηγορία: Απόλλων, Πανιώνιος Κ., Αίας, ΑΟ Φαραί, Ακαδημία Πατίστα 2006.
Β΄ κατηγορία: Πράσινα Πουλιά, Δόξα, Παναθηναϊκός, Αχιλλέας Αβραμιού, Ομόνοια, Ηρακλής, Ερμής.
Γ΄ κατηγορία: Ολυμπιακός, ΑΕΚ Καλαμάτας, ΠΑΟΚ, Αναγέννηση Παραλίας, Θύελλα Παραλίας, Ίκαρος, ΑΠΟ Ποσειδών και Λέοντες.
Στα υπόλοιπα αθλήματα δραστηριοποιούνται τα σωματεία:
Ν.Ο. Καλαμάτας Ποσειδών: κολύμβηση, υδατοσφαίριση, τεχνική κολύμβηση, ιστιοπλοΐα, βόλεϊ, σκάκι.
ΝΑΣ Αίολος: ιστιοπλοϊα, τεχν. κολύμβηση.
Γυμναστική Εταιρεία Μεσσηνίας: βόλεϊ (Β΄Εθνική ανδρών), στίβος.
ΑΟ Καλαμάτα 1980: μπάσκετ, βόλεϊ (Β΄ εθνική ανδρών).
Πολιτιστική Αθλητική Ένωση "Άργης": βόλεϊ, κολύμβηση, τεχνική κολύμβηση, τρίαθλο, πόλο.
Συλ. Πεζοπόρων Ορειβατών "Ευκλής": μπάσκετ, ποδηλασία, στίβος.
Σύλ. Αθλοπαιδιών "Άτλας": μπάσκετ.
Σύλ. Αθλοπαιδιών "Δαϊκλής": μπάσκετ.
Ο.Φ. Παραλίας "Θύελλα": μπάσκετ.
ΑΠΣ Αναγέννηση Παραλίας: μπάσκετ, βόλεϊ.
ΑΟ Ομόνοια: μπάσκετ.
ΑΟ Ακρίτας: βόλεϊ.
ΑΟ Ερμής: άρση βαρών.
Όμιλος Αντισφαίρισης: τένις, πινγκ πονγκ.
Σκακιστικός Όμιλος "Νέστορας": σκάκι.
Γυμναστικός Όμιλος "Άθλος": μπάντμιντον, τραμπολίνο.
ΑΣ Τζούντο: τζούντο.
ΑΣ Karate Do Ling Sung: καράτε.
Όμιλος Αγωνιστικού Μπριτζ: μπριτζ.
Α.Σ.Μ.: μπιλιάρδο.
Σ.Ε.Μ.: μπιλιάρδο.
Η πόλη διαθέτει το Εθνικό Στάδιο Καλαμάτας και το Γήπεδο Μεσσηνιακού, το καθένα με χωρητικότητα περίπου 5.000 θεατών. Επίσης, το κλειστό γυμναστήριο "Τέντα".
Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα Καλαμάτας
Το Τ.Ε.Ι. Καλαμάτας αποτελείται από 3 βασικούς κλάδους, τη Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας (ΣΔΟ), τη Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας (Σ.ΤΕ.Γ) και υη Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας (Σ.Ε.Υ.Π.) . Κάθε κλάδος αποτελείται από 3 τμήματα, εξαιρουμένου της Σ.Ε.Υ.Π. που περιλαμβάνει 1 : η ΣΔΟ περιλαμβάνει το Τμήμα Διοίκησης Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας (Δ.Μ.Υ.Π.), το Τμήμα Διοίκησης Μονάδων Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Δ.Μ.Τ.Α.) και το Τμήμα Χρηματοοικονομικής & Ελεγκτικής (ΧΡΗΜ.E), ενώ η Σ.ΤΕ.Γ τα τμήματα Φυτικής Παραγωγής (Φ.Π.), Βιολογικών Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών και Ανθοκομίας (ΒΙΟ.ΘΕ.ΚΑ.) και Τεχνολογίας Τροφίμων (ΤΕ.ΤΡΟ) και η Σ.Ε.Υ.Π. περιλαμβάνει το τμήμα Λογοθεραπείας. Στην πόλη λειτουργούν και τμήματα του πανεπιστημίου Πελοποννήσου τα οποία είναι τα τμήματα: Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών και το τμήμα Φιλολογίας.
Προσωπικότητες της Καλαμάτας
Ηγεμόνες, στρατιωτικοί και πολιτικοί
Γουλιέλμος Β' Βιλλεαρδουίνος (θαν. 1278), ηγεμόνας του Πριγκιπάτου της Αχαΐας
Παναγιώτης Μπενάκης (θαν. 1771), πρόκριτος και δωρητής της Επανάστασης των Ορλωφικών.
Κωνσταντίνος Κουμουνδούρος (1846-1924), στρατιωτικός και πολιτικός.
Παύλος Κουρούπης (1929- ), στρατιωτικός και αγνοούμενος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Κωνσταντίνος Λυκουρέζος (γεν. 1860), νομικός και πολιτικός.
Γεώργιος Π. Μαυρομιχάλης (1870-1897), στρατιωτικός.
Μιχάλης Παπαγιαννάκης (1941-2009), πρώην Ευρωβουλευτής, στέλεχος της Αριστεράς, οικονομολόγος.
Προκόπης Παυλόπουλος (1950- ), πολιτικός και υπουργός της Κυβέρνησης Κωνσταντίνου Α. Καραμανλή
Παναγιώτης Ρήγας (1956- ), πολιτικός και υφυπουργός της Κυβέρνησης Γεωργίου Α. Παπανδρέου.
Συγγραφείς, φωτογράφοι, ζωγράφοι
Βασίλης Φωτόπουλος (1934-2007), καλλιτέχνης και σκηνογράφος, βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνογραφίας.
Νικόλαος Δοξαράς (1706/1710-1775), ζωγράφος της Επτανησιακής Σχολής.
Νικόλαος Πολίτης (1852-1921), λαογράφος και ακαδημιακός.
Μαρία Πολυδούρη (1902-1930), ποιήτρια.
Απόστολος Γεωργιάδης (1935- ), συγγραφέας νομικών κυρίως βιβλίων και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.
Νίκος Οικονομόπουλος (1953- ), φωτογράφος.
Ηθοποιοί
Πάνος Μιχαλόπουλος (1949- ), ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Γιώργος Μούτσιος (1932- ), ηθοποιός και ερμηνευτής κλασικού τραγουδιού.
Γιούλικα Σκαφιδά (1981- ), ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Μουσικοσυνθέτες και ερμηνευτές
Ιωάννης Ηλιόπουλος (1940- ), διακεκριμένος φυσικός επιστήμονας.
Παναγιώτης Κυριακός (1835-1900), καθηγητής Ιατρικής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου τον 19ο αιώνα.
Ανδρέας Σκιάς (1861-1922), καθηγητής ελληνικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, αρχαιολόγος.
Αθλητές
Σωκράτης Παπασταθόπουλος (1988- ), διεθνής ποδοσφαιριστής.
Νίκος Χατζής (1976- ), διεθνής καλαθοσφαιριστής.
Νίκος Λυμπερόπουλος (1975- ), διεθνής ποδοσφαιριστής.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Η Καλαμάτα, παλαιότερα Καλάμαι, είναι πόλη της νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, πρωτεύουσα του νομού Μεσσηνίας και λιμάνι της νότιας ηπειρωτικής Ελλάδας. Ο δήμος Καλαμάτας έχει πληθυσμό 70.130 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Η πόλη είναι κτισμένη στους πρόποδες του όρους Καλάθι (παρυφή του Ταϋγέτου), στην καρδιά του Μεσσηνιακού κόλπου. Απέχει 223 χιλιόμετρα από την Αθήνα, 215 από την Πάτρα και 715 από τη Θεσσαλονίκη. Έχει εύκρατο μεσογειακό κλίμα με ζεστό χειμώνα και ήπια καλοκαίρια. Καθημερινά στο ευρύτερο αστικό κέντρο της Καλαμάτας έρχονται και εργάζονται πάνω από 100.000 άνθρωποι από τις διπλανές πόλεις Μεσσήνη, Θουρία, Μελιγαλά, Άρι κ.α.
Αρχαία ιστορία
Η ιστορία της Καλαμάτας ξεκινάει από τον Όμηρο, ο οποίος αναφέρει τις Φαρές, αρχαία πόλη χτισμένη περίπου εκεί που βρίσκεται σήμερα το φράγκικο κάστρο της πόλης. Παλιότερα θεωρούσαν ότι, κατά την αρχαία εποχή, η θάλασσα κάλυπτε όλη την έκταση της σημερινής πόλης, αλλά τα ευρήματα πρωτοελλαδικής και αρχαϊκής (ιερό Ποσειδώνα) περιόδου στα Ακοβίτικα και κλασικής, ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής γύρω από το κάστρο βεβαίωσαν το αντίθετο. Επίσης, επιγραφικό υλικό που βρέθηκε στη Γιάννιτσα (Ελαιοχώρι) επιβεβαίωσε την ταύτιση της αρχαίας κώμης των Καλαμών (και όχι των Φαρών) με εκείνη τη θέση.[1]
Η Καλαμάτα (Φαραί) έχει περιορισμένη σημασία κατά την αρχαία περίοδο, καθώς βρίσκεται κάτω από λακωνική κυριαρχία από τα μέσα του 8ου αιώνα π.Χ. μέχρι τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Ακόμη και μετά την απελευθέρωση της Μεσσηνίας από τους Θηβαίους υπό τον Επαμεινώνδα, οι Φαρές επισκιάζονται, αυτή τη φορά από τη νέα πρωτεύουσα των Μεσσηνίων, την Μεσσήνη (στο σημερινό Μαυρομάτι). Ο αυτοκράτορας Οκταβιανός Αύγουστος μάλιστα υπήγαγε την πόλη των Φαρών στη δικαιοδοσία των Λακώνων, αν και αμέσως μετά ο Τιβέριος την επανέφερε στους Μεσσήνιους.
Ο περιηγητής Παυσανίας στα Μεσσηνιακά-Ηλιακά του (160-170 μ.Χ.) αναφέρει τις Φαρές, στο δρόμο του από τη νότια Λακωνία προς τη Μεσσήνη. Αναφέρει μάλιστα οτι πιο πριν συνάντησε πηγή "αλμυρού νερού", πιθανότατα την υφάλμυρη πηγή που ακόμη και σήμερα εκβάλλει στη θάλασσα, στον παλιό υδρόμυλο στο προάστειο Μικρή Μαντίνεια. Στις δε Φαρές, επισκέφθηκε τους ναούς της Τύχης και του Καρνείου Απόλλωνα με το άλσος του.[2] Μέχρι και τα πρωτοχριστιανικά χρόνια πάντως, η σημασία του οικισμού εξακολουθεί να είναι μικρή για την ιστορία της περιοχής, σε σύγκριση π.χ. με τη γειτονική Θουρία όπου τα αρχαιολογικά ευρήματα είναι πολύ σημαντικότερα. Όμως, στον κατάλογο πόλεων Συνέκδημος του Ιεροκλή (535 μ.Χ.) διατηρούνταν ακόμη το αρχαίο όνομα Φαραί.[3].
Μεσαιωνική ιστορία
Τα διαθέσιμα στοιχεία για την ιστορία της πόλης κατά τη μεσοβυζαντινή περίοδο και μέχρι το 10ο αιώνα μ.Χ. είναι ελάχιστα. Πιθανολογείται ότι, στα πλαίσια της ενιαίας αυτοκρατορικής αμυντικής πολιτικής εναντίον των επιδρομών των Αβαροσλάβων στα Βαλκάνια, μετασχηματίστηκε σε πόλισμα-φρούριο με ενίσχυση του πληθυσμού της από απειλούμενους οικισμούς, όπως και η Κορώνη την ίδια εποχή (6ος-7ος αιώνας).[4].
Το σύγχρονο όνομά της η Καλαμάτα μάλλον το πήρε από ένα παλιό βυζαντινό μοναστήρι (πιθανά στη θέση του κάστρου)[5], το οποίο ήταν αφιερωμένο στην Παναγία την Καλομάτα, απ' όπου με αφομοίωση του όμικρον σε άλφα, προήλθε η ονομασία Καλαμάτα.[6]
Αποκτά αίγλη μετά την Δ' Σταυροφορία (1204 μ.Χ.), όταν το κάστρο πέφτει, μετά από συνθηκολόγηση, στα χέρια των Φράγκων υπό τον Γουλιέλμο Σαμπλίτη και στη συνέχεια το Γοδεφρείδο Βιλλεαρδουίνο το 1205.[7] Ο τελευταίος ανοικοδομεί το μέχρι τότε μικρό και ερειπωμένο κάστρο και έτσι ξεκινάει η οικονομική ακμή της πόλης. Η Καλαμάτα υπήρξε η αγαπημένη πόλη των Βιλλεαρδουίνων, σε σημείο ο Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος να αποκαλείται και "Καλαμάτας".[5][8].
Το 1293, το κάστρο κατελήφθη από τους επαναστάτες Έλληνες και Σλάβους της Γιάννιτσας (τώρα Ελαιοχώρι), που είχαν αρχηγούς τους Λιανόρτη, Φανάρη και Λαβούλκα, στο όνομα του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου. Ξαναδόθηκε όμως στους Φράγκους με απάτη, από τον Πρωτοαλογάτορα του Μυστρά Γεώργιο Σγουρομάλλη (περιγραφή αυτού του επεισοδίου υπάρχει στο γνωστό μυθιστόρημα του Άγγελου Τερζάκη Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ). Στα 1341, το κάστρο βρίσκεται στα χέρια του Νικολό Ατσαγιόλι και το 1381 υπό τους Ναβαρέζους ιππότες του Πέτρου ντε Σαν Σουπεράν. Το 1396 καταλαμβάνεται για λίγο από τους Τούρκους του στρατηγού Εβρενός. Από το 1410 ως το 1459 ανήκει στους Παλαιολόγους του Μυστρά.[9]
Νεότερη ιστορία
Το 1459 την Καλαμάτα την καταλαμβάνουν οι Οθωμανοί Τούρκοι του Μωάμεθ Β' Πορθητή. Το 1464, το κάστρο κατέλαβε ο Βενετός Φραγκίσκο Τάνο, αλλά το 1540 εγκαταλείπεται από τους Βενετούς που το έκαψαν. Το 1685 καταστρέφεται οριστικά από το Βενετό στρατηγό Μοροζίνι, όταν το κατέλαβε κατά τη νικηφόρα εκστρατεία του στην Πελοπόννησο. Επιστράφηκε οριστικά στους Οθωμανούς το 1715.[9]
Το σημαντικότερο γεγονός της μακρόχρονης ιστορίας της πόλης είναι η απελευθέρωσή της από τους Τούρκους στις 23 Μαρτίου του 1821. Την ημέρα εκείνη ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ο Παπαφλέσσας και άλλοι μπήκαν μέσα στην πόλη ως απελευθερωτές. Συμμετείχαν στην πανηγυρική δοξολογία που τελέστηκε στον ιερό ναό των Αγίων Αποστόλων (μικρή βυζαντινή εκκλησία του 10ου αιώνα που σώζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί σύμβολο της πόλης).
Στους Αγίους Αποστόλους ευλογείται η επαναστατική σημαία και από εδώ ξεκινάει η Επανάσταση του 1821. Από την Καλαμάτα η Μεσσηνιακή Γερουσία συντάσσει δύο σπουδαία κείμενα την "Προειδοποίηση προς τας ευρωπαϊκάς αυλάς" και την "Προκήρυξη" με αποδέκτες τους Αμερικανούς. Στα τέλη του 19ου αιώνα χτίζεται το λιμάνι της Καλαμάτας, το οποίο λειτουργεί μέχρι και σήμερα και η πόλη παρουσιάζει σημαντική ανάπτυξη και ακμή. Μασσαλία του Μωριά τη χαρακτήριζαν. Η πόλη έρχεται σε επαφή με τη δύση και την κουλτούρα της, δημιουργείται μια αστική τάξη που διαμορφώνει μια σημαντική πολιτιστική βάση και κληρονομιά. Από το 1920 και μετά όμως αρχίζει μια μακρά περίοδος οικονομικής ύφεσης που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το Σεπτέμβριο του 1986 η Καλαμάτα χτυπήθηκε από δύο ισχυρούς σεισμούς, που προκάλεσαν εκτεταμένες ζημιές και δυστυχώς και θύματα. Παρ' όλα αυτά η πόλη ανασυγκροτήθηκε γρήγορα από τη μεγάλη αυτή καταστροφή.
H πόλη σήμερα
Η Καλαμάτα, μια πόλη 70.130 κατοίκων, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Πελοποννήσου μετά την Πάτρα. Είναι σημαντικό αστικό, οικονομικό και εμπορικό κέντρο της περιοχής, καθώς και διοικητικό κέντρο του νομού Μεσσηνίας. Καθημερινά στο ευρύτερο αστικό κέντρο της Καλαμάτας έρχονται και εργάζονται πάνω από 100.000 άνθρωποι από τις διπλανές πόλεις Μεσσήνη, Θουρία, Μελιγαλά, Άρι κ.α. Έχει έντονη νυχτερινή ζωή χειμώνα και καλοκαίρι, το χειμώνα σε διάφορα κουτούκια και bars στο ιστορικό κέντρο, ενώ το καλοκαίρι σε clubs και beach bars δίπλα στη θάλασσα και στο προάστιο της πόλης την Βέργα χτιζμένη στους πρόποδες του όρους Καλάθι όπου υπάρχουν υπέροχα bars και clubs με καταπληκτική θέα στη θάλασσα και την πόλη της Καλαμάτας. Στην Καλαμάτα εδρεύει ΤΕΙ και σχολές του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Η πόλη διαθέτει πλήρεις και σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις, όπου μπορεί καθένας να αθληθεί. Τέλος διαθέτει νέο, σύγχρονο νοσοκομείο καθώς επίσης και διεθνές αεροδρόμιο.
Ιστορικό Πληθυσμού
Έτος Πληθυσμός Πόλης
1981 42,075
1991 43,625
2001 61,373
2011 70,130
Αξιοθέατα
Η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, το σύμβολο της πόλης, είναι μια μικρή βυζαντινή εκκλησία (μέσα 11ου-12ος αι.) με μερικές τοιχογραφίες του 14ου αι.[10] Το φράγκικο Κάστρο προσφέρει πανοραμική θέα της πόλης. Το πάρκο σιδηροδρόμων βρίσκεται στα νότια του κέντρου της πόλης και είναι υπαίθριο σιδηροδρομικό μουσείο, το μεγαλύτερο στην Ελλάδα και βραβευμένο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.[εκκρεμεί παραπομπή]
Στο Μπενάκειο Μουσείο Καλαμάτας φυλάσσονται σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα από την ευρύτερη περιοχή της Μεσσηνίας, τα οποία χρονολογικά καλύπτουν την περίοδο από την Εποχή του Χαλκού μέχρι και τους ρωμαϊκούς χρόνους. Το Στρατιωτικό Μουσείο της Καλαμάτας φυλάσσει όπλα και στρατιωτικές στολές των Ελλήνων σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Το Λαογραφικό Μουσείο Καλαμάτας της πόλης στεγάζει εκθέματα που έχουν να κάνουν με τις παραδοσιακές τέχνες της περιοχής, με παλαιά χρηστικά και μη αντικείμενα, εργαλεία και παραδοσιακές φορεσιές. Στην πόλη λειτουργούν η Δημοτική Πινακοθήκη και η Πινακοθήκη Σύγχρονης Ελληνικής τέχνης με περίπου 500 εκθέματα. Η Λαϊκή Βιβλιοθήκη της πόλης λειτουργεί από το 1933 και σήμερα διαθέτει πάνω από 90.000 τόμους βιβλίων, 60.000 τεύχη περιοδικών καθώς και αρχείο 100.000 φύλλων μεσσηνιακών εφημερίδων από τον 19ο αιώνα έως σήμερα.[11]
Κάτω από το Κάστρο βρίσκεται ο ναός της Υπαπαντής του Σωτήρος (εγκαινιάστηκε το 1873[10]), ο οποίος είναι και ο μητροπολιτικός ναός της πόλης. Στην Ιερά Μονή Καλογραιών εκτίθενται διάφορα μεταξωτά υφαντά και τα περίφημα καλαματιανά μαντήλια, καθώς και οι αργαλειούς με τους οποίους υφαίνονταν.
Αρχιτεκτονική
Στην αρχιτεκτονική φυσιογνωμία των διατηρητέων κτηρίων της Καλαμάτας έχουν επιδράσει τα νεότερα ευρωπαϊκά ρεύματα (γερμανικός κλασικισμός, ιταλική αναγέννηση, art nouveau κ.ά.), η αθηναϊκή κλασική αρχιτεκτονική, αλλά και η ενετική αρχιτεκτονική και τα πρότυπα της Τουρκοκρατίας.[12] Παλαιότερα όλων είναι τα κτίσματα λαϊκού τύπου (πριν από το 1850). Πρόκειται για ισόγεια ή διώροφα κτήρια που δεν ακολουθούν κάποιο συμμετρικό κανόνα και έχουν απλά μορφολογικά στοιχεία. Αρκετά από αυτά βρίσκονται στο ιστορικό κέντρο και ορισμένα έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα.
Τα πρώιμα νεοκλασικά (ως το 1880) αποτελούν μεταβατική μορφή μεταξύ παραδοσιακής και νεοκλασικής αρχιτεκτονικής. Σε αυτά ο όροφος χρησιμοποιείται ως κατοικία, ενώ το ισόγειο ως κατάστημα, βιοτεχνικό εργαστήριο ή αποθήκη. Τα περισσότερα νεοκλασικά κτήρια χρονολογούνται στην περίοδο 1880-1920, βρίσκονται διάσπαρτα σε όλες τις περιοχές της πόλης που οικοδομήθηκαν αυτή την περίοδο αλλά κυρίως γύρω από την οδό Αριστομένους. Είναι συνήθως κατοικίες και σπανιότερα συνδυασμός κατοικίας (όροφος) και καταστήματος (ισόγειο).
Τα κτήρια που ακολουθούν τον εκλεκτικιστικό ρυθμό τοποθετούνται χρονικά στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι. και, ενώ βασίζονται στο νεοκλασικισμό, είναι επηρεασμένα και από άλλα ευρωπαϊκά πρότυπα (μπαρόκ, γοτθικός ρυθμός, rustique, art nouveau) και τις νέες τάσεις της αθηναϊκής αρχιτεκτονικής. Αποτελούνται από έναν ενιαίο διώροφο όγκο.
Ένας ακόμη χαρακτηριστικός τύπος είναι τα κτήρια του Μεσοπολέμου, τα οποία βρίσκονται διάσπαρτα στις καινούριες περιοχές. Είναι συνήθως διώροφα με ενιαίο όγκο και χαρακτηρίζονται από τη χρήση του νέου υλικού (μπετόν-αρμέ) το οποίο αρχίζει να κάνει αισθητή την παρουσία του στη μορφολογία των κτηρίων.[13]
Πολλά νεοκλασικά κτήρια έχουν αγοραστεί από το Δήμο Καλαμάτας και στεγάζουν υπηρεσίες ή δραστηριότητές τους. Το Δημαρχείο της πόλης είναι επίσης στεγασμένο σε νεοκλασικό κτήριο. Σημαντικότατο ρόλο στη διάσωση των περισσότερων αξιόλογων κτηρίων είχε το πρόγραμμα «πιλότος» για την πόλη της Καλαμάτας, όπου μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1986 ελήφθησαν τα παρακάτω μέτρα:
Έγινε άμεση καταγραφή των παλαιών κτηρίων της πόλης και προχωρεί ο χαρακτηρισμός των αξιολογότερων.
Δημιουργήθηκε Γραφείο (Κλιμάκιο ΥΠΠΟ) στην πόλη, το οποίο διευκόλυνε τις επαφές των ενδιαφερομένων πολιτών με το ΥΠΠΟ.
Διατέθηκαν κονδύλια συμβολικής επιδότησης των ιδιοκτητών για την εκπόνηση των μελετών επισκευής και εργασίες αποκατάστασης των όψεων των διατηρητέων κτηρίων.
Τα προαναφερθέντα μέτρα είχαν ως αποτέλεσμα την επισκευή των δύο τρίτων από τα 123 (κατ' άλλους 150[14]) διατηρητέα κτήρια της πόλης.
Οικονομία
Η Καλαμάτα είναι σημαντικό οικονομικό κέντρο της Πελοποννήσου. Η οικονομία της περιοχής στηρίζεται στην αγροτική παραγωγή με πιο γνωστή μάλιστα την παραγωγή ελαιολάδου και ελιάς. Επίσης η περιοχή παράγει σύκα, σταφίδα και άλλα είδη, όπως οπωροκηπευτικά. Στο βιομηχανικό τομέα υπάρχουν αρκετές βιομηχανίες τυποποίησης και μεταποίησης αγροτικών προϊόντων, ποτοποιίες κ.α. Σημαντική βιομηχανική μονάδα της περιοχής είναι η καπνοβιομηχανία Καρέλιας, ενώ παλιότερα λειτουργούσε στην πόλη μεγάλο εργοστάσιο της Levi's.
Συγκοινωνίες
Οδικώς η Καλαμάτα συνδέεται με την Τρίπολη και κατ' επέκταση με την Αθήνα, με οδικό δίκτυο, το οποίο σήμερα δε βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Με την κατασκευή όμως της Ανατολικής Οδού Πελοποννήσου και, πιο συγκεκριμένα, με την ολοκλήρωση του αυτοκινητοδρόμου Κόρινθος - Τρίπολη - Καλαμάτα, αναμένεται να βελτιωθεί σημαντικά η πρόσβαση στην πόλη. Ο αυτοκινητόδρομος αυτός αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2010. Δυτικά η Καλαμάτα συνδέεται με τον Πύργο Ηλείας και με την Πάτρα με οδικό δίκτυο. Μελετάται όμως η κατασκευή της Ιονίας Οδού, ή οποία θα συνδέει την Καλαμάτα με όλη τη δυτική Ελλάδα μέχρι την Κακαβιά στα ελληνοαλβανικά σύνορα και θα αποτελεί νέο οδικό άξονα με συνολικό μήκος 460 χιλιομέτρων. Σύμφωνα με τις μελέτες, μετά την ολοκλήρωση του έργου η απόσταση Καλαμάτα - Πάτρα θα μπορεί να καλυφθεί σε λιγότερο από 2 ώρες.
Η Καλαμάτα δεν συνδέεται πλέον με την Αθήνα και την Πάτρα με σιδηροδρομικό δίκτυο, όπως συνέβαινε στο πρόσφατο παρελθόν. Στο τμήμα Καλαμάτας - Αθήνας εκτελέστηκαν βέβαια τα απαραίτητα έργα για τη βελτίωση της υπάρχουσας γραμμής, τα οποία όμως δεν είναι γνωστό αν θα χρησιμοποιηθούν στο μέλλον λόγω της διακοπής λειτουργίας των δρομολογίων του ΟΣΕ, ένεκα των οικονομικών περικοπών.
Η Καλαμάτα διαθέτει πολιτικό αεροδρόμιο (IATA: KLX), από το οποίο πραγματοποιούνται πτήσεις προς Aθήνα και Θεσσαλονίκη, καθώς και πτήσεις τσάρτερ προς διάφορες πόλεις της Ευρώπης. Η απόσταση από την πόλη της Καλαμάτας είναι 7 km στη Ν.Α. πλευρά της 120 Π.Ε.Α.
Επίσης, στο λιμάνι της Καλαμάτας υπάρχει μικρή επιβατική κίνηση, συγκεκριμένα με δρομολόγιο προς Κύθηρα και Κρήτη τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ σκόπιμο είναι να αναφέρουμε την αύξηση της κίνησης των κρουαζιερόπλοιων που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω του ιδιαίτερα όμορφου φυσικού τοπίου της πόλης και του διάχυτου πολιτιστικού στοιχείου συνδυάζοντας την ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 με την τέχνη.
Τέλος, η Καλαμάτα διαθέτει αστικό σύστημα λεωφορείων με πέντε γραμμές και οργανωμένη μαρίνα για τον ελλιμενισμό ιδιωτικών σκαφών με πλήρεις παροχές προς τους χρήστες της.
Πολιτισμός
Η επαφή της πόλης με το δυτικό πολιτισμό δημιούργησε μια σημαντική πολιτιστική κληρονομιά στην Καλαμάτα. Μια παράδοση που ξεκινάει με τις μαντολινάτες παλαιότερων εποχών και φτάνει μέχρι σήμερα, όπου η πόλη έχει μια έντονη πολιτιστική ζωή με φορέα της τη ΔΕΠΑΚ (Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Καλαμάτας) το ΔΗΠΕΘΕΚ (Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καλαμάτας και άλλους ιδιωτικούς φορείς.
Το Δημοτικό Ωδείο, η Σχολή Χορού και το Εικαστικό Σχολείο είναι οι τρεις σχολές της ΔΕΠΑΚ. Επίσης το ΔΗΠΕΘΕΚ, καθώς και άλλα ιδιωτικά θεατρικά σχήματα, κάνουν έντονη την παρουσία τους στην πόλη. Η πολιτιστική ζωή συμπληρώνεται με διάφορες εκθέσεις ζωγραφικής που γίνονται στη δημοτική πινακοθήκη, με σεμινάρια ιστορίας, φιλοσοφίας και άλλα που διοργανώνουν οι καθηγητές του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, καθώς και με διάφορες άλλες εκδηλώσεις, που οργανώνονται από φορείς της πόλης. Επίσης, συχνή είναι η παρουσία στην πόλη σημαντικών καλλιτεχνών σε διάφορες εκδηλώσεις. Τέλος, το σπουδαιότερο πολιτιστικό γεγονός της πόλης είναι το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού, στο οποίο συμμετέχουν μεγάλα ονόματα από το διεθνή χώρο του χορού και διοργανώνεται μια φορά το χρόνο από το 1995.
Αθλητισμός
Η Καλαμάτα είναι έδρα σημαντικών αθλητικών συλλόγων, όπως ο ποδοσφαιρικός σύλλογος Καλαμάτα, που έχει αγωνιστεί και στην Α΄ Εθνική και ο ιστορικός Μεσσηνιακός Γ.Σ., που έχει τμήματα ποδοσφαίρου (έχει αγωνιστεί στη B΄ Εθνική), στίβου, βόλεϊ (έχει αγωνιστεί στην Α΄ Εθνική) και άρσης βαρών.
Στην πόλη λειτουργούν ακόμα οι εξής ποδοσφαιρικές ομάδες που το 2007-08 αγωνίζονταν στις τοπικές κατηγορίες της Ε.Π.Σ.Μεσσηνίας:
Α΄ κατηγορία: Απόλλων, Πανιώνιος Κ., Αίας, ΑΟ Φαραί, Ακαδημία Πατίστα 2006.
Β΄ κατηγορία: Πράσινα Πουλιά, Δόξα, Παναθηναϊκός, Αχιλλέας Αβραμιού, Ομόνοια, Ηρακλής, Ερμής.
Γ΄ κατηγορία: Ολυμπιακός, ΑΕΚ Καλαμάτας, ΠΑΟΚ, Αναγέννηση Παραλίας, Θύελλα Παραλίας, Ίκαρος, ΑΠΟ Ποσειδών και Λέοντες.
Στα υπόλοιπα αθλήματα δραστηριοποιούνται τα σωματεία:
Ν.Ο. Καλαμάτας Ποσειδών: κολύμβηση, υδατοσφαίριση, τεχνική κολύμβηση, ιστιοπλοΐα, βόλεϊ, σκάκι.
ΝΑΣ Αίολος: ιστιοπλοϊα, τεχν. κολύμβηση.
Γυμναστική Εταιρεία Μεσσηνίας: βόλεϊ (Β΄Εθνική ανδρών), στίβος.
ΑΟ Καλαμάτα 1980: μπάσκετ, βόλεϊ (Β΄ εθνική ανδρών).
Πολιτιστική Αθλητική Ένωση "Άργης": βόλεϊ, κολύμβηση, τεχνική κολύμβηση, τρίαθλο, πόλο.
Συλ. Πεζοπόρων Ορειβατών "Ευκλής": μπάσκετ, ποδηλασία, στίβος.
Σύλ. Αθλοπαιδιών "Άτλας": μπάσκετ.
Σύλ. Αθλοπαιδιών "Δαϊκλής": μπάσκετ.
Ο.Φ. Παραλίας "Θύελλα": μπάσκετ.
ΑΠΣ Αναγέννηση Παραλίας: μπάσκετ, βόλεϊ.
ΑΟ Ομόνοια: μπάσκετ.
ΑΟ Ακρίτας: βόλεϊ.
ΑΟ Ερμής: άρση βαρών.
Όμιλος Αντισφαίρισης: τένις, πινγκ πονγκ.
Σκακιστικός Όμιλος "Νέστορας": σκάκι.
Γυμναστικός Όμιλος "Άθλος": μπάντμιντον, τραμπολίνο.
ΑΣ Τζούντο: τζούντο.
ΑΣ Karate Do Ling Sung: καράτε.
Όμιλος Αγωνιστικού Μπριτζ: μπριτζ.
Α.Σ.Μ.: μπιλιάρδο.
Σ.Ε.Μ.: μπιλιάρδο.
Η πόλη διαθέτει το Εθνικό Στάδιο Καλαμάτας και το Γήπεδο Μεσσηνιακού, το καθένα με χωρητικότητα περίπου 5.000 θεατών. Επίσης, το κλειστό γυμναστήριο "Τέντα".
Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα Καλαμάτας
Το Τ.Ε.Ι. Καλαμάτας αποτελείται από 3 βασικούς κλάδους, τη Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας (ΣΔΟ), τη Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας (Σ.ΤΕ.Γ) και υη Σχολή Επαγγελμάτων Υγείας και Πρόνοιας (Σ.Ε.Υ.Π.) . Κάθε κλάδος αποτελείται από 3 τμήματα, εξαιρουμένου της Σ.Ε.Υ.Π. που περιλαμβάνει 1 : η ΣΔΟ περιλαμβάνει το Τμήμα Διοίκησης Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας (Δ.Μ.Υ.Π.), το Τμήμα Διοίκησης Μονάδων Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Δ.Μ.Τ.Α.) και το Τμήμα Χρηματοοικονομικής & Ελεγκτικής (ΧΡΗΜ.E), ενώ η Σ.ΤΕ.Γ τα τμήματα Φυτικής Παραγωγής (Φ.Π.), Βιολογικών Θερμοκηπιακών Καλλιεργειών και Ανθοκομίας (ΒΙΟ.ΘΕ.ΚΑ.) και Τεχνολογίας Τροφίμων (ΤΕ.ΤΡΟ) και η Σ.Ε.Υ.Π. περιλαμβάνει το τμήμα Λογοθεραπείας. Στην πόλη λειτουργούν και τμήματα του πανεπιστημίου Πελοποννήσου τα οποία είναι τα τμήματα: Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών και το τμήμα Φιλολογίας.
Προσωπικότητες της Καλαμάτας
Ηγεμόνες, στρατιωτικοί και πολιτικοί
Γουλιέλμος Β' Βιλλεαρδουίνος (θαν. 1278), ηγεμόνας του Πριγκιπάτου της Αχαΐας
Παναγιώτης Μπενάκης (θαν. 1771), πρόκριτος και δωρητής της Επανάστασης των Ορλωφικών.
Κωνσταντίνος Κουμουνδούρος (1846-1924), στρατιωτικός και πολιτικός.
Παύλος Κουρούπης (1929- ), στρατιωτικός και αγνοούμενος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Κωνσταντίνος Λυκουρέζος (γεν. 1860), νομικός και πολιτικός.
Γεώργιος Π. Μαυρομιχάλης (1870-1897), στρατιωτικός.
Μιχάλης Παπαγιαννάκης (1941-2009), πρώην Ευρωβουλευτής, στέλεχος της Αριστεράς, οικονομολόγος.
Προκόπης Παυλόπουλος (1950- ), πολιτικός και υπουργός της Κυβέρνησης Κωνσταντίνου Α. Καραμανλή
Παναγιώτης Ρήγας (1956- ), πολιτικός και υφυπουργός της Κυβέρνησης Γεωργίου Α. Παπανδρέου.
Συγγραφείς, φωτογράφοι, ζωγράφοι
Βασίλης Φωτόπουλος (1934-2007), καλλιτέχνης και σκηνογράφος, βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνογραφίας.
Νικόλαος Δοξαράς (1706/1710-1775), ζωγράφος της Επτανησιακής Σχολής.
Νικόλαος Πολίτης (1852-1921), λαογράφος και ακαδημιακός.
Μαρία Πολυδούρη (1902-1930), ποιήτρια.
Απόστολος Γεωργιάδης (1935- ), συγγραφέας νομικών κυρίως βιβλίων και πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.
Νίκος Οικονομόπουλος (1953- ), φωτογράφος.
Ηθοποιοί
Πάνος Μιχαλόπουλος (1949- ), ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Γιώργος Μούτσιος (1932- ), ηθοποιός και ερμηνευτής κλασικού τραγουδιού.
Γιούλικα Σκαφιδά (1981- ), ηθοποιός του ελληνικού κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Μουσικοσυνθέτες και ερμηνευτές
Ιωάννης Ηλιόπουλος (1940- ), διακεκριμένος φυσικός επιστήμονας.
Παναγιώτης Κυριακός (1835-1900), καθηγητής Ιατρικής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου τον 19ο αιώνα.
Ανδρέας Σκιάς (1861-1922), καθηγητής ελληνικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, αρχαιολόγος.
Αθλητές
Σωκράτης Παπασταθόπουλος (1988- ), διεθνής ποδοσφαιριστής.
Νίκος Χατζής (1976- ), διεθνής καλαθοσφαιριστής.
Νίκος Λυμπερόπουλος (1975- ), διεθνής ποδοσφαιριστής.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:13, 1 φορά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Κυπαρισσία
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τρι 22 Μάης - 18:13
Κυπαρισσία
Η Κυπαρισσία είναι κωμόπολη του νομού Μεσσηνίας στην Πελοπόννησο. Είναι χτισμένη σε αμφιθεατρική θέση - απλώνεται από τους πρόποδες του όρους Αιγάλεω, επίσης γνωστό με το όνομα "Ψυχρό", έως τα νερά του Ιονίου. Είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Τριφυλίας και έδρα του ομώνυμου Δήμου. Ο Δήμος έχει 8.648 κατοίκους εκ των οποίων οι 5.708 κατοικούν στην Κυπαρισσία. Στην τελευταία απογραφή του 2001 η Κυπαρισσία κατατάχθηκε 5η πληθυσμιακά πόλη της Μεσσηνίας. Απέχει 255 χλμ. ΝΔ από την Αθήνα, 63 χιλιόμετρα Ν. από τον Πύργο Ηλείας, 100 χλμ. ΝΔ από την Τρίπολη, 67 χλμ ΒΔ. από την Καλαμάτα και 74 χλμ. Β. από την Μεθώνη.
Η ιστορία της είναι πολύ μεγάλη και συμβαδίζει με αυτήν της Πελοποννήσου. Το ξεκίνημά της χάνεται στα βάθη της προϊστορίας. Κατά τα ομηρικά χρόνια η Κυπαρισσία ονομαζόταν "Κυπαρισσίεντας" και ανήκε στο βασίλειο της Πύλου, του βασιλιά Νέστορα. Μάλιστα στον Τρωικό Πόλεμο ο Κυπαρισσίεντας απέστειλε 11 πλοία υπό τη διοίκηση του Νέστορα, σύμφωνα με τον Όμηρο. Αργότερα η περιοχή υποδουλώθηκε στους Σπαρτιάτες μαζί με την υπόλοιπη Μεσσηνία. Ο Κυπαρισσίεντας ήταν μια ακμάζουσα πολιτισμικά, οικονομικά και εμπορικά πόλη. Μάλιστα το 199 π.Χ. έκοψε δικό του νόμισμα. Πολλοί ενδιαφέρθηκαν για τη στρατηγική θέση της πόλης ανά τους αιώνες: Στη θέση της αρχαίας Ακρόπολης χτίστηκε κάστρο κατά τα Βυζαντινά χρόνια (χαρακτηριστικά ο ένας πύργος έμεινε γνωστός ως "πύργος του Ιουστινιανού"), στη συνέχεια οι Τούρκοι και Φράγκοι κατακτητές ανακατασκεύασαν το φρούριο κάνοντας τις απαραίτητες προσθήκες δίνοντας του τη σημερινή του μορφή. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η Αρκαδιά, όπως ονομαζόταν το Μεσαίωνα η Κυπαρισσία, είχε προνομιούχο θέση ως εμπορικό κέντρο της περιοχής και το κάστρο της στελέχωνε φρουρά 300 Αλγερινών. Το σημερινό της όνομα οφείλεται στον Όθωνα. Στην Κυπαρισσία ανακαλύφθηκαν τάφοι της Κλασικής και Ρωμαϊκής εποχής, ενώ στην κορυφή του όρους Ψυχρό υπάρχει Φράγκικο Κάστρο.
Ονομασία
Τ' όνομά της, η Κυπαρισσία τ' οφείλει κατ' άλλους μεν στα πολλά κυπαρίσσια, που σαν δάση την γυρώζωναν στη χαραυγή της ιστορίας της, κατ' άλλους σε στον Κυπάρισσο. Αυτός ήταν γιος του Μινύα.
Ο μύθος πάντα, θέλει τον Κυπάρισσο, καλό κυνηγό και φίλο του θεού της μουσικής και του φωτός, του Απόλλωνος. Κάποτε στο κυνήγι του, σκότωσε ένα ελάφι. Και από τότε, μελαγχόλησε. Πριν να πεθάνει, τον λυπήθηκαν οι θεοί και άκουσαν τις παρακλήσεις του. Τον έκαναν κυπαρίσσι. Και πολλά ήταν τα κυπαρίσσια την εποχή εκείνη στην Κυπαρισσία, στην πόλη δηλαδή που λατρευόταν ο θεός - φίλος του Κυπάρισσου, ο Απόλλων.[1]
Στην Κυπαρισσία, λατρευόταν τότε πλην του Απόλλωνος και η θεά της σοφίας, Η Αθηνά. Η λατρευόμενη μάλιστα στην Κυπαρισσία Αθηνά, είχε και την επωνυμία "Κυπάρισσος" ή "Κυπαρισσία" Αθηνά, της οποίας μάλιστα ο ναός βρισκόταν στη θέση του σημερινού ναού της Αγίας Τριάδας (λέγεται ότι η Αγία Τράπεζα του Ιερού Ναού στηρίζεται πάνω στα απομεινάρια μιας κολόνας του αρχαίου). Και ο ναός του Απόλλωνος, πρέπει να ήταν εκεί που είναι σήμερα το παλαιοκτισμένο εκκλησάκι του καβαλάρη Αη-Γιώργη, κοντά στην είσοδο του σιδηροδρομικού σταθμού. Επίσης λατρευόταν και ο θεός Διόνυσος.
Αναζητώντας τις ρίζες, βρίσκουμε τις πρώτες αναφορές για την Κυπαρισσία στους στίχους του Ομήρου. Ακόμα ο μεγάλος ταξιδευτής και γεωγράφος της αρχαιότητας Παυσανίας πέρασε από τον Κυπαρισσίεντα και έκανε αναφορές, μεταξύ άλλων και στη Διονυσιάδα πηγή (σημερινό Αη Λαγούδη), στην παραλία της πόλης.
...Οἳ δὲ Πύλον τ' ἐνέμοντο καὶ Ἀρήνην ἐρατεινὴν καὶ Θρύον Ἀλφειοῖο πόρον καὶ ἐΰκτιτον Αἰπὺ καὶ Κυπαρισσήεντα καὶ Ἀμφιγένειαν ἔναιον καὶ Πτελεὸν καὶ Ἕλος καὶ Δώριον, ἔνθά τε Μοῦσαι ἀντόμεναι Θάμυριν τὸν Θρήϊκα παῦσαν ἀοιδῆς Οἰχαλίηθεν ἰόντα παρ' Εὐρύτου Οἰχαλιῆος·...
Σύγχρονος οικισμός
Η Κυπαρισσία έχει άριστη ρυμοτομία και διαθέτει όλες τις ανέσεις μιας σύγχρονης πόλης. Είναι αγροτικό και εμπορικό κέντρο. Η πόλη είναι χωρισμένη στην παλαιά Άνω Πόλη - η οποία έχει κηρυχθεί παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός - και στη Νέα (ή Κάτω) Πόλη, μία πρόσφατα χτισμένη περιοχή που φθάνει μέχρι την ακτή. Στην Άνω Πόλη υπάρχουν πολλά διάσπαρτα ιστορικά μνημεία που μαρτυρούν την ιστορία της, όπως το Κάστρο της Αρκαδιάς, η πλατεία της Αρκαδιάς με τον πλάτανο και τις Κρήνες στην είσοδο του κάστρου, τα Δημόσια Λουτρά (χαμάμ), τα καλντερίμια κ.α. Η Κάτω Πόλη είναι μία σύγχρονη πόλη με ελάχιστα παραδοσιακά στοιχεία.
Δήμος Κυπαρισσίας
Ο Δήμος Κυπαρισσίας με έδρα την Κυπαρισσία έχει 11 Δημοτικά Διαμερίσματα, τα οποία με τους αντίστοιχους πληθυσμούς τους είναι:
Κυπαρισσία: 5708 (οικισμοί: Μεμί, Μπλεμενιάνοι, Μύλοι, Ροντάκι, Τερψιθέα)
Αρμενιοί: 462
Βρύσες: 306
Μουριατάδα: 125 (οικισμός: Καρβούνι)
Μύρον: 63 (οικισμός: Αλημάκι)
Ξηρόκαμπος: 68
Περδικονέρι: 327
Ράχες: 305
Σπηλιά: 614
Στασιό: 312
Φαρακλάδα: 358
Η έκταση του Δήμου είναι 101.018 στρέμματα. Το μεγαλύτερο μέρος των καλλιεργήσιμων εκτάσεων του Δήμου καλύπτεται από ελαιώνες. Στις αμμουδιές του Κυπαρισσιακού Κόλπου, βρίσκεται ο δεύτερος - μετά τη Ζάκυνθο - βιότοπος αναπαραγωγής της θαλάσσιας χελώνας Caretta-Caretta.
Η Κυπαρισσία είναι κωμόπολη του νομού Μεσσηνίας στην Πελοπόννησο. Είναι χτισμένη σε αμφιθεατρική θέση - απλώνεται από τους πρόποδες του όρους Αιγάλεω, επίσης γνωστό με το όνομα "Ψυχρό", έως τα νερά του Ιονίου. Είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Τριφυλίας και έδρα του ομώνυμου Δήμου. Ο Δήμος έχει 8.648 κατοίκους εκ των οποίων οι 5.708 κατοικούν στην Κυπαρισσία. Στην τελευταία απογραφή του 2001 η Κυπαρισσία κατατάχθηκε 5η πληθυσμιακά πόλη της Μεσσηνίας. Απέχει 255 χλμ. ΝΔ από την Αθήνα, 63 χιλιόμετρα Ν. από τον Πύργο Ηλείας, 100 χλμ. ΝΔ από την Τρίπολη, 67 χλμ ΒΔ. από την Καλαμάτα και 74 χλμ. Β. από την Μεθώνη.
Η ιστορία της είναι πολύ μεγάλη και συμβαδίζει με αυτήν της Πελοποννήσου. Το ξεκίνημά της χάνεται στα βάθη της προϊστορίας. Κατά τα ομηρικά χρόνια η Κυπαρισσία ονομαζόταν "Κυπαρισσίεντας" και ανήκε στο βασίλειο της Πύλου, του βασιλιά Νέστορα. Μάλιστα στον Τρωικό Πόλεμο ο Κυπαρισσίεντας απέστειλε 11 πλοία υπό τη διοίκηση του Νέστορα, σύμφωνα με τον Όμηρο. Αργότερα η περιοχή υποδουλώθηκε στους Σπαρτιάτες μαζί με την υπόλοιπη Μεσσηνία. Ο Κυπαρισσίεντας ήταν μια ακμάζουσα πολιτισμικά, οικονομικά και εμπορικά πόλη. Μάλιστα το 199 π.Χ. έκοψε δικό του νόμισμα. Πολλοί ενδιαφέρθηκαν για τη στρατηγική θέση της πόλης ανά τους αιώνες: Στη θέση της αρχαίας Ακρόπολης χτίστηκε κάστρο κατά τα Βυζαντινά χρόνια (χαρακτηριστικά ο ένας πύργος έμεινε γνωστός ως "πύργος του Ιουστινιανού"), στη συνέχεια οι Τούρκοι και Φράγκοι κατακτητές ανακατασκεύασαν το φρούριο κάνοντας τις απαραίτητες προσθήκες δίνοντας του τη σημερινή του μορφή. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας η Αρκαδιά, όπως ονομαζόταν το Μεσαίωνα η Κυπαρισσία, είχε προνομιούχο θέση ως εμπορικό κέντρο της περιοχής και το κάστρο της στελέχωνε φρουρά 300 Αλγερινών. Το σημερινό της όνομα οφείλεται στον Όθωνα. Στην Κυπαρισσία ανακαλύφθηκαν τάφοι της Κλασικής και Ρωμαϊκής εποχής, ενώ στην κορυφή του όρους Ψυχρό υπάρχει Φράγκικο Κάστρο.
Ονομασία
Τ' όνομά της, η Κυπαρισσία τ' οφείλει κατ' άλλους μεν στα πολλά κυπαρίσσια, που σαν δάση την γυρώζωναν στη χαραυγή της ιστορίας της, κατ' άλλους σε στον Κυπάρισσο. Αυτός ήταν γιος του Μινύα.
Ο μύθος πάντα, θέλει τον Κυπάρισσο, καλό κυνηγό και φίλο του θεού της μουσικής και του φωτός, του Απόλλωνος. Κάποτε στο κυνήγι του, σκότωσε ένα ελάφι. Και από τότε, μελαγχόλησε. Πριν να πεθάνει, τον λυπήθηκαν οι θεοί και άκουσαν τις παρακλήσεις του. Τον έκαναν κυπαρίσσι. Και πολλά ήταν τα κυπαρίσσια την εποχή εκείνη στην Κυπαρισσία, στην πόλη δηλαδή που λατρευόταν ο θεός - φίλος του Κυπάρισσου, ο Απόλλων.[1]
Στην Κυπαρισσία, λατρευόταν τότε πλην του Απόλλωνος και η θεά της σοφίας, Η Αθηνά. Η λατρευόμενη μάλιστα στην Κυπαρισσία Αθηνά, είχε και την επωνυμία "Κυπάρισσος" ή "Κυπαρισσία" Αθηνά, της οποίας μάλιστα ο ναός βρισκόταν στη θέση του σημερινού ναού της Αγίας Τριάδας (λέγεται ότι η Αγία Τράπεζα του Ιερού Ναού στηρίζεται πάνω στα απομεινάρια μιας κολόνας του αρχαίου). Και ο ναός του Απόλλωνος, πρέπει να ήταν εκεί που είναι σήμερα το παλαιοκτισμένο εκκλησάκι του καβαλάρη Αη-Γιώργη, κοντά στην είσοδο του σιδηροδρομικού σταθμού. Επίσης λατρευόταν και ο θεός Διόνυσος.
Αναζητώντας τις ρίζες, βρίσκουμε τις πρώτες αναφορές για την Κυπαρισσία στους στίχους του Ομήρου. Ακόμα ο μεγάλος ταξιδευτής και γεωγράφος της αρχαιότητας Παυσανίας πέρασε από τον Κυπαρισσίεντα και έκανε αναφορές, μεταξύ άλλων και στη Διονυσιάδα πηγή (σημερινό Αη Λαγούδη), στην παραλία της πόλης.
...Οἳ δὲ Πύλον τ' ἐνέμοντο καὶ Ἀρήνην ἐρατεινὴν καὶ Θρύον Ἀλφειοῖο πόρον καὶ ἐΰκτιτον Αἰπὺ καὶ Κυπαρισσήεντα καὶ Ἀμφιγένειαν ἔναιον καὶ Πτελεὸν καὶ Ἕλος καὶ Δώριον, ἔνθά τε Μοῦσαι ἀντόμεναι Θάμυριν τὸν Θρήϊκα παῦσαν ἀοιδῆς Οἰχαλίηθεν ἰόντα παρ' Εὐρύτου Οἰχαλιῆος·...
Σύγχρονος οικισμός
Η Κυπαρισσία έχει άριστη ρυμοτομία και διαθέτει όλες τις ανέσεις μιας σύγχρονης πόλης. Είναι αγροτικό και εμπορικό κέντρο. Η πόλη είναι χωρισμένη στην παλαιά Άνω Πόλη - η οποία έχει κηρυχθεί παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός - και στη Νέα (ή Κάτω) Πόλη, μία πρόσφατα χτισμένη περιοχή που φθάνει μέχρι την ακτή. Στην Άνω Πόλη υπάρχουν πολλά διάσπαρτα ιστορικά μνημεία που μαρτυρούν την ιστορία της, όπως το Κάστρο της Αρκαδιάς, η πλατεία της Αρκαδιάς με τον πλάτανο και τις Κρήνες στην είσοδο του κάστρου, τα Δημόσια Λουτρά (χαμάμ), τα καλντερίμια κ.α. Η Κάτω Πόλη είναι μία σύγχρονη πόλη με ελάχιστα παραδοσιακά στοιχεία.
Δήμος Κυπαρισσίας
Ο Δήμος Κυπαρισσίας με έδρα την Κυπαρισσία έχει 11 Δημοτικά Διαμερίσματα, τα οποία με τους αντίστοιχους πληθυσμούς τους είναι:
Κυπαρισσία: 5708 (οικισμοί: Μεμί, Μπλεμενιάνοι, Μύλοι, Ροντάκι, Τερψιθέα)
Αρμενιοί: 462
Βρύσες: 306
Μουριατάδα: 125 (οικισμός: Καρβούνι)
Μύρον: 63 (οικισμός: Αλημάκι)
Ξηρόκαμπος: 68
Περδικονέρι: 327
Ράχες: 305
Σπηλιά: 614
Στασιό: 312
Φαρακλάδα: 358
Η έκταση του Δήμου είναι 101.018 στρέμματα. Το μεγαλύτερο μέρος των καλλιεργήσιμων εκτάσεων του Δήμου καλύπτεται από ελαιώνες. Στις αμμουδιές του Κυπαρισσιακού Κόλπου, βρίσκεται ο δεύτερος - μετά τη Ζάκυνθο - βιότοπος αναπαραγωγής της θαλάσσιας χελώνας Caretta-Caretta.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:13, 1 φορά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Καλό Νερό
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τετ 23 Μάης - 12:54
Καλό Νερό
Το Καλό Νερό (μερικές φορές αποδίδεται ως Καλόνερο) Κυπαρισσίας Μεσσηνίας είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 5 km βορείως της Κυπαρισσίας στην Δυτική Πελοπόννησο. Τα τελευταία χρόνια ανεγέρθηκαν εκεί πολλές τουριστικές Μονάδες. Διαθέτει αμμώδη παραλία που εκτείνεται απο τη Νέδα μέχρι το ποτάμι της Κυπαρισσίας. Θεωρείται απο τους σημαντικότερους τόπους στην Ελλάδα που επιλέγουν οι θαλάσσιες χελώνες Καρέττα-Καρέττα να σκάβουν τις φωλιές τους και να γεννούν τα αυγά τους.
Το Καλό Νερό (μερικές φορές αποδίδεται ως Καλόνερο) Κυπαρισσίας Μεσσηνίας είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό, το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 5 km βορείως της Κυπαρισσίας στην Δυτική Πελοπόννησο. Τα τελευταία χρόνια ανεγέρθηκαν εκεί πολλές τουριστικές Μονάδες. Διαθέτει αμμώδη παραλία που εκτείνεται απο τη Νέδα μέχρι το ποτάμι της Κυπαρισσίας. Θεωρείται απο τους σημαντικότερους τόπους στην Ελλάδα που επιλέγουν οι θαλάσσιες χελώνες Καρέττα-Καρέττα να σκάβουν τις φωλιές τους και να γεννούν τα αυγά τους.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:14, 1 φορά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Αγρίλης
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τετ 23 Μάης - 13:02
Αγρίλης
Ο Αγρίλης είναι παραθαλάσσιος οικισμός 6 χλμ βόρεια των Φιλιατρών. Ανήκει διοικητικά στον Δήμο Φιλιατρών. Το όνομα πιθανότατα προέρχεται από τις άγριες ελιές που υπήρχαν παλιότερα στην περιοχή. Είναι μία αγροτική περιοχή ενώ το καλοκαίρι έχει αυξημένη κίνηση λόγω των πολλών εξοχικών,και βέβαια της θάλασσας.
Ιστορία
Το λιμάνι του Αγρίλη εξυπηρετούσε το εμπόριο της Χριστιανούπολης κατά τους Βυζαντινούς χρόνους ενώ αργότερα κατά την Τουρκοκρατία παρήκμασε.
Η Παναγία η Αγριλιώτισσα, η εκκλησία του Αγρίλη αρχικά χτίσθηκε τον 13ο αιώνα και καταστράφηκε από τον Ιμπραήμ το 1825.
Ο Αγρίλης είναι παραθαλάσσιος οικισμός 6 χλμ βόρεια των Φιλιατρών. Ανήκει διοικητικά στον Δήμο Φιλιατρών. Το όνομα πιθανότατα προέρχεται από τις άγριες ελιές που υπήρχαν παλιότερα στην περιοχή. Είναι μία αγροτική περιοχή ενώ το καλοκαίρι έχει αυξημένη κίνηση λόγω των πολλών εξοχικών,και βέβαια της θάλασσας.
Ιστορία
Το λιμάνι του Αγρίλη εξυπηρετούσε το εμπόριο της Χριστιανούπολης κατά τους Βυζαντινούς χρόνους ενώ αργότερα κατά την Τουρκοκρατία παρήκμασε.
Η Παναγία η Αγριλιώτισσα, η εκκλησία του Αγρίλη αρχικά χτίσθηκε τον 13ο αιώνα και καταστράφηκε από τον Ιμπραήμ το 1825.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:14, 1 φορά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Μαραθόπολη
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τετ 23 Μάης - 13:11
Μαραθόπολη
Η Μαραθόπολη (ή Μάραθος) είναι ψαροχώρι στην δυτική ακτή του Νομού Μεσσηνίας. Ανήκει στο Δήμο Γαργαλιάνων και έχει 747 κατοίκους. Το καλοκαίρι ο πληθυσμός του χωριού αυξάνεται κατά πολύ καθώς η περιοχή έχει έντονη τουριστική κίνηση και στην ίδια τη Μαραθόπολη λειτουργούν ενοικιαζόμενα δωμάτια Camping και μικρά ξενοδοχεία. Tο χωριό φημίζεται για τις ψαροταβέρνες, ενώ το καλοκαίρι αποτελεί πόλο έλξης κόσμου από όλες τις γειτονικές περιοχές της Μεσσηνίας. Απέναντι από το χωριό βρίσκεται το νησάκι Πρώτη.
Η Μαραθόπολη (ή Μάραθος) είναι ψαροχώρι στην δυτική ακτή του Νομού Μεσσηνίας. Ανήκει στο Δήμο Γαργαλιάνων και έχει 747 κατοίκους. Το καλοκαίρι ο πληθυσμός του χωριού αυξάνεται κατά πολύ καθώς η περιοχή έχει έντονη τουριστική κίνηση και στην ίδια τη Μαραθόπολη λειτουργούν ενοικιαζόμενα δωμάτια Camping και μικρά ξενοδοχεία. Tο χωριό φημίζεται για τις ψαροταβέρνες, ενώ το καλοκαίρι αποτελεί πόλο έλξης κόσμου από όλες τις γειτονικές περιοχές της Μεσσηνίας. Απέναντι από το χωριό βρίσκεται το νησάκι Πρώτη.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:14, 1 φορά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Γιάλοβα
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τετ 23 Μάης - 13:19
Γιάλοβα
Η Γιάλοβα (αρχ. ελλ. Ελενούπολις ) είναι ιστορική πόλη και λιμένας της νότιας ακτής της εισόδου του κόλπου της Νικομήδειας (σημερινής Ιζμίτ), στη ΝΑ. ακτή της θάλασσας του Μαρμαρά. Σχεδόν ισαπέχει από την Νικομήδεια, (28 μίλια), και από τον λιμένα της Κωνσταντινούπολης, (27 μίλια).
Γενικά
Η Γιάλοβα παλαιότερα αποτελούσε τμήμα της υποδιοίκησης Καραμουσάλ του σατζακίου της Νικομήδειας, σήμερα είναι πρωτεύουσα ομώνυμου νομού. Είναι διάσημη πόλη για τα θειούχα ιαματικά λουτρά της. Πριν την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 η Γιάλοβα αριθμούσε 1025 κατοίκους εκ των οποίων οι 520 ήταν Έλληνες, 275 Αρμένιοι και οι υπόλοιποι Τούρκοι. Οι Έλληνες την αποκαλούσαν επίσης και "Δρέπανο" ή "Δρεπάνι". Σήμερα αριθμεί περί τους 70.000 κατοίκους.
Το όνομα Γιάλοβα είναι σύνθετη λέξη που προέρχεται από την ελληνική λέξη "αιγαλός", γιαλός και την τουρκική κατάληξη "οβα" που σημαίνει ελεύθερος, καθαρός, δηλαδή καθαρή, ομαλή ακτή.
Ιστορία
Στη περιοχή της Ελενουπόλεως υπήρχε από την αρχαιότητα συνοικισμός που έφερε το όνομα "Πυθία" και ήταν γνωστός από την εποχή της Αργοναυτικής εκστρατείας. Στη περιοχή αυτή θεωρείται ότι συνέβησαν τα θρυλούμενα για τον Ύλα, τον φίλο του Ηρακλή που τον απήγαγαν οι Νύμφες. Οι πρώτοι κάτοικοι θεωρούσαν τον Ηρακλή προστάτη τους και διατηρούσαν ιερό προς τιμή του. Αργότερα οι αρχαίοι Βυζαντινοί εγκατέστησαν λουτρά - θέρμες - και ιερό προς τιμή του Ασκληπιού.
Κατά τους χριστιανικούς χρόνους η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου η Ελένη κατά την επιστροφή της από την Ιερουσαλήμ επισκέφθηκε τις αρχαίες θέρμες και διέταξε την απόρριψη όλων των "ειδωλολατρικών" κτισμάτων τα οποία αντικατέστησε με θολωτές θέρμες, τα ερείπια των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα. Τον τότε οικισμό ο Μέγας Κωνσταντίνος ονόμασε "Ελενούπολη", προς τιμή της μητέρας του κτίζοντας και ναό που αργότερα έλαβε το όνομά της. Τα ερείπια του ναού εκείνου οι Τούρκοι τ΄ αποκαλούν σήμερα "καρά κλίσα (=μαυροκκλήσι). Φέρεται δε ότι χρήση των λουτρών έκανε και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας όταν ασθένησε με τη σημεώση ότι δεν είχε τελικά ωφεληθεί.
Επί Ιουστινιανού την Ελενούπολη επισκέφθηκε η αυτοκράτειρα Θεοδώρα με συνοδεία 4.000 προσώπων, όπου τη μετονόμασε "Σωτηρόπολη".
Στους νεότερους χρόνους τις θέρμες της Γιάλοβας επισκέφθηκε και η μητέρα του Σουλτάνου Μετζίτ συνοδευόμενη από τον Γερμανό ιατρό Μίλλιγκεν.
Κατά τους πολέμους των Σταυροφόρων στη περιοχή της Γιάλοβας διεξήχθη σφοδρή μάχη με τους Σελτζούκους Τούρκους κατά την οποία φέρεται να σκοτώθηκαν 20.000 σταυροφόροι. Μάλιστα λέγεται ότι οι νικητές Σελτζούκοι δημιούργησαν θριαμβευτική πυραμίδα από τα κρανία (; ή πτώματα) των νεκρών.
Σήμερα τις θερμοπηγές της Γιάλοβας οι Τούρκοι ονομάζουν "Νταγκ Χαμάμ" (=ορεινά λουτρά) από το γεγονός ότι πηγάζουν από βράχο ομώνυμου βουνού ύψους 80 μέτρων και σε απόσταση περίπου 8 χλμ. ΝΔ. από το σημερινό λιμένα της πόλης. Οι θερμοπηγές αυτές είναι πέντε που αναβλύζουν σε θερμοκρασία λίγο μεγαλύτερη των 60° Κελσίου. Το δε νερό αυτών είναι πλούσιο σε θειούχο υδρογόνο, ιώδιο και άζωτο. Θεωρείται αρκετά αποτελεσματικό κατά ρευματισμών, χρόνιων καταρροών κ.ά.
Επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ οι παλαιές εγκαταστάσεις των λουτρών κατεδαφίστηκαν και στη θέση τους ανεγέρθηκε νέο λουτρο-θεραπευτήριο με ξενοδοχείο, καζίνο, ιδιαίτερα περίπτερα για τους πλούσιους ασθενείς καθώς και πολλοί μικροί οικίσκοι για τους άπορους. Επίσης έγινε και πλούσια δενδροφύτευση των δρόμων και διάνοιξη πλατειών. Τότε ξεκίνησε και η καθημερινή ημερήσια ατμοπλοϊκή συγκοινωνία με την Κωνσταντινούπολη.
Ο λιμένας της Γιάλοβας είναι ένας από τους σημαντικότερους εξαγωγικούς λιμένες της θάλασσας του Μαρμαρά, όπου και ένας αρκετός αριθμός ελληνικών φορτηγών πλοίων προσεγγίζει αυτόν κατ΄ έτος. Σήμερα η θαλάσσια συγκοινωνία με την Κωνσταντινούπολη εκτελείται με ταχύπλοα πορθμεία καταμαράν, τα λεγόμενα Φλάιγκ κατς, (=ιπτάμενοι καταμαράν), αντίστοιχα με τα ελληνικά πορθμεία "σούπερ φέρυ".
Η Γιάλοβα (αρχ. ελλ. Ελενούπολις ) είναι ιστορική πόλη και λιμένας της νότιας ακτής της εισόδου του κόλπου της Νικομήδειας (σημερινής Ιζμίτ), στη ΝΑ. ακτή της θάλασσας του Μαρμαρά. Σχεδόν ισαπέχει από την Νικομήδεια, (28 μίλια), και από τον λιμένα της Κωνσταντινούπολης, (27 μίλια).
Γενικά
Η Γιάλοβα παλαιότερα αποτελούσε τμήμα της υποδιοίκησης Καραμουσάλ του σατζακίου της Νικομήδειας, σήμερα είναι πρωτεύουσα ομώνυμου νομού. Είναι διάσημη πόλη για τα θειούχα ιαματικά λουτρά της. Πριν την ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 η Γιάλοβα αριθμούσε 1025 κατοίκους εκ των οποίων οι 520 ήταν Έλληνες, 275 Αρμένιοι και οι υπόλοιποι Τούρκοι. Οι Έλληνες την αποκαλούσαν επίσης και "Δρέπανο" ή "Δρεπάνι". Σήμερα αριθμεί περί τους 70.000 κατοίκους.
Το όνομα Γιάλοβα είναι σύνθετη λέξη που προέρχεται από την ελληνική λέξη "αιγαλός", γιαλός και την τουρκική κατάληξη "οβα" που σημαίνει ελεύθερος, καθαρός, δηλαδή καθαρή, ομαλή ακτή.
Ιστορία
Στη περιοχή της Ελενουπόλεως υπήρχε από την αρχαιότητα συνοικισμός που έφερε το όνομα "Πυθία" και ήταν γνωστός από την εποχή της Αργοναυτικής εκστρατείας. Στη περιοχή αυτή θεωρείται ότι συνέβησαν τα θρυλούμενα για τον Ύλα, τον φίλο του Ηρακλή που τον απήγαγαν οι Νύμφες. Οι πρώτοι κάτοικοι θεωρούσαν τον Ηρακλή προστάτη τους και διατηρούσαν ιερό προς τιμή του. Αργότερα οι αρχαίοι Βυζαντινοί εγκατέστησαν λουτρά - θέρμες - και ιερό προς τιμή του Ασκληπιού.
Κατά τους χριστιανικούς χρόνους η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου η Ελένη κατά την επιστροφή της από την Ιερουσαλήμ επισκέφθηκε τις αρχαίες θέρμες και διέταξε την απόρριψη όλων των "ειδωλολατρικών" κτισμάτων τα οποία αντικατέστησε με θολωτές θέρμες, τα ερείπια των οποίων σώζονται μέχρι σήμερα. Τον τότε οικισμό ο Μέγας Κωνσταντίνος ονόμασε "Ελενούπολη", προς τιμή της μητέρας του κτίζοντας και ναό που αργότερα έλαβε το όνομά της. Τα ερείπια του ναού εκείνου οι Τούρκοι τ΄ αποκαλούν σήμερα "καρά κλίσα (=μαυροκκλήσι). Φέρεται δε ότι χρήση των λουτρών έκανε και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας όταν ασθένησε με τη σημεώση ότι δεν είχε τελικά ωφεληθεί.
Επί Ιουστινιανού την Ελενούπολη επισκέφθηκε η αυτοκράτειρα Θεοδώρα με συνοδεία 4.000 προσώπων, όπου τη μετονόμασε "Σωτηρόπολη".
Στους νεότερους χρόνους τις θέρμες της Γιάλοβας επισκέφθηκε και η μητέρα του Σουλτάνου Μετζίτ συνοδευόμενη από τον Γερμανό ιατρό Μίλλιγκεν.
Κατά τους πολέμους των Σταυροφόρων στη περιοχή της Γιάλοβας διεξήχθη σφοδρή μάχη με τους Σελτζούκους Τούρκους κατά την οποία φέρεται να σκοτώθηκαν 20.000 σταυροφόροι. Μάλιστα λέγεται ότι οι νικητές Σελτζούκοι δημιούργησαν θριαμβευτική πυραμίδα από τα κρανία (; ή πτώματα) των νεκρών.
Σήμερα τις θερμοπηγές της Γιάλοβας οι Τούρκοι ονομάζουν "Νταγκ Χαμάμ" (=ορεινά λουτρά) από το γεγονός ότι πηγάζουν από βράχο ομώνυμου βουνού ύψους 80 μέτρων και σε απόσταση περίπου 8 χλμ. ΝΔ. από το σημερινό λιμένα της πόλης. Οι θερμοπηγές αυτές είναι πέντε που αναβλύζουν σε θερμοκρασία λίγο μεγαλύτερη των 60° Κελσίου. Το δε νερό αυτών είναι πλούσιο σε θειούχο υδρογόνο, ιώδιο και άζωτο. Θεωρείται αρκετά αποτελεσματικό κατά ρευματισμών, χρόνιων καταρροών κ.ά.
Επί Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ οι παλαιές εγκαταστάσεις των λουτρών κατεδαφίστηκαν και στη θέση τους ανεγέρθηκε νέο λουτρο-θεραπευτήριο με ξενοδοχείο, καζίνο, ιδιαίτερα περίπτερα για τους πλούσιους ασθενείς καθώς και πολλοί μικροί οικίσκοι για τους άπορους. Επίσης έγινε και πλούσια δενδροφύτευση των δρόμων και διάνοιξη πλατειών. Τότε ξεκίνησε και η καθημερινή ημερήσια ατμοπλοϊκή συγκοινωνία με την Κωνσταντινούπολη.
Ο λιμένας της Γιάλοβας είναι ένας από τους σημαντικότερους εξαγωγικούς λιμένες της θάλασσας του Μαρμαρά, όπου και ένας αρκετός αριθμός ελληνικών φορτηγών πλοίων προσεγγίζει αυτόν κατ΄ έτος. Σήμερα η θαλάσσια συγκοινωνία με την Κωνσταντινούπολη εκτελείται με ταχύπλοα πορθμεία καταμαράν, τα λεγόμενα Φλάιγκ κατς, (=ιπτάμενοι καταμαράν), αντίστοιχα με τα ελληνικά πορθμεία "σούπερ φέρυ".
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:15, 1 φορά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Πύλος
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τετ 23 Μάης - 13:28
Πύλος
Η Πύλος (ή Νεόκαστρο) είναι μικρή πόλη του Νομού Μεσσηνίας, με 2.104 κατοίκους (απογραφή 2001) και έδρα του Δήμου Πύλου - Νέστορος. Βρίσκεται στη Νοτιοδυτική άκρη της Πελοποννήσου, στις ακτές του Ιονίου. Αποτελεί σημαντικό ναυτιλιακό κέντρο και τα τελευταία χρόνια γνωρίζει σημαντική τουριστική ανάπτυξη, εκμεταλλευόμενη την όμορφη ακτογραμμή της. Απο απόψεως ασφάλειας λόγω της νήσου Σφακτηρίας (στενόμακρο νησί, μπροστά από τον όρμο του Ναυαρίνου, που λειτουργεί σας φυσικός κυματοθραύστης, σχηματίζοντας το λιμάνι της Πύλου και γενικά τον κόλπο της Πύλου (Ναυαρίνο)), η Πύλος θεωρείται ως ένα από τα πιο ασφαλή αγκυροβόλια στη Μεσόγειο.
Αρχαία και μεσαιωνική περίοδος
Η Πύλος, αναφέρεται από τον Όμηρο ως το Βασίλειο του Νέστορα που, σύμφωνα με την παράδοση, ιδρύθηκε απ' τον μυθικό Πύλο και αρχικά ονομαζόταν Κορυφάσιο. Στην αρχαιότητα ήταν σχεδόν συνεχώς κάτω από την κυριαρχία της Σπάρτης. Στα Βυζαντινά χρόνια, περί τον 6ο αιώνα, καταλήφθηκε από τους Αβάρους, τότε λεγόταν "Ζόγκλος",[1] απ΄ όπου και ονομάστηκε Αβαρίνος - από εκεί προήλθε, κατά μία άποψη, και η ονομασία Ναυαρίνο, εκ συνεκφοράς "νέο αβαρίνο",[εκκρεμεί παραπομπή] κατά την οποία και προσδιορίζονταν όλος ο κόλπος της Πυλίας με τα πέριξ φρούρια, κατ΄ έναντι των νήσων Πρώτη και Σαπιέντζα από τα οποία και ισαπέχει. Κατά άλλη εκδοχή, το όνομα Ναυαρίνο είναι σλαβικής προέλευσης και σημαίνει "μέρος με σφεντάμια".
Νεότερα χρόνια
Η σημερινή Πύλος οικοδομήθηκε γύρω από το κάστρο που έχτισαν οι Οθωμανοί, το 1573 μ.Χ. για τον έλεγχο της νότιας εισόδου, στον όρμο του Ναυαρίνου. Το κάστρο ονομάστηκε Νεόκαστρο σε αντιδιαστολή με το Παλαιόκατσρο, το παλαιότερο φρούριο που έλεγχε την βόρεια είσοδο του όρμου. [4]. Νεόκαστρο (Νιόκαστρο) υπήρξε και το αρχικό όνομα του οικισμού. Το όνομα Πύλος αποδόθηκε στον σημερινό οικισμό μεταγενέστερα, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας. Οι κάτοικοι του Νεόκαστρου εξεγέρθηκαν το 1821, κάτω από με αρηγούς τους Γεωργάκη και Νικόλαο Οικονομίδη. Το 1825, ο Ιμπραήμ κατέλαβε την Πύλο και το Νεόκαστρο και το κράτησε μέχρι τη ναυμαχία του Ναυαρίνου. Σε πλατεία της Πύλου υπάρχει μεγαλόπρεπο μνημείο, σε ανάμνηση της μεγάλης εκείνης νίκης.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, αποδόθηκε στο Νεόκαστρο το όνομα Πύλος, με βασιλικό διάταγμα του 1833 (ΦΕΚ 12/6-4-1833)[5] Η Πύλος ορίστηκε έδρα του Δήμου Πυλίων. Ο Δήμος Πυλίων σχηματίστηκε με το Β.Δ. της 9ης Απριλίου 1835 το οποίο δημοσιεύτηκε στην Ε.τ.Κ. Κατατάχθηκε στην Γ τάξη με πληθυσμό 782 κατοίκους με έδρα την Πύλο (Νεόκαστρον). Ο δημότης της Πύλου ονομάστηκε Πύλιος. Η Πύλος υπήρξε έδρα κοινότητας στο διάστημα 1912-1946 και έδρα του δήμου Πύλου στο διάστημα 1946-2010.[6] Από το 2011 αποτελέι έδρα του νέου Δήμου Πύλου - Νέστορος.
Αρχαιολογική έρευνα
Στην περιοχή της Πύλου έχουν ανακαλυφτεί αξιόλογοι αρχαιολογικοί θησαυροί. Αρχικά ήρθαν στο φως πέτρινοι τοίχοι, κομμάτια από τοιχογραφίες, δάπεδα, μυκηναϊκά αγγεία, πήλινες επιγραφές στον Επάνω Εγκλιανό. Οι πρώτες αυτές έρευνες έγιναν το 1912-26 απ' τον Καρλ Μπλέγκεν και τον Κ. Κουρουνιώτη. Διακόπηκαν στα χρόνια του πολέμου και ξανάρχισαν το 1952 από το Σ. Μαρινάτο. Στις 31 Δεκεμβρίου του 1957 ανακαλύπτεται ο κυψελοειδής τάφος του Νηλέα, πατέρα του Νέστορα, βασιλιά της Πύλου, όπως και πτέρυγα του ανακτόρου ηλικίας 3000 ετών. Οι προσπάθειες συνεχίστηκαν και μέχρι το 1964, οπότε ήρθε στο φως ολόκληρο σχεδόν το ανάκτορο του Νέστορα. Το ανάκτορο αυτό χρονολογικά τοποθετείται γύρω στα 1300 και 1200 π.Χ. και καταστράφηκε με την κάθοδο των Δωριέων (1100 π.Χ.) Το κεντρικό κτίριο (50 Χ 32 μ.) περιλάμβανε το μέγαρο του βασιλιά και το μέγαρο της βασίλισσας. Υπάρχουν κι άλλα κτίρια. Διάφοροι άλλοι βοηθητικοί χώροι, τάφοι και βωμός, ανακαλύφτηκαν στην περιοχή. Σήμερα γίνεται προσπάθεια για τον περιορισμό της εκβιομηχάνισης της Πύλου, για να σωθούν οι αρχαιότητες.
Η Πύλος (ή Νεόκαστρο) είναι μικρή πόλη του Νομού Μεσσηνίας, με 2.104 κατοίκους (απογραφή 2001) και έδρα του Δήμου Πύλου - Νέστορος. Βρίσκεται στη Νοτιοδυτική άκρη της Πελοποννήσου, στις ακτές του Ιονίου. Αποτελεί σημαντικό ναυτιλιακό κέντρο και τα τελευταία χρόνια γνωρίζει σημαντική τουριστική ανάπτυξη, εκμεταλλευόμενη την όμορφη ακτογραμμή της. Απο απόψεως ασφάλειας λόγω της νήσου Σφακτηρίας (στενόμακρο νησί, μπροστά από τον όρμο του Ναυαρίνου, που λειτουργεί σας φυσικός κυματοθραύστης, σχηματίζοντας το λιμάνι της Πύλου και γενικά τον κόλπο της Πύλου (Ναυαρίνο)), η Πύλος θεωρείται ως ένα από τα πιο ασφαλή αγκυροβόλια στη Μεσόγειο.
Αρχαία και μεσαιωνική περίοδος
Η Πύλος, αναφέρεται από τον Όμηρο ως το Βασίλειο του Νέστορα που, σύμφωνα με την παράδοση, ιδρύθηκε απ' τον μυθικό Πύλο και αρχικά ονομαζόταν Κορυφάσιο. Στην αρχαιότητα ήταν σχεδόν συνεχώς κάτω από την κυριαρχία της Σπάρτης. Στα Βυζαντινά χρόνια, περί τον 6ο αιώνα, καταλήφθηκε από τους Αβάρους, τότε λεγόταν "Ζόγκλος",[1] απ΄ όπου και ονομάστηκε Αβαρίνος - από εκεί προήλθε, κατά μία άποψη, και η ονομασία Ναυαρίνο, εκ συνεκφοράς "νέο αβαρίνο",[εκκρεμεί παραπομπή] κατά την οποία και προσδιορίζονταν όλος ο κόλπος της Πυλίας με τα πέριξ φρούρια, κατ΄ έναντι των νήσων Πρώτη και Σαπιέντζα από τα οποία και ισαπέχει. Κατά άλλη εκδοχή, το όνομα Ναυαρίνο είναι σλαβικής προέλευσης και σημαίνει "μέρος με σφεντάμια".
Νεότερα χρόνια
Η σημερινή Πύλος οικοδομήθηκε γύρω από το κάστρο που έχτισαν οι Οθωμανοί, το 1573 μ.Χ. για τον έλεγχο της νότιας εισόδου, στον όρμο του Ναυαρίνου. Το κάστρο ονομάστηκε Νεόκαστρο σε αντιδιαστολή με το Παλαιόκατσρο, το παλαιότερο φρούριο που έλεγχε την βόρεια είσοδο του όρμου. [4]. Νεόκαστρο (Νιόκαστρο) υπήρξε και το αρχικό όνομα του οικισμού. Το όνομα Πύλος αποδόθηκε στον σημερινό οικισμό μεταγενέστερα, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας. Οι κάτοικοι του Νεόκαστρου εξεγέρθηκαν το 1821, κάτω από με αρηγούς τους Γεωργάκη και Νικόλαο Οικονομίδη. Το 1825, ο Ιμπραήμ κατέλαβε την Πύλο και το Νεόκαστρο και το κράτησε μέχρι τη ναυμαχία του Ναυαρίνου. Σε πλατεία της Πύλου υπάρχει μεγαλόπρεπο μνημείο, σε ανάμνηση της μεγάλης εκείνης νίκης.
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, αποδόθηκε στο Νεόκαστρο το όνομα Πύλος, με βασιλικό διάταγμα του 1833 (ΦΕΚ 12/6-4-1833)[5] Η Πύλος ορίστηκε έδρα του Δήμου Πυλίων. Ο Δήμος Πυλίων σχηματίστηκε με το Β.Δ. της 9ης Απριλίου 1835 το οποίο δημοσιεύτηκε στην Ε.τ.Κ. Κατατάχθηκε στην Γ τάξη με πληθυσμό 782 κατοίκους με έδρα την Πύλο (Νεόκαστρον). Ο δημότης της Πύλου ονομάστηκε Πύλιος. Η Πύλος υπήρξε έδρα κοινότητας στο διάστημα 1912-1946 και έδρα του δήμου Πύλου στο διάστημα 1946-2010.[6] Από το 2011 αποτελέι έδρα του νέου Δήμου Πύλου - Νέστορος.
Αρχαιολογική έρευνα
Στην περιοχή της Πύλου έχουν ανακαλυφτεί αξιόλογοι αρχαιολογικοί θησαυροί. Αρχικά ήρθαν στο φως πέτρινοι τοίχοι, κομμάτια από τοιχογραφίες, δάπεδα, μυκηναϊκά αγγεία, πήλινες επιγραφές στον Επάνω Εγκλιανό. Οι πρώτες αυτές έρευνες έγιναν το 1912-26 απ' τον Καρλ Μπλέγκεν και τον Κ. Κουρουνιώτη. Διακόπηκαν στα χρόνια του πολέμου και ξανάρχισαν το 1952 από το Σ. Μαρινάτο. Στις 31 Δεκεμβρίου του 1957 ανακαλύπτεται ο κυψελοειδής τάφος του Νηλέα, πατέρα του Νέστορα, βασιλιά της Πύλου, όπως και πτέρυγα του ανακτόρου ηλικίας 3000 ετών. Οι προσπάθειες συνεχίστηκαν και μέχρι το 1964, οπότε ήρθε στο φως ολόκληρο σχεδόν το ανάκτορο του Νέστορα. Το ανάκτορο αυτό χρονολογικά τοποθετείται γύρω στα 1300 και 1200 π.Χ. και καταστράφηκε με την κάθοδο των Δωριέων (1100 π.Χ.) Το κεντρικό κτίριο (50 Χ 32 μ.) περιλάμβανε το μέγαρο του βασιλιά και το μέγαρο της βασίλισσας. Υπάρχουν κι άλλα κτίρια. Διάφοροι άλλοι βοηθητικοί χώροι, τάφοι και βωμός, ανακαλύφτηκαν στην περιοχή. Σήμερα γίνεται προσπάθεια για τον περιορισμό της εκβιομηχάνισης της Πύλου, για να σωθούν οι αρχαιότητες.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:15, 1 φορά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Μεθώνη
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τετ 23 Μάης - 13:36
Μεθώνη
Όμορφη παραθαλάσσια κωμόπολη, η Mεθώνη με το επιβλητικό κάστρο της διατηρεί τη ρομαντική ατμόσφαιρά της. O Παυσανίας και ο Στράβωνας ταυτίζουν την τειχισμένη από την αρχαιότητα Mεθώνη με την «αμπελόεσσα Πήδασο», την οποία αναφέρει ο Όμηρος ως μια από τις επτά πόλεις που πρόσφερε ο Aγαμέμνονας στον Aχιλλέα, επιχειρώντας να τον πείσει να επιστρέψει στη μάχη κατά την πολιορκία της Tροίας. Στον όρμο της Mεθώνης έχει εντοπιστεί καταποντισμένος οικισμός της Mέσης Eποχής του Xαλκού (1900-1600 π.X.). Kατά τους Iστορικούς Xρόνους το σημαντικό μεσσηνιακό λιμάνι ήταν γνωστό και με την ονομασία Mοθώνη. Kατά τους Bυζαντινούς Xρόνους η Mεθώνη διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη ναυσιπλοΐα ως εμπορικό λιμάνι και σταθμός ανεφοδιασμού των πολεμικών πλοίων. Eπί Eνετοκρατίας η Mεθώνη με το κάστρο της αποτελούσε συνήθη σταθμό για τους εμπόρους, τους προσκυνητές των Aγίων Tόπων και τους περιηγητές της Mεσογείου. H Mεθώνη έχει 1.169 κατοίκους. Aπέχει 61 χλμ NΔ από την Kαλαμάτα.
Κάστρο Μεθώνης
H καστροπολιτεία είναι χτισμένη σε θέση που κατοικήθηκε από τους Προϊστορικούς Xρόνους. Oι διαθέσιμες πληροφορίες για τους Iστορικούς και τους Bυζαντινούς Xρόνους είναι ελάχιστες και αποσπασματικές. Σε διάφορα σημεία των μεσαιωνικών τειχών υπάρχουν είτε τμήματα αρχαίας τειχοδομίας στην αρχική θέση τους είτε αρχαία αρχιτεκτονικά μέλη σε μεταγενέστερη χρήση.
Iδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σκαλιστά ενετικά λιοντάρια (15ος αι.) που έχουν ενσωματωθεί στη βάση του εσωτερικού τείχους, τα ερείπια του βυζαντινού ναού της Aγίας Σοφίας, η εκκλησία της Mεταμόρφωσης του Σωτήρος (κτίσμα πιθανώς της Δεύτερης Eνετοκρατίας), ο παλαιοχριστιανικός γρανιτένιος κίονας (γνωστός ως «στήλη του Mοροζίνι»), τα ερείπια οθωμανικών λουτρών, τα ερείπια οικήματος που υπήρξε κατάλυμα του Iμπραήμ πασά.
Mπούρτζι Μεθώνης
Tο επιθαλάσσιο οχυρό οικοδομήθηκε στα τέλη του 15ου αι. και έλαβε την τελική μορφή του κατά τη Δεύτερη Eνετοκρατία. Xρησίμευσε ως έδρα φρουράς, φάρος, φυλακή και καταφύγιο σε καιρούς πολιορκίας. Λιθόχτιστη γέφυρα συνδέει το Mπούρτζι με την πύλη του οχυρωματικού περιβόλου της Mεθώνης.
TO NHΣIΩTIKO ΣYMΠΛEΓMA TΩN OINOYΣΩN. Aποτελείται από το νησί Σαπιέντζα (με ψηλότερη κορυφή 219 μ.), τη βραχονησίδα Aγία Mαριανή (με το εκκλησάκι της Aγίας Mαρίνας) και το νησί Σχίζα (το μεγαλύτερο και ανατολικότερο, με αξιόλογο σπήλαιο και ψηλότερη κορυφή 201 μ.). H Σαπιέντζα υπήρξε σύνηθες αγκυροβόλιο των στόλων που δρούσαν άλλοτε στην ευρύτερη περιοχή. Έχει πλούσια βλάστηση (κουμαριές, πουρνάρια κ.ά.) και αξιόλογη πανίδα, ασφαλές λιμανάκι, το Πόρτο Λόγγο, και θαυμάσια παραλία, την Άμμο. Στο νότιο τμήμα του νησιού λειτουργεί φάρος, κτίσμα του τέλους του 19ου αι. Δυτικά - νοτιοδυτικά των Oινουσών βρίσκεται το «Φρέαρ των Oινουσών», υποθαλάσσια τάφρος με μέγιστο βάθος περίπου 5.200 μ.
Όμορφη παραθαλάσσια κωμόπολη, η Mεθώνη με το επιβλητικό κάστρο της διατηρεί τη ρομαντική ατμόσφαιρά της. O Παυσανίας και ο Στράβωνας ταυτίζουν την τειχισμένη από την αρχαιότητα Mεθώνη με την «αμπελόεσσα Πήδασο», την οποία αναφέρει ο Όμηρος ως μια από τις επτά πόλεις που πρόσφερε ο Aγαμέμνονας στον Aχιλλέα, επιχειρώντας να τον πείσει να επιστρέψει στη μάχη κατά την πολιορκία της Tροίας. Στον όρμο της Mεθώνης έχει εντοπιστεί καταποντισμένος οικισμός της Mέσης Eποχής του Xαλκού (1900-1600 π.X.). Kατά τους Iστορικούς Xρόνους το σημαντικό μεσσηνιακό λιμάνι ήταν γνωστό και με την ονομασία Mοθώνη. Kατά τους Bυζαντινούς Xρόνους η Mεθώνη διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη ναυσιπλοΐα ως εμπορικό λιμάνι και σταθμός ανεφοδιασμού των πολεμικών πλοίων. Eπί Eνετοκρατίας η Mεθώνη με το κάστρο της αποτελούσε συνήθη σταθμό για τους εμπόρους, τους προσκυνητές των Aγίων Tόπων και τους περιηγητές της Mεσογείου. H Mεθώνη έχει 1.169 κατοίκους. Aπέχει 61 χλμ NΔ από την Kαλαμάτα.
Κάστρο Μεθώνης
H καστροπολιτεία είναι χτισμένη σε θέση που κατοικήθηκε από τους Προϊστορικούς Xρόνους. Oι διαθέσιμες πληροφορίες για τους Iστορικούς και τους Bυζαντινούς Xρόνους είναι ελάχιστες και αποσπασματικές. Σε διάφορα σημεία των μεσαιωνικών τειχών υπάρχουν είτε τμήματα αρχαίας τειχοδομίας στην αρχική θέση τους είτε αρχαία αρχιτεκτονικά μέλη σε μεταγενέστερη χρήση.
Iδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα σκαλιστά ενετικά λιοντάρια (15ος αι.) που έχουν ενσωματωθεί στη βάση του εσωτερικού τείχους, τα ερείπια του βυζαντινού ναού της Aγίας Σοφίας, η εκκλησία της Mεταμόρφωσης του Σωτήρος (κτίσμα πιθανώς της Δεύτερης Eνετοκρατίας), ο παλαιοχριστιανικός γρανιτένιος κίονας (γνωστός ως «στήλη του Mοροζίνι»), τα ερείπια οθωμανικών λουτρών, τα ερείπια οικήματος που υπήρξε κατάλυμα του Iμπραήμ πασά.
Mπούρτζι Μεθώνης
Tο επιθαλάσσιο οχυρό οικοδομήθηκε στα τέλη του 15ου αι. και έλαβε την τελική μορφή του κατά τη Δεύτερη Eνετοκρατία. Xρησίμευσε ως έδρα φρουράς, φάρος, φυλακή και καταφύγιο σε καιρούς πολιορκίας. Λιθόχτιστη γέφυρα συνδέει το Mπούρτζι με την πύλη του οχυρωματικού περιβόλου της Mεθώνης.
TO NHΣIΩTIKO ΣYMΠΛEΓMA TΩN OINOYΣΩN. Aποτελείται από το νησί Σαπιέντζα (με ψηλότερη κορυφή 219 μ.), τη βραχονησίδα Aγία Mαριανή (με το εκκλησάκι της Aγίας Mαρίνας) και το νησί Σχίζα (το μεγαλύτερο και ανατολικότερο, με αξιόλογο σπήλαιο και ψηλότερη κορυφή 201 μ.). H Σαπιέντζα υπήρξε σύνηθες αγκυροβόλιο των στόλων που δρούσαν άλλοτε στην ευρύτερη περιοχή. Έχει πλούσια βλάστηση (κουμαριές, πουρνάρια κ.ά.) και αξιόλογη πανίδα, ασφαλές λιμανάκι, το Πόρτο Λόγγο, και θαυμάσια παραλία, την Άμμο. Στο νότιο τμήμα του νησιού λειτουργεί φάρος, κτίσμα του τέλους του 19ου αι. Δυτικά - νοτιοδυτικά των Oινουσών βρίσκεται το «Φρέαρ των Oινουσών», υποθαλάσσια τάφρος με μέγιστο βάθος περίπου 5.200 μ.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:16, 1 φορά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Φοινικούντα
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τετ 23 Μάης - 13:47
Φοινικούντα
Η Φοινικούντα Μεσσηνίας είναι ένας μαγευτικός τόπος μεγάλης φυσικής ομορφιάς σπαρμένος με πεύκα, ελιές κι υπεροχές αμμουδερές παράλιες με καθαρά κρυστάλλινα νερά. Η περιοχή είναι ένας από τους ωραιότερους προορισμούς στην χώρα μας ο όποιος προσφέρει μοναδικές συγκινήσεις σε όσους την επισκεφτούν.
Σε αυτό το πανέμορφο μέρος το οποίο συνδυάζει θάλασσα και βουνό έχουμε δημιουργήσει τα Dion – Zois στούντιο με σκοπό να προσφέρουμε στους επισκέπτες τους ανεπανάληπτες άνετες και ξεχωριστές διακοπές. Τα στούντιο βρίσκονται δυτικά του χωριού της Φοινικούντας στην περιοχή του Ανεμόμυλου σε μια απόσταση μόλις 3 λεπτών με τα πόδια από την ομώνυμη μήκους 2χλμ αμμώδη παραλία.
Ο Ανεμόμυλος – κι όχι άδικα - θεωρείται μια από τις καλύτερες παράλιες της Ελλάδας μιας και συνδυάζει, θάλασσα, βουνό και πεντακάθαρα κρυστάλλινα νερά. Τα τελευταία χρόνια η Φοινικούντα βραβεύεται συνεχώς με την γαλάζια σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης λογά αυτών των χαρακτηριστικών.Ταυτόχρονα σε μικρή απόσταση – μόλις 150 μέτρα – βρίσκεται το χωριό της Φοινικούντας όπου θα βρείτε Σούπερ-Μάρκετ, καφετέριες, εστιατόρια ταβέρνες, κι ότι άλλο χρειάζεστε για να έχετε άνετες διακοπές.
Σας καλωσορίζουμε και σας προσφέρουμε διακοπές και φιλοξενία στα στούντιο μας που με πολύ μεράκι και αγάπη φτιάξαμε για να αισθάνεστε σαν στο σπίτι σας.
Η καθαριότητα, η άψογη εξυπηρέτηση, οι οικονομικές τιμές και το χαμόγελο είναι η προσφορά μας για να ζήσετε στην Φοινικούντα αξέχαστες διακοπές.
Η Φοινικούντα Μεσσηνίας είναι ένας μαγευτικός τόπος μεγάλης φυσικής ομορφιάς σπαρμένος με πεύκα, ελιές κι υπεροχές αμμουδερές παράλιες με καθαρά κρυστάλλινα νερά. Η περιοχή είναι ένας από τους ωραιότερους προορισμούς στην χώρα μας ο όποιος προσφέρει μοναδικές συγκινήσεις σε όσους την επισκεφτούν.
Σε αυτό το πανέμορφο μέρος το οποίο συνδυάζει θάλασσα και βουνό έχουμε δημιουργήσει τα Dion – Zois στούντιο με σκοπό να προσφέρουμε στους επισκέπτες τους ανεπανάληπτες άνετες και ξεχωριστές διακοπές. Τα στούντιο βρίσκονται δυτικά του χωριού της Φοινικούντας στην περιοχή του Ανεμόμυλου σε μια απόσταση μόλις 3 λεπτών με τα πόδια από την ομώνυμη μήκους 2χλμ αμμώδη παραλία.
Ο Ανεμόμυλος – κι όχι άδικα - θεωρείται μια από τις καλύτερες παράλιες της Ελλάδας μιας και συνδυάζει, θάλασσα, βουνό και πεντακάθαρα κρυστάλλινα νερά. Τα τελευταία χρόνια η Φοινικούντα βραβεύεται συνεχώς με την γαλάζια σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης λογά αυτών των χαρακτηριστικών.Ταυτόχρονα σε μικρή απόσταση – μόλις 150 μέτρα – βρίσκεται το χωριό της Φοινικούντας όπου θα βρείτε Σούπερ-Μάρκετ, καφετέριες, εστιατόρια ταβέρνες, κι ότι άλλο χρειάζεστε για να έχετε άνετες διακοπές.
Σας καλωσορίζουμε και σας προσφέρουμε διακοπές και φιλοξενία στα στούντιο μας που με πολύ μεράκι και αγάπη φτιάξαμε για να αισθάνεστε σαν στο σπίτι σας.
Η καθαριότητα, η άψογη εξυπηρέτηση, οι οικονομικές τιμές και το χαμόγελο είναι η προσφορά μας για να ζήσετε στην Φοινικούντα αξέχαστες διακοπές.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:16, 1 φορά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Κορώνη
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τετ 23 Μάης - 14:00
Κορώνη
Η Κορώνη στη Μεσσηνία
Ανάμεσα στη θάλασσα και τον ουρανό, μια σταλιά γης, σαν νησοακρωτήρι, σμαράγδι θαρρείς ασπροντυμένο, γεμάτο στοχασμούς για τη παλιά αίγλη και λαμπαδηδρομία.
Ρίο, Ασίνη, Αίπεια, Κορώνη.
Τέσσερα ονόματα, που λάμψανε πάνω σ' αυτό το βραχίονα εδώ και τέσσερις χιλιάδες χρόνια. Ένα τόσο δα κομμάτι γης, που τόσα έχει να μας πει. Ακμές και πτώσεις, πανηγυρισμούς και οδυρμούς.
Η φύση κι ο χρόνος έφτιαξαν μια πανώρια ζωγραφιά, σαν να θελαν να τιμήσουν αιώνες ιστορίας, και το κάθε τι αυτής της ζωγραφιάς, παίρνει σώμα ψυχή, πνεύμα και πρόσωπο. Σαν ν' αναπαύεται τώρα η παλιά αρχόντισσα σφηνωμένη πάνω στις πλαγιές του Κάστρου της, ρεμβάζει γαλαζοπράσινες και ασημένιες χαρές.
Αναλογίζεται μυριάδες περάσματα χαμένα μες στο κύμα. Τώρα με τις χρυσές της αμμουδιές χαρίζει σε χιλιάδες τουρίστες, προσκυνητές τις πιο ξένοιαστες διακοπές.
Είσοδος στην Κορώνη
Κακοσκάλι είναι η πρώτη γειτονιά της Κορώνης. Αριστερά ο Μεσσηνιακός κόλπος, σ' ένα ειδυλλιακό γαλάζιο φόντο. Δεξιά ο λόφος Τουρλάκου, αιώνιος τυχερός θεατής στο φυσικό εξώστη. Ο στενός δρόμος πλαισιωμένος από παλιά νοικοκυρόσπιτα και μαγαζιά κατηφορίζει και γρήγορα αναρωτιέσαι αν συνεχίσεις μπροστά ή πάρεις λίγο λοξά κι αριστερά τα γραφικά σκαλάκια.
Πάντως όπως και να πας η Κορώνη σε προσμένει ανοιχτόκαρδα σα να ‘θελε να σε τιμήσει.
Κατεβαίνοντας τα λιθόστρωτα φαρδιά σκαλάκια, με νεοφυτευμένα δεντράκια, θα σε φέρουν ακριβώς στ' αριστερά μπροστά στ' αρχοντικό του οπλαρχηγού Καραπαύλου. Ο μικρός αλλά ζωηρός δρόμος σμίγει με τη παραδοσιακή κεντρική πλατεία που είναι και η πιάτσα. Εύθετος ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Δημητρίου, βασιλικός επτανησιακής τέχνης κτίστηκε το 1864. Το ρολόι είναι δωρεά του Μουδάκη το 1909.
Η Κορώνη στη Μεσσηνία
Ανάμεσα στη θάλασσα και τον ουρανό, μια σταλιά γης, σαν νησοακρωτήρι, σμαράγδι θαρρείς ασπροντυμένο, γεμάτο στοχασμούς για τη παλιά αίγλη και λαμπαδηδρομία.
Ρίο, Ασίνη, Αίπεια, Κορώνη.
Τέσσερα ονόματα, που λάμψανε πάνω σ' αυτό το βραχίονα εδώ και τέσσερις χιλιάδες χρόνια. Ένα τόσο δα κομμάτι γης, που τόσα έχει να μας πει. Ακμές και πτώσεις, πανηγυρισμούς και οδυρμούς.
Η φύση κι ο χρόνος έφτιαξαν μια πανώρια ζωγραφιά, σαν να θελαν να τιμήσουν αιώνες ιστορίας, και το κάθε τι αυτής της ζωγραφιάς, παίρνει σώμα ψυχή, πνεύμα και πρόσωπο. Σαν ν' αναπαύεται τώρα η παλιά αρχόντισσα σφηνωμένη πάνω στις πλαγιές του Κάστρου της, ρεμβάζει γαλαζοπράσινες και ασημένιες χαρές.
Αναλογίζεται μυριάδες περάσματα χαμένα μες στο κύμα. Τώρα με τις χρυσές της αμμουδιές χαρίζει σε χιλιάδες τουρίστες, προσκυνητές τις πιο ξένοιαστες διακοπές.
Είσοδος στην Κορώνη
Κακοσκάλι είναι η πρώτη γειτονιά της Κορώνης. Αριστερά ο Μεσσηνιακός κόλπος, σ' ένα ειδυλλιακό γαλάζιο φόντο. Δεξιά ο λόφος Τουρλάκου, αιώνιος τυχερός θεατής στο φυσικό εξώστη. Ο στενός δρόμος πλαισιωμένος από παλιά νοικοκυρόσπιτα και μαγαζιά κατηφορίζει και γρήγορα αναρωτιέσαι αν συνεχίσεις μπροστά ή πάρεις λίγο λοξά κι αριστερά τα γραφικά σκαλάκια.
Πάντως όπως και να πας η Κορώνη σε προσμένει ανοιχτόκαρδα σα να ‘θελε να σε τιμήσει.
Κατεβαίνοντας τα λιθόστρωτα φαρδιά σκαλάκια, με νεοφυτευμένα δεντράκια, θα σε φέρουν ακριβώς στ' αριστερά μπροστά στ' αρχοντικό του οπλαρχηγού Καραπαύλου. Ο μικρός αλλά ζωηρός δρόμος σμίγει με τη παραδοσιακή κεντρική πλατεία που είναι και η πιάτσα. Εύθετος ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Δημητρίου, βασιλικός επτανησιακής τέχνης κτίστηκε το 1864. Το ρολόι είναι δωρεά του Μουδάκη το 1909.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:16, 1 φορά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Μανιάκι
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τετ 23 Μάης - 14:12
Μανιάκι
Το Μανιάκι είναι χωριό του νομού Μεσσηνίας και υπάγεται στο δήμο Παπαφλέσσα. Κατά την απογραφή του 2001 είχε 59 κατοίκους. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας υπήρξε λημέρι και πέρασμα κλεφτών και αρματωλών μαζί με τα άλλα χωριά της περιοχής. Αποτελούν το νότιο μέρος των Κοντοβουνίων και κοντά στο χωριό στον λόφο Αμυγδαλίτσα έγινε η μάχη στο Μανιάκι στην θέση Ταμπούρια μεταξύ του Παπαφλέσσα με 300 παλληκάρια και του Τουρκοαιγύπτιου πολέμαρχου Ιμπραήμ στις 20 Μαΐου 1825. Στην μάχη έπεσε ο Παπαφλέσσας με τα περισσότερα παλληκάρια του.
Ο Παπαφλέσσας επικεφαλής 1000 ανδρών έσπευσε προς το μικρό όρος Μάλλια, όπου οχύρωσε πρόχειρα τη θέση Μανιάκι, τη γνωστή έκτοτε ως «ταμπούρια του Παπαφλέσσα», για να την υπερασπίσει από τον Ιμπραήμ ο οποίος βάδιζε προς το Μανιάκι με 6000 Αιγυπτίους[1] .
Την 20η Μαΐου 1825 από τους 1000 άνδρες του Παπαφλέσσα οι περισσότεροι λιποτάκτησαν μπροστά στις συντριπτικές αιγυπτιακές δυνάμεις και έμειναν μόνο 300, οι οποίοι αγωνίσθηκαν και έπεσαν μέχρις ενός[2]. Ο Ιμπραήμ αναζήτησε το πτώμα του Παπαφλέσσα το οποίο βρέθηκε ακέφαλο και διέταξε να τοποθετηθεί όρθιο[3].
Περισσότερο ο μύθος και η μεγαλοποίηση των γεγονότων λένε ότι ο Ιμπραήμ εθαύμασε την ανδρεία του Παπαφλέσσα και των ανδρών του και αυθόρμητα είπε στους αξιωματικούς του «εάν η Ελλάδα είχε κι άλλους σαν τον Παπαφλέσσαν δεν θα μπορούσα ν' αναλάβω αυτήν την εκστρατείαν», ενώ στη συνέχεια πλησίασε τον νεκρό ιερωμένο και τον φίλησε στο μέτωπο.
Το Μανιάκι είναι χωριό του νομού Μεσσηνίας και υπάγεται στο δήμο Παπαφλέσσα. Κατά την απογραφή του 2001 είχε 59 κατοίκους. Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας υπήρξε λημέρι και πέρασμα κλεφτών και αρματωλών μαζί με τα άλλα χωριά της περιοχής. Αποτελούν το νότιο μέρος των Κοντοβουνίων και κοντά στο χωριό στον λόφο Αμυγδαλίτσα έγινε η μάχη στο Μανιάκι στην θέση Ταμπούρια μεταξύ του Παπαφλέσσα με 300 παλληκάρια και του Τουρκοαιγύπτιου πολέμαρχου Ιμπραήμ στις 20 Μαΐου 1825. Στην μάχη έπεσε ο Παπαφλέσσας με τα περισσότερα παλληκάρια του.
Ο Παπαφλέσσας επικεφαλής 1000 ανδρών έσπευσε προς το μικρό όρος Μάλλια, όπου οχύρωσε πρόχειρα τη θέση Μανιάκι, τη γνωστή έκτοτε ως «ταμπούρια του Παπαφλέσσα», για να την υπερασπίσει από τον Ιμπραήμ ο οποίος βάδιζε προς το Μανιάκι με 6000 Αιγυπτίους[1] .
Την 20η Μαΐου 1825 από τους 1000 άνδρες του Παπαφλέσσα οι περισσότεροι λιποτάκτησαν μπροστά στις συντριπτικές αιγυπτιακές δυνάμεις και έμειναν μόνο 300, οι οποίοι αγωνίσθηκαν και έπεσαν μέχρις ενός[2]. Ο Ιμπραήμ αναζήτησε το πτώμα του Παπαφλέσσα το οποίο βρέθηκε ακέφαλο και διέταξε να τοποθετηθεί όρθιο[3].
Περισσότερο ο μύθος και η μεγαλοποίηση των γεγονότων λένε ότι ο Ιμπραήμ εθαύμασε την ανδρεία του Παπαφλέσσα και των ανδρών του και αυθόρμητα είπε στους αξιωματικούς του «εάν η Ελλάδα είχε κι άλλους σαν τον Παπαφλέσσαν δεν θα μπορούσα ν' αναλάβω αυτήν την εκστρατείαν», ενώ στη συνέχεια πλησίασε τον νεκρό ιερωμένο και τον φίλησε στο μέτωπο.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:17, 1 φορά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Στούπα
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τετ 23 Μάης - 14:26
Στούπα
Η Στούπα είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης, στο νομό Μεσσηνίας, στην Πελοπόννησο, που μπορεί να γοητεύσει τον επισκέπτη του όλες τις εποχές του χρόνου. Είναι το πιο ανεπτυγμένο τουριστικά χωριό όχι μόνο στο Δήμο Λεύκτρου αλλά και σε ολόκληρο το νομό Μεσσηνίας. Ανατολικά του χωριού υψώνεται το κάστρο που υπήρξε ακρόπολη της παλιάς πολιτείας του Λεύκτρου. Κατά τον Παυσανία εκεί υπήρχε ο ναός της Αθηνάς με το άγαλμα της.
Το καλοκαίρι η θάλασσα και η καθαρή αμμουδιά είναι πρόκληση για τους λάτρεις του υγρού στοιχείου. Το χωριό έχει δυο παραλίες με άμμο, η μια βρίσκεται μέσα στο χωριό και είναι γνωστή ως η παραλιά της Στούπας και η άλλη είναι η πασίγνωστη παραλία της Καλόγριας. Λίγο πιο δίπλα θα βρείτε και μία γραφική παραλία με βραχάκια, την Καλικούρα, με γραφικά ταβερνάκια μπροστά στη θάλασσα.
Σε επίπεδο τουριστικών υπηρεσιών στη Στούπα μπορεί να βρει κανείς τα πάντα. Καλής ποιότητας φαγητό, καφετέριες και μπάρ για βραδινή διασκέδαση και το σημαντικότερο από όλα ανθρώπους πρόθυμους να σε εξυπηρετήσουν σε οτιδήποτε χρειαστείς. Εκτός από τις πανέμορφες παραλίες αξίζει τον κόπο να απολαύσει κανείς τα μαγευτικά ηλιοβασιλέματα από οποιοδήποτε σημείο του χωριού.
Η περιοχή έχει διατηρήσει το παραδοσιακό της ύφος, με αμέτρητα πέτρινα πυργόσπιτα να πλαισιώνουν το τοπίο, κάτι που αποτελεί και χαρακτηριστικό γνώρισμα της Μάνης. Κοντά στη Στούπα υπάρχουν πολλά μονοπάτια για τους φίλους της πεζοπορίας, τα οποία περνούν μέσα από βουνά και φαράγγια, αποκαλύπτωντας άγρια τοπία και κρυμμένα βυζαντινά εκκλησάκια.
Η Στούπα είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης, στο νομό Μεσσηνίας, στην Πελοπόννησο, που μπορεί να γοητεύσει τον επισκέπτη του όλες τις εποχές του χρόνου. Είναι το πιο ανεπτυγμένο τουριστικά χωριό όχι μόνο στο Δήμο Λεύκτρου αλλά και σε ολόκληρο το νομό Μεσσηνίας. Ανατολικά του χωριού υψώνεται το κάστρο που υπήρξε ακρόπολη της παλιάς πολιτείας του Λεύκτρου. Κατά τον Παυσανία εκεί υπήρχε ο ναός της Αθηνάς με το άγαλμα της.
Το καλοκαίρι η θάλασσα και η καθαρή αμμουδιά είναι πρόκληση για τους λάτρεις του υγρού στοιχείου. Το χωριό έχει δυο παραλίες με άμμο, η μια βρίσκεται μέσα στο χωριό και είναι γνωστή ως η παραλιά της Στούπας και η άλλη είναι η πασίγνωστη παραλία της Καλόγριας. Λίγο πιο δίπλα θα βρείτε και μία γραφική παραλία με βραχάκια, την Καλικούρα, με γραφικά ταβερνάκια μπροστά στη θάλασσα.
Σε επίπεδο τουριστικών υπηρεσιών στη Στούπα μπορεί να βρει κανείς τα πάντα. Καλής ποιότητας φαγητό, καφετέριες και μπάρ για βραδινή διασκέδαση και το σημαντικότερο από όλα ανθρώπους πρόθυμους να σε εξυπηρετήσουν σε οτιδήποτε χρειαστείς. Εκτός από τις πανέμορφες παραλίες αξίζει τον κόπο να απολαύσει κανείς τα μαγευτικά ηλιοβασιλέματα από οποιοδήποτε σημείο του χωριού.
Η περιοχή έχει διατηρήσει το παραδοσιακό της ύφος, με αμέτρητα πέτρινα πυργόσπιτα να πλαισιώνουν το τοπίο, κάτι που αποτελεί και χαρακτηριστικό γνώρισμα της Μάνης. Κοντά στη Στούπα υπάρχουν πολλά μονοπάτια για τους φίλους της πεζοπορίας, τα οποία περνούν μέσα από βουνά και φαράγγια, αποκαλύπτωντας άγρια τοπία και κρυμμένα βυζαντινά εκκλησάκια.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:17, 1 φορά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Ιθώμη
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τετ 23 Μάης - 14:35
Ιθώμη
Η Ιθώμη ήταν ένα αρχαίο οχυρό στην περιοχή της Μεσσηνίας, στο νοτιοδυτικό τμήμα της Πελοποννήσου, στην κορυφή του ομώνυμου βουνού στην πλαγιά του οποίου είναι χτισμένο το σημερινό χωριό Μαυρομάτι.
Το οχυρό αποτελούνταν από αλλεπάληλες κορυφές και οχυρωμένα διάσελα. Διατηρούνται ερείπια του οχυρωματικού περιβόλου της. Οχυρωμένη ήταν και η από νότου πρόσβαση στην ακρόπολη. Στην ψηλότερη κορυφή (ύψος 800 μ. περίπου), βρίσκεται σήμερα το παλιό μοναστήρι της Παναγίας Βουλκάνου.[1]. Ο χώρος εκεί είναι σχετικά ομαλός και εκτεταμένος ώστε θα μπορούσε να κατοικηθεί, αν και μόνο σε εξαιρετικά δυσμενείς περιστάσεις, λόγω της δύσκολης πρόσβασης (για τον ίδιο λόγο εγκαταλείφθηκε και η παλιά μονή Βουλκάνου, αργότερα).[2] Στο μονοπάτι προς την κορυφή της Ιθώμης, έχουν παρατηρηθεί λείψανα υδαταγωγού και λαξεύματα στο βράχο, ίσως εκεί ήταν η κρήνη Κλεψύδρα που αναφέρει ο περιηγητής Παυσανίας (άλλοι υποστηρίζουν οτι η Κλεψύδρα είναι η σημερινή πηγή μέσα μέσα στο Μαυρομάτι).[3][4]
Το βουνό ήταν αφιερωμένο στο Δία τον Ιθωμάτα, και στην κορυφή του υπήρχε ένα ιερό του με βωμό. Ο Παυσανίας αναφέρει πως οι Μεσσήνιοι διεκδικούσαν τη γέννηση και ανατροφή του Δία στον τόπο τους καθώς και οτι από την πηγή Κλεψύδρα έφερναν καθημερινά νερό στο ιερό της κορυφής.[5] Εχει γίνει λόγος και για την ομοιότητα της λατρείας του Διός Ιθωμάτα με αυτή του αρκαδικού Λύκαιου Δία. Η ομοιότητα αυτή θυμίζει το περιστατικό που αναφέρει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, συγκεκριμένα την ανθρωποθυσία 300 αιχμαλώτων Λακεδαιμονίων, μεταξύ των οποίων ο βασιλιάς Θεόπομπος, από τον Μεσσήνιο επαναστάτη ήρωα Αριστομένη, κατά το Β' Μεσσηνιακό Πόλεμο.
Ιστορία
Το οχυρό της Ιθώμης έπαιξε σημαντικό ρόλο στον Α' Μεσσηνιακό Πόλεμο, προς τα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ., ανάμεσα στη Μεσσηνία και τη Σπάρτη. Αποτέλεσε το τελευταίο προπύργιο των Μεσσηνίων και τελικά ισοπεδώθηκε μετά από ηρωική πολιορκία.
Τα επόμενα χρόνια η Ιθώμη κατείχε συμβολικό ρόλο στην καρδιά των υποδουλωμένων Μεσσηνίων. Έτσι, όταν επαναστάτησαν οι είλωτες το 468 π.Χ. (Γ' Μεσσηνιακός Πόλεμος), κατέφυγαν και πάλι στο μέρος αυτό, ξαναέχτισαν οχυρώσεις και αντιστάθηκαν από εκεί για μεγάλο διάστημα. Σταδιακά, οι Σπαρτιάτες έσφιξαν τον κλοιό γύρω από την Ιθώμη και, με μεγάλη δυσκολία και τη βοήθεια των συμμάχων τους, ανάγκασαν τους είλωτες να συνθηκολογήσουν, πιθανά το 459 π.Χ. Σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης, οι πολιορκημένοι Μεσσήνιοι είλωτες έφυγαν ελεύθεροι μαζί με τις οικογένειές τους από την Πελοπόννησο και εγκαταστάθηκαν από τους Αθηναίους στη Ναύπακτο.[7]
Το 369 π.Χ. ο Θηβαίος Επαμεινώνδας, μετά τη Μάχη των Λεύκτρων και την εισβολή του στη Λακωνία, απελευθέρωσε τη Μεσσηνία από τη σπαρτιατική επιρροή και επέλεξε τους πρόποδες του όρους Ιθώμη για να χτίσει μια νέα και μεγάλη πόλη, τη Μεσσήνη, η οποία έγινε η πρωτεύουσα των Μεσσηνίων.
Η Ιθώμη ήταν ένα αρχαίο οχυρό στην περιοχή της Μεσσηνίας, στο νοτιοδυτικό τμήμα της Πελοποννήσου, στην κορυφή του ομώνυμου βουνού στην πλαγιά του οποίου είναι χτισμένο το σημερινό χωριό Μαυρομάτι.
Το οχυρό αποτελούνταν από αλλεπάληλες κορυφές και οχυρωμένα διάσελα. Διατηρούνται ερείπια του οχυρωματικού περιβόλου της. Οχυρωμένη ήταν και η από νότου πρόσβαση στην ακρόπολη. Στην ψηλότερη κορυφή (ύψος 800 μ. περίπου), βρίσκεται σήμερα το παλιό μοναστήρι της Παναγίας Βουλκάνου.[1]. Ο χώρος εκεί είναι σχετικά ομαλός και εκτεταμένος ώστε θα μπορούσε να κατοικηθεί, αν και μόνο σε εξαιρετικά δυσμενείς περιστάσεις, λόγω της δύσκολης πρόσβασης (για τον ίδιο λόγο εγκαταλείφθηκε και η παλιά μονή Βουλκάνου, αργότερα).[2] Στο μονοπάτι προς την κορυφή της Ιθώμης, έχουν παρατηρηθεί λείψανα υδαταγωγού και λαξεύματα στο βράχο, ίσως εκεί ήταν η κρήνη Κλεψύδρα που αναφέρει ο περιηγητής Παυσανίας (άλλοι υποστηρίζουν οτι η Κλεψύδρα είναι η σημερινή πηγή μέσα μέσα στο Μαυρομάτι).[3][4]
Το βουνό ήταν αφιερωμένο στο Δία τον Ιθωμάτα, και στην κορυφή του υπήρχε ένα ιερό του με βωμό. Ο Παυσανίας αναφέρει πως οι Μεσσήνιοι διεκδικούσαν τη γέννηση και ανατροφή του Δία στον τόπο τους καθώς και οτι από την πηγή Κλεψύδρα έφερναν καθημερινά νερό στο ιερό της κορυφής.[5] Εχει γίνει λόγος και για την ομοιότητα της λατρείας του Διός Ιθωμάτα με αυτή του αρκαδικού Λύκαιου Δία. Η ομοιότητα αυτή θυμίζει το περιστατικό που αναφέρει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, συγκεκριμένα την ανθρωποθυσία 300 αιχμαλώτων Λακεδαιμονίων, μεταξύ των οποίων ο βασιλιάς Θεόπομπος, από τον Μεσσήνιο επαναστάτη ήρωα Αριστομένη, κατά το Β' Μεσσηνιακό Πόλεμο.
Ιστορία
Το οχυρό της Ιθώμης έπαιξε σημαντικό ρόλο στον Α' Μεσσηνιακό Πόλεμο, προς τα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ., ανάμεσα στη Μεσσηνία και τη Σπάρτη. Αποτέλεσε το τελευταίο προπύργιο των Μεσσηνίων και τελικά ισοπεδώθηκε μετά από ηρωική πολιορκία.
Τα επόμενα χρόνια η Ιθώμη κατείχε συμβολικό ρόλο στην καρδιά των υποδουλωμένων Μεσσηνίων. Έτσι, όταν επαναστάτησαν οι είλωτες το 468 π.Χ. (Γ' Μεσσηνιακός Πόλεμος), κατέφυγαν και πάλι στο μέρος αυτό, ξαναέχτισαν οχυρώσεις και αντιστάθηκαν από εκεί για μεγάλο διάστημα. Σταδιακά, οι Σπαρτιάτες έσφιξαν τον κλοιό γύρω από την Ιθώμη και, με μεγάλη δυσκολία και τη βοήθεια των συμμάχων τους, ανάγκασαν τους είλωτες να συνθηκολογήσουν, πιθανά το 459 π.Χ. Σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης, οι πολιορκημένοι Μεσσήνιοι είλωτες έφυγαν ελεύθεροι μαζί με τις οικογένειές τους από την Πελοπόννησο και εγκαταστάθηκαν από τους Αθηναίους στη Ναύπακτο.[7]
Το 369 π.Χ. ο Θηβαίος Επαμεινώνδας, μετά τη Μάχη των Λεύκτρων και την εισβολή του στη Λακωνία, απελευθέρωσε τη Μεσσηνία από τη σπαρτιατική επιρροή και επέλεξε τους πρόποδες του όρους Ιθώμη για να χτίσει μια νέα και μεγάλη πόλη, τη Μεσσήνη, η οποία έγινε η πρωτεύουσα των Μεσσηνίων.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM στις Σαβ 25 Αυγ - 13:18, 1 φορά
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Χριστιανούπολη
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Τετ 23 Μάης - 14:53
Χριστιανούπολη
Χωριό της ορεινής Τριφυλίας που απέχει 12 χιλιόμετρα από τη πόλη των Φιλιατρών. Η διαδρομή για το χωριό από τη πόλη των Φιλιατρών αποτελεί μια μελωδία της φύσης. Πανδαισία χρωμάτων, αποτέλεσμα της πλούσιας βλάστησης, συντροφεύει το περιηγητή μέχρι την είσοδο του στο χωριό. Στην είσοδο της Χριστιανούπολης η σήμανση αναγράφει «Χριστιάνοι». Ο επισκέπτης θα διστάσει για λίγο μα μόλις αντικρίσει το ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (την Αγια Σοφιά του Μοριά κατά τη παράδοση) κάθε σύννεφο αμφιβολίας θα παραμεριστεί από τη σκέψη του. Παλαιά σπίτια καλοδιατηρημένα γεμάτα ζωή και πηγές με κρυστάλλινα νερά στο κέντρο του χωριού προυπαντίζουν τον επισκέπτη. Δίπλα από τις πηγές και τη λιμνούλα με τις πάπιες που παιχνιδίζουν στα νερά της υπάρχει η ταβέρνα του χωριού. Τόπος συνάντησης των κατοίκων συνάμα «όαση» για το κουρασμένο περιηγητή του τόπου. Προσφέρεται για στιγμές χαλάρωσης συνοδευόμενες με γευστικά εδέσματα.
Η εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα ή αλλιώς Αγια Σωτήρα σαν μαγνήτης έλκει τον επισκέπτη του χωριού με το επιβλητικό της ανάστημα που τα σπίτια του χωριού δε μπόρεσαν να αναχαιτίσουν στο πέρασμα των χρόνων. Συγκίνηση και δέος αισθάνεται όποιος επισκεφθεί τους εσωτερικούς χώρους του μοναδικού αυτού μνημείου της Μεσσηνίας που θυμίζει την Αγιά Σοφιά. Οι παλαιότεροι έλεγαν «Αγιά Σωτήρα στο Μοριά και Αγιά Σοφιά στη Πόλη». Ο ναός διατηρείται σε άριστη κατάσταση. Η διάσχιση του χωριού μετά την επίσκεψη στο ναό «προσγειώνει» ομαλά το περιηγητή στη πραγματικότητα. Γραφικό χωριό η Χριστιανούπολη με φιλόξενους κατοίκους και με ένα ζωντανό κέντρο με τρεχούμενα νερά αποτελεί άλλη μια εναλλακτική πρόταση της Μεσσηνίας για τους λάτρεις του εναλλακτικού τουρισμού.
Χωριό της ορεινής Τριφυλίας που απέχει 12 χιλιόμετρα από τη πόλη των Φιλιατρών. Η διαδρομή για το χωριό από τη πόλη των Φιλιατρών αποτελεί μια μελωδία της φύσης. Πανδαισία χρωμάτων, αποτέλεσμα της πλούσιας βλάστησης, συντροφεύει το περιηγητή μέχρι την είσοδο του στο χωριό. Στην είσοδο της Χριστιανούπολης η σήμανση αναγράφει «Χριστιάνοι». Ο επισκέπτης θα διστάσει για λίγο μα μόλις αντικρίσει το ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα (την Αγια Σοφιά του Μοριά κατά τη παράδοση) κάθε σύννεφο αμφιβολίας θα παραμεριστεί από τη σκέψη του. Παλαιά σπίτια καλοδιατηρημένα γεμάτα ζωή και πηγές με κρυστάλλινα νερά στο κέντρο του χωριού προυπαντίζουν τον επισκέπτη. Δίπλα από τις πηγές και τη λιμνούλα με τις πάπιες που παιχνιδίζουν στα νερά της υπάρχει η ταβέρνα του χωριού. Τόπος συνάντησης των κατοίκων συνάμα «όαση» για το κουρασμένο περιηγητή του τόπου. Προσφέρεται για στιγμές χαλάρωσης συνοδευόμενες με γευστικά εδέσματα.
Η εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρα ή αλλιώς Αγια Σωτήρα σαν μαγνήτης έλκει τον επισκέπτη του χωριού με το επιβλητικό της ανάστημα που τα σπίτια του χωριού δε μπόρεσαν να αναχαιτίσουν στο πέρασμα των χρόνων. Συγκίνηση και δέος αισθάνεται όποιος επισκεφθεί τους εσωτερικούς χώρους του μοναδικού αυτού μνημείου της Μεσσηνίας που θυμίζει την Αγιά Σοφιά. Οι παλαιότεροι έλεγαν «Αγιά Σωτήρα στο Μοριά και Αγιά Σοφιά στη Πόλη». Ο ναός διατηρείται σε άριστη κατάσταση. Η διάσχιση του χωριού μετά την επίσκεψη στο ναό «προσγειώνει» ομαλά το περιηγητή στη πραγματικότητα. Γραφικό χωριό η Χριστιανούπολη με φιλόξενους κατοίκους και με ένα ζωντανό κέντρο με τρεχούμενα νερά αποτελεί άλλη μια εναλλακτική πρόταση της Μεσσηνίας για τους λάτρεις του εναλλακτικού τουρισμού.
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Το παρελθόν και το παρόν της κεντρικής πλατείας Καλαμάτας (φωτογραφίες)
από ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM Δευ 1 Ιουλ - 14:27
Το παρελθόν και το παρόν της κεντρικής πλατείας Καλαμάτας (φωτογραφίες)
ΕΝΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Αφορμές για να γράψει κάποιος για την κεντρική πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β' της Καλαμάτας υπάρχουν πολλές. Η σημαντικότερη είναι ότι δύο μήνες περίπου μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της τελευταίας ανάπλασής της, τα σχόλια για το αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα που βλέπουμε όλοι μας δίνουν και παίρνουν.
Για τη Δημοτική Αρχή, όπως είναι φυσικό, όλα πήγαν κατ΄ευχήν και το έργο ανταποκρίνεται στις ανάγκες της πόλης, προσθέτοντας μάλιστα σημαντική προστιθέμενη αξία στην τουριστική της εικόνα.
Από την πλευρά τους οι δημότες είναι διχασμένοι, με την πλειοψηφία, όμως, να θεωρεί την παρέμβαση μη ικανοποιητική. Δεν είναι άλλωστε και λίγα τα ανάλογου ύφους σχόλια που αναφέρονται στον τοπικό τύπο. Ας αρχίσουμε όμως από τα βασικά και μετά θα κάνουμε μια αναδρομή, κυρίως φωτογραφική, στην κεντρική πλατεία.
Κεντρική πλατεία, η καρδιά της πόλης
Σας κόβεται η ανάσα καθώς εισέρχεσθε και αγαλλιάζει το πνεύμα σας καθώς περιπλανιέστε τριγύρω; Είναι ένα μέρος όπου θέλετε να συναντηθείτε με τους φίλους σας και να παρατηρήσετε τους περαστικούς; Αποτελεί την πρώτη επιλογή για τους εορτασμούς της πόλης; Προσφέρει την αίσθηση της ιστορικής συνέχειας και αναπαριστά το όραμα της ιδανικής αστικής ζωής; Διατηρείται με σεβασμό ή καταπατάται; Εξυπηρετεί τους πολίτες σαν μια όαση ή λειτουργεί σαν χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων; Αναρωτηθείτε λοιπόν: «αν όχι, γιατί όχι;». Οι ηθοποιοί και τα σκηνικά αλλάζουν ανά τους αιώνες, αλλά η ανάγκη της σκηνής παραμένει διαρκής (Webb, Michael. 1990).
Αν παρατηρούμε μια πόλη ως μια μεγάλη οικία όπου ζούνε πολλοί άνθρωποι, τότε την κεντρική πλατεία της την βλέπουμε ως το κύριο σαλόνι της οικίας αυτής. Τι θα μας πει αυτό το σαλόνι για την πόλη του; Οπότε η ερώτηση είναι τι δημιουργεί μία πλατεία και ποια είναι τα όριά της.
Αφού ξέρουμε ότι οι κεντρικές πλατείες φτιάχτηκαν στις διασταυρώσεις κεντρικών δρόμων, στη πολυσύχναστη μεριά αυτών, όπου ο κόσμος ήταν
πολύς, είτε λόγω εμπορικών δραστηριοτήτων, είτε εκφωνήσεων δημόσιων λόγων, είτε διεξαγωγής αγώνων και αφού ξέρουμε ότι σε αυτή τη μεριά χτίστηκαν τα πιο σημαντικά κτίρια της πόλης - αν σήμερα ισχύει το αντίθετο;
Αν κάποτε η πλατεία αποτέλεσσε τη βάση για την πέριξ αρχιτεκτονική δημιουργία, σήμερα ο περιβάλλοντας αστικός χώρος είναι αυτός που καθορίζει τα όρια της εξέλιξής της; Η πολιτιστική αρχιτεκτονική κληρονομιά αποτελεί το ισχυρότερο κριτήριο εξέλιξης των πλατειών αυτών.
Ιστορία
Το πρώτο της όνομα ήταν πλατεία Τζανή. Γνωστή με αυτό το όνομα από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι το 1940, σε ανάμνηση του καϊμακλή καφέ που παρασκεύαζε στο καφενείο του ένας συμπαθής επαγγελματίας ονόματι Τζανής Καραμπίνης. Η θέση του καφενείου τοποθετείται στα δυτικά της Αριστομένους, απέναντι από τη στοά Βαρβουτσή.
Πλατεία Καπνοκοπτηρίου: Γνωστή με αυτό το όνομα, επειδή εδώ στεγάστηκε για κάποιο διάστημα το δημόσιο καπνεργοστάσιο της πόλης.
Πλατεία Κωνσταντίνου Διαδόχου: Πήρε αυτό το όνομα το 1912, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ως ένδειξη τιμής προς το διάδοχο Κωνσταντίνο "δια τας περιφανείς νίκες του".
Πλατεία Βενιζέλου, κατά την περίοδο 1926 έως το 1935. Η ονομασία αυτή καταργήθηκε το 1935 επειδή έφερε, σύμφωνα με τα Πρακτικά του δήμου, το όνομα "ενός κακούργου και παράφρονα πολιτικού".
Πλατεία Βασιλέως Κωνσταντίνου το 1935, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β', το 1938, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Πλατεία Λαϊκής Σχολής: Έτσι αναφέρεται ο χώρος μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο σε καρτ ποστάλ της εποχής.
Πλατεία Τριανόν: Με την ονομασία αυτή ήταν γνωστός ο χώρος μπροστά από το καφενείο και τον κινηματογράφο "Τριανόν" (δεκαετία 1920 και εξής).
Πλατεία Ηρώων: Έτσι αναφέρεται στα πρακτικά του δήμου την περίοδο 1942- 1944.
Πλατεία ΕΛΑΣ: Η αναφορά αυτή επισημαίνεται στα Πρακτικά του δήμου κατά το 1944.
Πλατεία Εθνικής Αντίστασης: Μετονομάστηκε το 1982, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.
Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β': Μετονομάστηκε εκ νέου το 1992, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.
Η σημερινή κεντρική πλατεία της Καλαμάτας το 19ο αιώνα δεν υφίστατο καν ως πλατεία. Η εικόνα που παρουσιάζει μετά την απελευθέρωση ήταν ένας απέραντος καλαμιώνας με ελαιοπερίβολα όπου γινόταν κυνήγι διαφόρων πτηνών. Εκεί, μάλιστα ήταν η κοίτη του Νέδοντα.
Μετά το 1871 (διάνοιξη Αριστομένους), και κυρίως μετά το 1882, οπότε έγινε η μεταβολή της κοίτης του ποταμού και διάνοιξη νέας δυτικότερα, η "παλαιά" κοίτη εγκαταλείφθηκε και κάποιοι παρόχθιοι ιδιοκτήτες άρχισαν να διεκδικούν ιδιοκτησίες πάνω σε αυτή. Η επιχωμάτωσή της έγινε από το δήμο το 1904. Το Σχέδιο του 1905, σε αντίθεση προς το σχέδιο του 1867, προέβλεπε τη χάραξη πλατείας σε εκείνο το σημείο.
Η σημερινή κεντρική πλατεία της Καλαμάτας απέκτησε πρωτεύοντα ρόλο, σε σχέση με τις ήδη υπάρχουσες, μετά το 1938, οπότε ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες διαμόρφωσής της.
Έκτοτε, γύρω από την πλατεία και σε μικρή απόσταση απ' αυτήν μεταφέρθηκαν και στεγάστηκαν τα δικαστήρια (το 1939), η τράπεζα της Ελλάδος, περίπου το 1930, ενώ παράλληλα οι Καλαματιανοί άρχισαν να διεξάγουν εδώ πολλές από τις εκδηλώσεις τους, όπως περιπάτους, λογής λογής συγκεντρώσεις, καταθέσεις στεφάνων, σαϊτοπόλεμο.
Η ολοένα αυξανόμενη αίγλη της πλατείας αποτυπώνεται εύγλωττα στον τοπικό τύπο του έτους 1938: "Εις την Κάτω πλατεία, (23ης Μαρτίου) και την Επάνω Πλατεία (Παπλωματάδικα) και εις άλλα σημεία της πόλεως φαίνεται ότι κατοικούν μόνον πληβείοι. Ενώ εις το "Τριανόν" και τα πέριξ αυτού παίρνουν το ορεκτικόν των μόνο οι αριστοκράται. Είναι δυνατό, να στερηθή η αριστοκρατία της μουσικής (Φιλαρμονικής) χάριν των πληβείων της Επάνω πόλεως;".
ΥΓ. Το... οδοιπορικό αυτό δεν θα μπορούσε να γραφεί δίχως την πολύτιμη συμβολή του Βασίλη Μανιάτη, ο οποίος και μας έδωσε μια σειρά φωτογραφιών από το προσωπικό του αρχείο, αλλά και δίχως τις πολύτιμες πληροφορίες που συλλέξαμε από το σημαντικό βιβλίο "Καλαμάτα, οδοιπορικό σε πλατείες και δρόμους της πόλης, 1830- 1940", που γράφτηκε από τις Αναστασία Μηλίτση-Νίκα και Χριστίνα Θεοφιλοπούλου - Στεφανούρη.
*tharrosnews.gr
ΕΝΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
Αφορμές για να γράψει κάποιος για την κεντρική πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β' της Καλαμάτας υπάρχουν πολλές. Η σημαντικότερη είναι ότι δύο μήνες περίπου μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της τελευταίας ανάπλασής της, τα σχόλια για το αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα που βλέπουμε όλοι μας δίνουν και παίρνουν.
Για τη Δημοτική Αρχή, όπως είναι φυσικό, όλα πήγαν κατ΄ευχήν και το έργο ανταποκρίνεται στις ανάγκες της πόλης, προσθέτοντας μάλιστα σημαντική προστιθέμενη αξία στην τουριστική της εικόνα.
Από την πλευρά τους οι δημότες είναι διχασμένοι, με την πλειοψηφία, όμως, να θεωρεί την παρέμβαση μη ικανοποιητική. Δεν είναι άλλωστε και λίγα τα ανάλογου ύφους σχόλια που αναφέρονται στον τοπικό τύπο. Ας αρχίσουμε όμως από τα βασικά και μετά θα κάνουμε μια αναδρομή, κυρίως φωτογραφική, στην κεντρική πλατεία.
Κεντρική πλατεία, η καρδιά της πόλης
Σας κόβεται η ανάσα καθώς εισέρχεσθε και αγαλλιάζει το πνεύμα σας καθώς περιπλανιέστε τριγύρω; Είναι ένα μέρος όπου θέλετε να συναντηθείτε με τους φίλους σας και να παρατηρήσετε τους περαστικούς; Αποτελεί την πρώτη επιλογή για τους εορτασμούς της πόλης; Προσφέρει την αίσθηση της ιστορικής συνέχειας και αναπαριστά το όραμα της ιδανικής αστικής ζωής; Διατηρείται με σεβασμό ή καταπατάται; Εξυπηρετεί τους πολίτες σαν μια όαση ή λειτουργεί σαν χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων; Αναρωτηθείτε λοιπόν: «αν όχι, γιατί όχι;». Οι ηθοποιοί και τα σκηνικά αλλάζουν ανά τους αιώνες, αλλά η ανάγκη της σκηνής παραμένει διαρκής (Webb, Michael. 1990).
Αν παρατηρούμε μια πόλη ως μια μεγάλη οικία όπου ζούνε πολλοί άνθρωποι, τότε την κεντρική πλατεία της την βλέπουμε ως το κύριο σαλόνι της οικίας αυτής. Τι θα μας πει αυτό το σαλόνι για την πόλη του; Οπότε η ερώτηση είναι τι δημιουργεί μία πλατεία και ποια είναι τα όριά της.
Αφού ξέρουμε ότι οι κεντρικές πλατείες φτιάχτηκαν στις διασταυρώσεις κεντρικών δρόμων, στη πολυσύχναστη μεριά αυτών, όπου ο κόσμος ήταν
πολύς, είτε λόγω εμπορικών δραστηριοτήτων, είτε εκφωνήσεων δημόσιων λόγων, είτε διεξαγωγής αγώνων και αφού ξέρουμε ότι σε αυτή τη μεριά χτίστηκαν τα πιο σημαντικά κτίρια της πόλης - αν σήμερα ισχύει το αντίθετο;
Αν κάποτε η πλατεία αποτέλεσσε τη βάση για την πέριξ αρχιτεκτονική δημιουργία, σήμερα ο περιβάλλοντας αστικός χώρος είναι αυτός που καθορίζει τα όρια της εξέλιξής της; Η πολιτιστική αρχιτεκτονική κληρονομιά αποτελεί το ισχυρότερο κριτήριο εξέλιξης των πλατειών αυτών.
Ιστορία
Το πρώτο της όνομα ήταν πλατεία Τζανή. Γνωστή με αυτό το όνομα από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι το 1940, σε ανάμνηση του καϊμακλή καφέ που παρασκεύαζε στο καφενείο του ένας συμπαθής επαγγελματίας ονόματι Τζανής Καραμπίνης. Η θέση του καφενείου τοποθετείται στα δυτικά της Αριστομένους, απέναντι από τη στοά Βαρβουτσή.
Πλατεία Καπνοκοπτηρίου: Γνωστή με αυτό το όνομα, επειδή εδώ στεγάστηκε για κάποιο διάστημα το δημόσιο καπνεργοστάσιο της πόλης.
Πλατεία Κωνσταντίνου Διαδόχου: Πήρε αυτό το όνομα το 1912, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ως ένδειξη τιμής προς το διάδοχο Κωνσταντίνο "δια τας περιφανείς νίκες του".
Πλατεία Βενιζέλου, κατά την περίοδο 1926 έως το 1935. Η ονομασία αυτή καταργήθηκε το 1935 επειδή έφερε, σύμφωνα με τα Πρακτικά του δήμου, το όνομα "ενός κακούργου και παράφρονα πολιτικού".
Πλατεία Βασιλέως Κωνσταντίνου το 1935, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β', το 1938, με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Πλατεία Λαϊκής Σχολής: Έτσι αναφέρεται ο χώρος μπροστά από το Πνευματικό Κέντρο σε καρτ ποστάλ της εποχής.
Πλατεία Τριανόν: Με την ονομασία αυτή ήταν γνωστός ο χώρος μπροστά από το καφενείο και τον κινηματογράφο "Τριανόν" (δεκαετία 1920 και εξής).
Πλατεία Ηρώων: Έτσι αναφέρεται στα πρακτικά του δήμου την περίοδο 1942- 1944.
Πλατεία ΕΛΑΣ: Η αναφορά αυτή επισημαίνεται στα Πρακτικά του δήμου κατά το 1944.
Πλατεία Εθνικής Αντίστασης: Μετονομάστηκε το 1982, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.
Πλατεία Βασιλέως Γεωργίου Β': Μετονομάστηκε εκ νέου το 1992, με απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου.
Η σημερινή κεντρική πλατεία της Καλαμάτας το 19ο αιώνα δεν υφίστατο καν ως πλατεία. Η εικόνα που παρουσιάζει μετά την απελευθέρωση ήταν ένας απέραντος καλαμιώνας με ελαιοπερίβολα όπου γινόταν κυνήγι διαφόρων πτηνών. Εκεί, μάλιστα ήταν η κοίτη του Νέδοντα.
Μετά το 1871 (διάνοιξη Αριστομένους), και κυρίως μετά το 1882, οπότε έγινε η μεταβολή της κοίτης του ποταμού και διάνοιξη νέας δυτικότερα, η "παλαιά" κοίτη εγκαταλείφθηκε και κάποιοι παρόχθιοι ιδιοκτήτες άρχισαν να διεκδικούν ιδιοκτησίες πάνω σε αυτή. Η επιχωμάτωσή της έγινε από το δήμο το 1904. Το Σχέδιο του 1905, σε αντίθεση προς το σχέδιο του 1867, προέβλεπε τη χάραξη πλατείας σε εκείνο το σημείο.
Η σημερινή κεντρική πλατεία της Καλαμάτας απέκτησε πρωτεύοντα ρόλο, σε σχέση με τις ήδη υπάρχουσες, μετά το 1938, οπότε ολοκληρώθηκαν οι διαδικασίες διαμόρφωσής της.
Έκτοτε, γύρω από την πλατεία και σε μικρή απόσταση απ' αυτήν μεταφέρθηκαν και στεγάστηκαν τα δικαστήρια (το 1939), η τράπεζα της Ελλάδος, περίπου το 1930, ενώ παράλληλα οι Καλαματιανοί άρχισαν να διεξάγουν εδώ πολλές από τις εκδηλώσεις τους, όπως περιπάτους, λογής λογής συγκεντρώσεις, καταθέσεις στεφάνων, σαϊτοπόλεμο.
Η ολοένα αυξανόμενη αίγλη της πλατείας αποτυπώνεται εύγλωττα στον τοπικό τύπο του έτους 1938: "Εις την Κάτω πλατεία, (23ης Μαρτίου) και την Επάνω Πλατεία (Παπλωματάδικα) και εις άλλα σημεία της πόλεως φαίνεται ότι κατοικούν μόνον πληβείοι. Ενώ εις το "Τριανόν" και τα πέριξ αυτού παίρνουν το ορεκτικόν των μόνο οι αριστοκράται. Είναι δυνατό, να στερηθή η αριστοκρατία της μουσικής (Φιλαρμονικής) χάριν των πληβείων της Επάνω πόλεως;".
ΥΓ. Το... οδοιπορικό αυτό δεν θα μπορούσε να γραφεί δίχως την πολύτιμη συμβολή του Βασίλη Μανιάτη, ο οποίος και μας έδωσε μια σειρά φωτογραφιών από το προσωπικό του αρχείο, αλλά και δίχως τις πολύτιμες πληροφορίες που συλλέξαμε από το σημαντικό βιβλίο "Καλαμάτα, οδοιπορικό σε πλατείες και δρόμους της πόλης, 1830- 1940", που γράφτηκε από τις Αναστασία Μηλίτση-Νίκα και Χριστίνα Θεοφιλοπούλου - Στεφανούρη.
*tharrosnews.gr
ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM- Διαχειριστής
- Χώρα : Φύλλο :
Όνομα : Βασίλης Τόπος : Γαργαλιάνοι Μεσσηνίας Ηλικία : 45 Δημοσιεύσεις : 41153 Έλαβες ευχαριστώ : 320 Browser : -
Απ: ΜΕΣΣΗΝΙΑ
από ΜΗΔΕΙΑ Δευ 15 Σεπ - 14:17
Απλά ένας πανέμορφος, παραδεισένειος τόπος!!! Μου αρέσει πάρα πολύ!!!
ΜΗΔΕΙΑ- Συντονιστής
- Χώρα : Φύλλο :
Τόπος : Θεσσαλονίκη Ηλικία : 50 Δημοσιεύσεις : 2153 Έλαβες ευχαριστώ : 64 Browser :
Παρόμοια θέματα» Νοτιοδυτική Μεσσηνία
» Kάν' το όπως η Μεσσηνία!
» Επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ. στη Μεσσηνία
» Η ανεργία στη Μεσσηνία
» Εξετάσεις για ραδιοερασιτέχνες στη Μεσσηνία
» Kάν' το όπως η Μεσσηνία!
» Επιχείρηση της ΕΛ.ΑΣ. στη Μεσσηνία
» Η ανεργία στη Μεσσηνία
» Εξετάσεις για ραδιοερασιτέχνες στη Μεσσηνία
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
» Ο ΤΡΕΛΛΟΣ ΤΩΝ FM παντρεύεται !
» Το FIFA World έρχεται στο PC
» Τα UK charts της εβδομάδας
» Trailer για το νέο Need for Speed
» Εκλογές 2023 : Πόσες ημέρες άδειας δικαιούνται οι εργαζόμενοι
» Συνελήφθη γυναίκα σε χωριό του Αγρινίου – Φέρεται να απείλησε νεαρό με κυνηγετικό όπλο
» J2US: Ο Πασχάλης Τερζής έκανε την μεγάλη έκπληξη – «Έσπασαν» Εύη Δρούτσα και Δέσποινα Βανδή
» Λευκές ελιές: Μια σπάνια ποικιλία ελιάς με καταγωγή από τα αρχαία χρόνια
» Ο άγνωστος ιαματικός πλούτος της Ελλάδας.Οι 90 Ιαματικές Πηγές,9 στην Αιτωλοακαρνανία
» Λαμία: Έκκληση για αίμα 0 ρέζους αρνητικό
» Βραβεύθηκαν Λουξ και Καλλιμάνης από την Ελληνική Ακαδημία Μάρκετινγκ
» Συλλέγουν πλαστικά καπάκια για παιδιά με αναπηρία
» Μπήκε σε κομμωτήριο και προσπάθησε να δολοφονήσει τον ιδιοκτήτη
» Άρτα: Έκκληση για να ξανασταθεί 21χρονος στα πόδια του
» ooVoo - chat and voip
» Για σένα τραγουδώ --- Γιάννης Πουλόπουλος. HD.
» Eνα ταξίδι --- RONI IRON Feat. Charitini (Tripes Tribute). HD.
» Grrek Filiko Forum
» Moby - Porcelain (Official Video)
» Moby 'Why Does My Heart Feel So Bad?' - Official video
» ♛♛♛ Imany – Don't be so shy (Filatov & Karas Remix) ♛♛♛
» ~Αχ βρε ζωή~ Νίκος Οικονομίδης ♬♪
» The Olympians - Istoria (Ιστορία)
» olympians --o tropos
» Ελένη Δήμου ~ Δεν με νοιάζει
» Μια γυναίκα μόνο ξέρει - Καίτη Γκρέυ
» ΟΤΙ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΓΛΥΚΕΡΙΑ-HD
» ΓΙΑ ΠΟΥ ΤΟ'ΒΑΛΕΣ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ- ΟΡΦΕΑΣ ΠΕΡΙΔΗΣ
» Ζαφείρης Μελάς - Γαμώ την Καλοσύνη μου (Νew 2011)