Απ: Μαντινάδες για την Κρήτη

Μόνο που είσαι Κρητικός μπορείς να δείρεις δέκα
μα να σκοτώσεις εκατό μπορείς για μια γυναίκα

Κρήτη με τα ψηλά βουνά και τσ' όμορφες λαγκάδες
όλο για σένανε μιλώ και γράφω μαντινάδες

Τση κρήτης τα ψηλά βουνά τα όμορφα λαγκάδια
αν χάνονταν, απ' ομορφιά η γης θα ήταν άδεια!

Τι κιάν θα φύγεις στα μακρυά μιά μέρα θα γυρίσεις
γιατί μακρυά απ'την Κρήτη μας δεν ημπορείς να ζήσεις

Εμέθυσα χωρίς ρακί δε με χωρά το σπίτι
γιατ`εβγαλα ειστήρια να πα να δω την Κρήτη

Κρήτη λεβεντογέννα μου Κρήτη μου πονεμένη
απ' άκρου εις άκρο δυνατή και αιματωβαμένη.

Σκινιά το λένε το χωριό που βγάζει μερακλήδες
στην αντρειγιά την λεβεντιά και στο χορό ατσίδες.

Σκινιά, καδένα στο λαιμό σ' έχω και σε φοράω
και νιώθω υπερήφανος στον κόσμο όπου κ' αν παω.

Μόλις κατέβω στο Σκινιά σκύβω φιλώ το χώμα
για να γλυκάνω την ψυχή και όλο μου το σώμα.

Τα μάτια μου πρωτόδανε τον ήλιο στα βουνά σου
και συγκινούμαι σαν γρικώ Σκινιά μου, το όνομα σου.

Αν και δεν είμαι Κρητικός, την Κρήτη την λατρεύω
κι΄ όσους πατούν το χώμα της, πάντα θα τους ζηλεύω.

Γιάντα δεν πίνεις μια ρακή τον πόνο να ξεχάσεις
και απο τσι Κρήτης τη χαρά να πιείς να ξεδιψάσεις.

Απο το Βαι ως την Κισσαμο ολοι την αγαπουμε
την Κρητη την πανεμορφη πολυ την λαχταρουμε

Θα πάρω χώμα και νερό από τον Ψειλορείτη
να το σκορπίσω να γενεί όλος ο κόσμος Κρήτη.

Τη Κρητη την πανεμορφη εγω την αγαπαω
γιατι μου φερθηκε εμορφα ποτε δεν το ξεχναω

Τη Κρητη την αγαπησα απο την εμορφια της
απ΄τη φιλοξενια της και απ΄τη λεβεντια της

Έκλαψα τόσο δυνατά μ'άκουσε ένα σπουργίτι
μου 'πε να πάψω να πονώ γιατί πατώ στην Κρήτη

Να 'μουν αέρας δροσερός ήλιος λαμπρός να λιάζω
και θάλασσα γιαλό - γιαλό Κρήτη να σ' αγκαλιάζω

Γιάντα Θεε δεν εκανες μια Κρήτη παραπάνω
στη μια να'μαι οντε θα ζω στην αλλη οντε πεθάνω

Ολες εκεινες οι ψυχες απ'ουχουμε στην Κρητη
ειναι ανταρτικες, τροζες και δε ξιπουντε ντιπη

Ολο το πυροβολικο τα οπλα του στρατου μας
δεν ειναι πραμα εκειανα σα κεινα του νησιου μας

Ολου του κόσμου τα νησιά απού 'ναι στον πλανήτη
όλα να τα ενώσουνε δεν κάνουνε μια Κρήτη.

Σαν έχει κέφια ο Θεός δε μένει, μπρε, στα λόγια
Παράδεισο έφτιαξε στη γη που ονόμασε Λευκόγεια

Απο μικιος το εμαθα η Κρητη ειναι μια
για την φιλοξενια της και την παρανομια

Θα παρω τσι Μινωικες στη Κρητη μου να παω
αχ τη λεβεντογεννα μου ποσο την αγαπαω