Απ: Μαντινάδες για την Κρήτη

Κρήτη μου έμορφο νησί με τα Λευκά σου Όρη
που είσαι της Ελλάδος μας η πιο ωραία κόρη

Ήθελα να γινόμουνα χιόνι στον Ψηλορείτη
να λιώνω,να ποτίζουνται οι ομορφιές σου,Κρήτη.

Όπου κι αν είναι Κρητικός ποτέ να μην του λείπει
η σκέψη πως εκπροσωπεί ολόκληρη την Κρήτη

Να 'μουν γερακι στα στα Σφακια κι αετος στον Ψηλορειτη
για να θωρω απο ψηλα την ομορφια σου Κρητη

Κακία κρατώ στη μάνα μου και την κρατώ ζαμάνια
που δε με γέννα Κρητικό και να φορώ στιβάνια

Δε με φοβίζουν τα ΕΚΑΜ ούτε οι Ασφαλίτες
γιατί είν' οι φίλοι μου βοσκοί και Μυλοποταμίτες

Κρήτη θα πει επανάσταση, Κρήτη θα πει τουφέκι,
γι' αυτό πάντα περήφανη και δοξασμένη στέκει.

Τραγούδι κάνει ο Κρητικός κάθε χαρά και πόνο,
και λέει ό,τι αισθάνεται με μαντινάδες μόνο.

Στεία ομορφοπλούμιστη Στεία γλυκειά πλανεύτρα
είσαι η ομορφότερη πόλη στη γη τη ψεύτρα.

Να 'χα τη χαρη σου αητε οφου πως σου ζηλευω
παρε με τσι φτερουγιες σου την Κρητη ν' αγναντευω

Θε μου και κάνε ένα σεισμό κούνησε τον πλανήτη
και φέρε ακόμα πιο κοντά την Κύπρο με την Κρήτη

Η μπέσα και η λεβεντία αν εχαθούν στην Κρήτη
πάψε να στέκεσαι ορθός λεβέντη ψηλορείτη

Η κρήτη πάντα θα γενά άντρες λεβέντες μόνο
που δε δειλιούν στα δυσκολα κι αντέχουνε στον πόνο

Το μαυρο το πουκαμισο και τ'ασημι πιστολι
αυτα την Κρητη κανανε να την φοβουνται ολοι

Τα όρη βγάζουν πρόβατα και το κρασί μπεκρηδες
και το σχολειό γραμματικούς και η Κρήτη μερακληδες.

Μακεδονία ξακουστή η Κρήτη είναι μαζί σου
κι άσχημα ξεμπερδέματα θα έχουν οι εχθροί σου

Από'ταν στάθηκε ντουνιάς είναι τσι Κρήτης μοίρα
με το τουφέκι συντροφιά να ζει και με τη λύρα

Θέ μου αν ξαναγεννηθώ θέλω να βρεις τον τρόπο
να ξαναγίνω Κρητικός κι από τον ίδιο τόπο

Φεγγάρι μου να μπόρουνα απάνω σου ν'ανέβω
να σου κλουθώ κι οντε περνάς τη Κρήτη να κατέβω

Κυπρος και Κρητη αδερφες το γραφει η ιστορια
και δινει παντα τσ' αφορμη η σκύλα η Τουρκια

Κυπρος και Κρητη, χαντρες δυό στο ίδιο κομπολόι
η μια γεύεται χαρες κι η αλλη μοιρολόι

Θα 'ρθει μια μερα σιγουρα σε τουτον τον πλανητη,
που θα γενουν ενα νησι η Κυπρος και η Κρητη

Να το θυμάστε, κάποτε απάνω στον πλανήτη
θα γίνουνε μία στεριά τα Κύθηρα κι η Κρήτη

Όσο κι αν είσαι μακρυά η σκέψη μου σε φτάνει
Δεν βγάνω από το μυαλό του Κάστρου το λιμάνι

Στην Κρητη με αγαπησανε σαν να' μουνα παιδι τους.
με βαλανε στο σπιτι τους, μου δοσαν την ψυχη τους.