Απ: Μαντινάδες για την Κρήτη

Κρήτη θα πει παλικαριά θα πει ανδρειοσυνη
Κρήτη θα πει φιλότιμο τιμή και καλοσύνη

Ας ημουνα για μια βραδια στη Κρητη να γλεντισω
να πα ν'ακουσω το Σκουλα μετα ας ξεψυχησω

Πινω ουισκι και κρασι βοτκα και οτι σταζει ...
ομως το Κρητικο ρακι εμενα νταλκαδιαζει

Κρητικοπουλα κοπελια πες μου το ονομα σου
να σε ζητησω θες να 'ρθω 'πο γερο και γρια σου

Θα 'φησω το νησακι μου θα φυγω κι' απ' το σπιτι
για δυο ματακια ομορφα που αγαπω στη Κρητη

Ο Κρητικός κι η Κρητικιά μαζί συμπορπατούνε
πηγαίνουνε στον πόλεμο μαζί και πολεμούνε.

Εγω δεν ειμαι Κρητικος μα ολοι με γνωριζουν
που εχουν καθαρη καρδια και ξερουν να γλεντιζουν

Στου Ψηλορείτη την κορφή εγράφτηκε βιβλίο
το γράψανε οι Κρητικοί ει το σαρανταδύο.

Παλάτι όπως του Μίνωα άλλος κανείς δε χτίζει
γιατί στην Κρήτη χτίστηκε και εις την Κρήτη αξίζει.

Οσοι στον κόσμο έχουνε αγάπες και σεβντάδες
την Κρήτη επισκέπτονται κι ακούνε μαντινάδες

Αποψε ριχνει κεραυνους και σειετε ουλη η Κρητη
απ το Γερανι το χωριο μεχρι τον Ψηλορειτη

Ας ημουν στο Ηρακλειο ν'ακουσω Γωνιανακη
Σκουλα, Τασουλα και Κακλη και Γιωργο Παπαδακη

Την ομορφιά της Κρήτης μας ο κόσμος τη θαυμάζει,
άλλο νησί δεν βρίσκεται στον κόσμο να της μοιάζει

Θα το φωνάζω δυνατά όλοι να το γροικούνε
πως μερακλήδες άνθρωποι μόνο στην Κρήτη ζούνε

Εκαλεσα τους φιλους μου απ'ολο τον πλανητη
για να θωρουν την ομορφια που'χεις παντερμη Κρητη

Στην κρητη οταν θα βρεθεις κανε γ'αυτη ενα ταμα
οταν πεθανεις Κρητικια να σου χτυπα καμπανα

Κρητη τα καστρα σου θωρρώ κι αναθεμα το παλι
τα ματια μου εβουρκωσαν απ'τα δικα σου καλλη

Να μη πουλείτε Κρητικοί χώματα δοξασμένα
γιατί πουλείτε και οστά που είναι σε αυτά θαμμένα

Η Λυρα ειναι λεβεντια που μονο ακους στη Κρητη,
σε Χαλκη και σε Καρπαθο, στης Κασου καθε σπιτι

Η Κρητη βγαζει τη ρακι που αγαπω περισσια
μουστακαληδες λεβεντια μα προπαντος κοριτσια

Οση κι αν είναι τού Θεού η δύναμη μεγάλη
δέ θά μπορέσει πια ποτέ να φτιάξει Κρήτη άλλη

Ολου του κόσμου τσ’ ομορφιές, η Κρήτη έχει πάρει
γι αυτό ‘ναι και πιο όμορφο, το Κρητικό φεγγάρι.

Θε μου πόσο παραξενοι ειναι οι δικοι μας τοποι
θλιμενα τα τραγουδια μας μα γελαστοι ανθρωποι

Στην ενεδιάδα κάθομαι στσοι μύλους με χαρά μου
πέλαο Κρητικό θωρώ και χαίρεται η καρδιά μου

Σ'ένα νησί θα παντρευτώ ψηλά στον Ψηλορείτη
και το Θεό θα ευχαριστώ που έκαμε την Κρήτη